Κλωναρίδης και απουσίες έκριναν το ντέρμπι

Την εικόνα στο ντέρμπι της Τούμπας την έκριναν κυρίως δύο πράγματα. Για την πλευρά των νικητών την διαφορά την έκανε η χρησιμοποίηση του Κλωναρίδη, ενώ για τον ΠΑΟΚ η μεγάλη διαφορά ήταν οι απουσίες των Ρατς, Μακ και Σκόνδρα. Σχολιάζει ο Θέμης Καίσαρης.

10 ΝΟΕ 2014

Κλωναρίδης

Για να ξεκινήσουμε απ’τους νικητές, την κουβέντα την κάναμε και πριν τον αγώνα, στο preview της αγωνιστικής το πρωί του Σαββάτου: “Ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει μόνο να αμυνθεί όπως το έκανε στο Φάληρο, αλλά να βρει και τρόπους να χτυπήσει στην κόντρα, γιατί μια εντελώς παθητική συμπεριφορά πίσω απ'την μπάλα σπάνια δίνει κάτι. Το λέγαμε και πριν τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, ο Κλωναρίδης πέρυσι σκόραρε σε αγώνες ακριβώς τέτοιων συνθηκών, εκτός έδρας, με τον Παναθηναϊκό να παίζει στην κόντρα”.

Ο Κλωναρίδης δεν σκόραρε, αλλά έδωσε στον Παναθηναϊκό αυτό που του έλειπε στο Φάληρο κόντρα στον Ολυμπιακό: έγινε ο έξτρα παίκτης που μπορεί να κάνει μέτρα με την μπάλα, ο παρτενέρ που χρειάζονταν ο Αντζαγκούν με τον Καρέλη. Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε να κάνει ματς με ακριβώς την ίδια λογική που το έκανε και στο “Καραϊσκάκης”, μόνο που αυτή τη φορά θα ήταν πιο απειλητικός, ακριβώς όπως “ζητούσαμε” στη ματιά που ρίχναμε το Σάββατο.

Πίεση και κόντρα

Αυτό ήταν το έξτρα, το παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός μπόρεσε (ξανά) να αμυνθεί με ασφάλεια, εκμεταλλευόμενος βέβαια και τις σημαντικές απουσίες του ΠΑΟΚ που θα δούμε στη συνέχεια, αλλά ο Κλωναρίδης ήταν αυτός που άλλαξε τα πάντα. Μαζί με τον Αντζαγκούν είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές: οι δυο τους ξεκίνησαν την πίεση από ψηλά και ντούμπλαραν μέχρι χαμηλά, βοηθώντας τους μέσους και “μπλοκάροντας” τον ΠΑΟΚ, οι δυο τους έβγαλαν κόντρες.

Ο Παναθηναϊκός έφτιαξε τρεις φάσεις στην κόντρα. Οι δύο ήρθαν από κλέψιμο ψηλά και ήταν η φάση που ο Καρέλης υποδείχθηκε λανθασμένα ως οφσάιντ στο πρώτο ημίχρονο και η φάση που Αντζαγκούν-Κλωναρίδης συνεργάστηκαν τέλεια για το 0-1. Η τρίτη, το νικητήριο γκολ, ήρθε μετά από κόρνερ του ΠΑΟΚ, με φάση που ξεκίνησε πριν τη σέντρα!

Εκτός έδρας

Ο Κλωναρίδης δεν έχει πάρει ακόμα τους συνεχόμενους αγώνες που χρειάζεται. Κανείς δεν διαφωνεί πως φέτος δεν έχει ενθουσιάσει στα παιχνίδια που έχει ξεκινήσει βασικός εντός έδρας. Όμως, το έχουμε πει ξανά, η μπάλα δεν είναι talent show, ένας παίκτης πρέπει κάποια στιγμή να πάρει σειρά αγώνων, να βρει ρυθμό για να κριθεί.

Ο λόγος που συζητούσα για τον Κλωναρίδη πριν απ’τα δύο ντέρμπι που έχει δώσει ο Παναθηναϊκός είναι αυτή ακριβώς η έφεση που έχει να σκοράρει μακριά απ’τη Λεωφόρο. Απ’τα δέκα γκολ που έχει σημειώσει με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, τα οκτώ τα έχει πετύχει εκτός έδρας. Κακώς δεν είχε παίξει καθόλου στο Φάληρο και μάλλον κακώς έγινε αλλαγή στην Τούμπα, άσχετα αν ο Παναθηναϊκός έφυγε με το διπλό.

Διαφορετικό έργο

Και για τον ΠΑΟΚ θα πρέπει να ξεκινήσουμε την κουβέντα ενθυμούμενοι τις σκέψεις του preview: “Ο Άγγελος και το ρόστερ έδωσαν απαντήσεις στο 2ο ημίχρονο με τη Φιορεντίνα, ο ΠΑΟΚ στάθηκε και χωρίς παίκτες που είναι κομβικοί φέτος, αλλά το έργο με τον Παναθηναϊκό θα είναι διαφορετικό. Τώρα η υποχρέωση της νίκης είναι μεγάλη και οι συνθήκες του αγώνα διαφορετικές, αφού ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να γίνει αφεντικό του αγώνα και να επιτεθεί απέναντι σ'έναν Παναθηναϊκό που θα τον περιμένει”.

Σ’ αυτό το στιλ παιχνιδιού, ο ΠΑΟΚ δεν είχε απαντήσεις. Και θα ήταν δύσκολο να έχει, αφού ο Παναθηναϊκός τον αντιμετώπισε όπως έπρεπε, αλλά και ο ίδιος ο ΠΑΟΚ ήταν λειψός. Πέρα απ’την πίεση και το τρεξίμο, το χαρακτηριστικό του φετινού ΠΑΟΚ είναι τα ανεβάσματα των δύο ακραίων μπακ, πάνω στους οποίους ακουμπά την μπάλα συνέχεια η ομάδα και οι συνεργασίες που χτίζονται με τον Μακ.

Ο ΠΑΟΚ δεν είχε τους τρεις παίκτες που βασίζει πάνω τους το κομμάτι του παιχνιδιού στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Ναι, Τζιόλης, Κάτσε και λοιποί πιέζουν και έχουν τα ηνία στο κέντρο, αλλά Ρατς, Σκόνδρας και Μακ είναι τα ονόματα που ακούς συνέχεια να πρωταγωνιστούν στο χτίσιμο των επιθέσεων.

Χωρίς απειλή

Ο Δικέφαλος είχε “χαλασμένες” και τις δύο πλευρές του, αφού δεν είχε τους βασικούς ακραίους μπακ, αλλά ούτε καν παίκτες γραμμής μπροστά τους: ο Σαλπίγγιδης ούτως ή άλλως πάντα έρχεται κεντρικά (με τον Σκόνδρα να παίρνει όλη την πλευρά) και στα αριστερά ο Γκολάσα κι αυτός έκανε το ίδιο. Η τριάδα του κέντρου πίεσε και έτρεξε όπως πάντα, αλλά βρήκε απέναντι της την ίδια συμπεριφορά απ’το κέντρο του ΠΑΟΚ.

Δημιουργία δεν υπήρχε, αφού ο Γκολάσα ήταν απελπιστικά μόνος, και ο Δικέφαλος πέρασε σχεδόν όλο το ματς με την μπάλα να βρίσκεται στα πόδια του Σπυρόπουλου και του Κίτσιου. Ακόμα και χωρίς να δεις το ματς, καταλαβαίνεις πως έτσι δεν γίνεται να προέκυψε κάτι καλό. Ο ΠΑΟΚ τελείωσε τον αγώνα χωρίς να φτιάξει φάση στην κανονική ροή του ματς, πέρα απ’το “τσαφ” του Σαλπιγγίδη στα πρώτα λεπτά. Από στημένο ισοφάρισε, από κλέψιμο έφυγε ο Παπαδόπουλος στο 2ο ημίχρονο, όταν ο Σίλντενφελντ τον “διάβασε” τέλεια και τον έστειλε αριστερά, εκεί που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

Σκληρή, όχι άδικη

Ο Αθανασιάδης είδε την αλλαγή του τον Περέιρα να ισοφαρίζει, άρα πήρε κάτι απ’τον πάγκο του, αλλά η αλήθεια είναι πως το ματς έδειξε πως το ρόστερ δεν έχει το βάθος να ανταπεξέλθει στα πάντα. Άλλο το “στέκομαι με 5-3-2 στην Ιταλία”, άλλο το “έχω λύσεις για να παίξω επίθεση με τον Παναθηναϊκό χωρίς Ρατς, Σκόνδρα και Μακ. Ίσως θα έπρεπε να παίξει απ’την αρχή και άλλος ένας παίκτης που δεν ξεκίνησε με τη Φιορεντίνα εκτός του Κάτσε: ο Παναθηναϊκός έκανε μεγαλύτερο ροτέισον σε σχέση με την Πέμπτη και ήταν πιο φρέσκος.

Ο Άγγελος χαρακτήρισε άδικη την ήττα και κατανοώ την πίκρα του. Όμως, μάλλον είναι σκληρή και επώδυνη, παρά άδικη. Άδικο θα ήταν ο ΠΑΟΚ να φτιάξει και να χάσει πολλές ευκαιρίες στην κανονική ροή του αγώνα και να ηττηθεί από γκολ στην κόντρα ή σε στημένες φάσεις, από μεμονωμένα λάθη. Απ’τη στιγμή που ο Δικέφαλος δεν έφτιαξε ευκαιρίες, το αποτέλεσμα δεν είναι άδικο: οι φάσεις στην κόντρα είναι πάντα πιο πιθανό να καταλήξουν σε γκολ απ’αυτές που γίνονται απέναντι σε οργανωμένη άμυνα.

Μάθημα και ζητούμενο

Ο Παναθηναϊκός έφυγε δίκαια νικητής και εκτός από ένα μεγάλο τρίποντο, παίρνει και ένα μικρό μάθημα: το να μπορείς να αμυνθείς με ασφάλεια σε ματς που αφήνεις την μπάλα στον αντίπαλο είναι μισή δουλειά αν δεν έχεις κατέβει με διάταξη που να έχει τη δυνατότητα να απειλήσει στην κόντρα, να κεφαλαιοποιήσει την πίεση και το τρέξιμο πίσω απ’την μπάλα.

Κι όπως ο ΠΑΟΚ δεν πήρε όλες τις απαντήσεις επειδή στάθηκε για ένα ημίχρονο στην Ιταλία, έτσι και ο Παναθηναϊκός δεν έλυσε τα πάντα με το διπλό στην Τούμπα. Όταν επιστρέψει μετά τη διακοπή, με τον Μπεργκ έτοιμο, το ζητούμενο θα είναι η βελτίωση στους αγώνες που η ομάδα του Αναστασίου είναι το αφεντικό.