Με πείραξε πολύ!

Ύστερα από τον κόλαφο που υπέστη ο Ολυμπιακός την Τετάρτη το βράδυ, είμαι σίγουρος πως έχουν ακουστεί και ειπωθεί πολλά και διάφορα. Η πλειοψηφία, φυσικά, έρηξε το φταίξιμο στο Μπάγεβιτς, επιβαιβεώνοντας τα λόγια του προέδρου προ 5ετιας πως ο άνθρωπος ειναι λίγος για πορεία στην Ευρώπη... όμως εμένα δε με πείραξε τίποτα από όλα αυτά!

ΔΕΝ με πείραξε πολύ που ο γραφικός προπονητής μας έκανε πάλι την πρώτη αλλαγή μετά το 65’, και πως ακόμη πιστεύω πως φέτος έχει προσφέρει πολλά στην ομάδα.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ που δεν έβλεπε οτι και ο Τζιοβάνι και ο Τζόρτζεβιτς σέρνονταν και δε τους έκανε αλλαγή. Στο φινάλε αυτοί οι δυο παίκτες είναι που έχουν σηματοδοτήσει τις επυτιχημένες πορείες του Ολυμπιακού στην Ελλάδα και παρ’ολίγον στην Ευρώπη.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ που αντι να βάλει τον Καστίγιο, στη θέση του Γεωργιάδη, να τρέξει λίγο ώστε να ιδρώσει λίγο η άμυνα της Λίβερπουλ, έβαλε το Ρέζιτς που δεν έχει παιχνίδια στα πόδια του. Θα μου πείτε όμως πως με το που μπήκε έκανε δυο τρεις φάσεις από δεξιά από κει που ο Γεωργάδης αλλού πατούσε και αλλού βρισκότανε και πως υπήρχε κίνδυνος ο Καστίγιο να λάμψει δια της συμπεριφοράς του για μια ακόμη φορά και πως εδώ δεν ειναι Ελλάδα και την κόκκινη δε θα τη γλίτωνε.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ που ο Μπάγεβιτς δεν έβλεπε πως ο απαράδεχτος Ριβάλντο του 2ου ημιχρόνου, που όταν έπαιξε στη κορυφή της επίθεσης, κατάφερε να κρατήσει τα δυο μπακ της Λίβερπουλ πίσω μόνο και μόνο γιατί φοβόντουσαν το όνομα και την ιστορία του και πώς έπρεπε να τον αφήσει εκεί και στη θέση του Τζιοβάνι να βάλει τον Μάριτς να κρατήσει λίγο τη μπάλα και να βγάλει καμιά μπαλιά της προκοπής.

ΔΕΝ με πειράζει πολύ που πέφτω για μια ακόμη φορά στην παγίδα να το παίζω προπονητής της εξέδρας όπως έκαναν όλοι αυτοί που καθόντουσαν στις μπροστινές μου θέσεις στο Άνφιλντ και γω γέλαγα μαζί τους απλώς καταπίνοντας από την αγωνία μου το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ που έτρεχα σα τρελός να βρω εισιτήριο να πάω να υποστιρήξω την ομάδα μου, φιλόντας κατουρημένες ποδίες και κάνοντας σα μικρό παιδάκι μόλις πήρα το μαγικό χαρτάκι στα χέρια μου.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ το γεγονός ότι τζάμπα μαζέψαμε 10 βαθμούς και τελικά δεν περάσαμε στην επόμενη φάση για μια ακόμη χρονιά.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ το στιγμιαίο σφήξιμο στη καρδιά που ένιωσα μόλις είδα τον Ολυμπιακό να μπαίνει στο γήπεδο με τις «γρουσούζικες» μαύρες εμφανίσεις ουτε το γεγονός πως ο «επίτιμος» εμφανίστηκε στην τηλεόραση αμέσως πριν αρχίσει η μετάδοση του αγώνα.

ΔΕΝ με πείραζει πολύ το γεγονός ότι σαν υγειής φίλαθλος οφείλω να παραδεχτώ πως τελικά αδικία εκείνο το βράδυ θα ήταν να μην προκριθεί η Λίβερπουλ, η οποία έπαιξε ένα από τα καλύτερά της παιχνίδια που θυμάμαι τα τελευταία 5 χρόνια που βρίσκομαι ως φοιτητής στην Αγγλία.

ΔΕΝ με πείραξε πολύ που για τέταρτη φορά που παίζουμε με Αγγλική ομάδα στα χρόνια που βρίσκομαι εδω έδωσα δικαίωμα στους ντόπιους φίλους μου να με γλεντάνε για τα χάλια της ομάδας μου.

ΔΕΝ με πείραξε τέλος πολύ ούτε το γεγονός πως το κινιτό μου είχε πάρει φωτία μετά το τέλος του αγώνα επειδή οι «πράσινοι» φίλοι μου από Ελλάδα είχαν όρεξη για γλέντι και πως πάλι για μια ακόμη φορά σαν υγειής φίλαθλος όφειλα να παραδεχτώ πως τελικά ο Ολυμπιακός δεν έχει την ευρωπαϊκή στόφα του (άλλωτε) ευρωπαίου Παναθηναϊκού.

Ξέρετε τι με πείραξε περισσότερο από όλα αυτά;

Αυτό που με πείραξε περισσότερο από όλα είναι το γεγονός ότι ενώ πήγανε στα αποδυτήρια όντας μπροστά στο σκορ, άσχετα αν το άξιζαν ή όχι, τελικά δεν είχαν «καστάκια» μέσα στα κοντά παντελονάκια να κρατήσουν το σκορ ή έστω να μη φάνε τόσα και με τέτοιο τρόπο. ΝΑΙ κύριοι, γιατί για να πας μπροστά στην Ευρώπη μπορεί να θέλεις συνταξιούχους αστέρες, παίκτες εργαλεία, τοπικά αστέρια, ταλέντα με προοπτική δίχως πείρα αλλά διψασμένα για μπάλα, πρωταθλητές παγκοσμίου και ευρωπαϊκού κυπέλλου αλλά πάνω από όλα χρειάζεσαι θράσος, πάθος, πίστη και... «καστάκια» και λυπάμαι που το λέω αλλά κανένας τους εκείνο το βράδυ δεν έδειξε να διαθέτει αυτά τα προσόντα!

Γι’αυτό λοιπόν εγώ απλά θα κάθομαι και θα παρακολουθώ την ομάδα μου ελπίζοντας πως λείαν συντόμως θα γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις. Και κατάλληλη κίνηση δεν είναι να φέρνεις έναν Ριβάλντο για μια διετία και να στηρίζεις τα πάντα πάνω του. Σωστή κίνηση είναι να μπεί το χέρι βαθιά στη τσέπη, μιας και φέτος εισπράξαμε κοντά 10 εκατ. Ευρο με τη μέχρι τώρα πορεία και να ανανεωθεί η ομάδα ριζικά. Γιατί (ειλικρινά απορώ πως δεν το έχει δει τόσο καιρό ο κόσμος) ο βασικός κορμός του Ολυμπιακού ειναι πλέον γερασμένος και δε θα τραβάει για πολύ ακόμη.

Όταν τελείωσει αυτή η αγωνιστική πέριοδος ο Στολτίδης θα είναι 30, ο Ανατολάκης 31, οι Τζορτζεβιτς, Ριβάλντο, Γεωργιάδης, Γεωργάτος και Τζιοβάνι 33 και ο Σούρερ 34. Γι’αυτό λοιπόν με σωστό προγραμματισμό πρέπει πολύ σύντομα να μπεί το χέρι στη τσέπη ώστε να έρθουν νέοι παίκτες που θα είναι αντάξιοι να αντικαταστήσουν τους προς απόσυρση απο την ενεργό δράση υπάρχοντες. Και ο κόσμος να είστε σίγουροι πως θα κάνει υπομονή μέχρι οι νέοι αυτοί παίκτες να ανταποκριθούνε στις προσδοκιές που επιβάλλει η φανέλα και η ιστορία του Ολυμπιακού.

Όπως άλλωστε υπομονή έκαναν τόσα χρόνια οι φίλοι της Λίβερπουλ, για να δουν τελικά πάλι την ομάδα τους να βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο με πάθος και «καστάκια» ώστε να ξαναφέρουν την ομάδα τους εκεί που της αξίζει....

Αντώνης Χρυσούλης, Wolverhampton, England