Ο Μπλατ και το παράδειγμα του Στιβ Τζομπς

Όταν διάβασα τις δηλώσεις του Μπλατ μετά το θρίαμβο της Μακάμπι επί της Ρεάλ εξεπλάγην ευχάριστα. Δεν ήταν μόνο τα όσα είπε για τους 2ους, που είναι άδικο να τους λέμε λούζερς και να μην τους θυμάται κανείς. Ήταν κυρίως οι εισαγωγικές του φράσεις, η αναφορά στον Στιβ Τζομπς.

"Μια από τις καλύτερες ατάκες που είχα διαβάσει ποτέ ήταν μια από τις τελευταίες φράσεις του Στιβ Τζομπς, ενός από τους μεγαλύτερους οραματιστές της σύγχρονης εποχής. Είπε "Ουάου". Είδε κάτι που έδωσε ελπίδα σε όλους μας. Σκεφτείτε το λίγο. Στα σπορ δεν έχεις πάντα καλές ημέρες, έχεις απογοήτευση, έχεις προβλήματα. Το πως θα αντιμετωπίζεις, όμως, κρίνουν το αν θα συνεχίσεις μπροστά. Αν είσαι ο προπονητής από αυτό εξαρτάται αν θα ηγηθείς των παικτών σου και θα τους οδηγήσεις μακριά από το σκοτάδι, στο φως".

Οι τελευταίες λέξεις Τζομπς

Εξεπλάγην γιατί δεν περίμενα να ακούσω από έναν προπονητή μια τέτοια αναφορά. Και αν κάποιος αναφερόταν σε λόγια του Στιβ Τζομπς, θα ήταν πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει κάποιες απ' τις διάσημες φράσεις του, απ' αυτές που κοσμούν τα δεκάδες σχετικά βίντεο στο internet.

Ο Μπλατ, όμως, αναφέρθηκε σε κάτι που δεν είναι ευρέως διαδεδομένο και που καλό θα είναι να εξηγήσουμε περισσότερο, γιατί δεν αναλύθηκε επαρκώς απ' τα ΜΜΕ η αναφορά του κόουτς της Μακάμπι. Ο Αμερικανός μίλησε για κάτι πολύ συγκεκριμένο: για τις τελευταίες λέξεις που βγήκαν απ' το στόμα του Τζομπς πριν πεθάνει.

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Τζομπς. Τρία συνεχόμενα "oh wow". Αυτό είπε η αδερφή του, Μόνικα Σίμπσον, σε επικήδειο λόγο που εκφώνησε σε κλειστό κύκλο στις 16 Οκτωβρίου του 2011, έντεκα μέρες μετά το θάνατο του Τζομπς, λόγος που δημοσιεύθηκε στις 30 του ίδιου μήνα στους Times της Νέας Υόρκης.

"OH WOW"

Σύμφωνα με την ίδια, ο Τζομπς δούλεψε ακόμα για το θάνατό του. "Ο θάνατος δεν συνέβη στον Στιβ, τον κατάφερε ο ίδιος", λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο του λόγου της.

"Ο γιατρός του έδωσε 50-50 πιθανότητες να βγάλει τη νύχτα. Την έβγαλε, με τη γυναίκα του δίπλα του στο κρεββάτι να πετάγεται κάθε φορά που ο Τζομπς είχε μια μεγάλη παύση ανάμεσα στις αναπνοές του. Οι δυο τους κοιτάζονταν και μετά ο Στιβ έπαιρνε μια βαθιά ανάσα και ξεκινούσε ξανά να αναπνέει.

Αυτό έπρεπε να γίνει. Κι ακόμα και τότε, είχε μια αυστηρή, και ταυτόχρονα όμορφη όψη, την όψη ενός απολυταρχικού, ενός ρομαντικού. Η αναπνοή του φανέρωνε ένα επίπονο ταξίδι, ένα βαθύ μονοπάτι, υψόμετρο. Φαινόταν σαν να ορειβατεί.

Αλλά μαζί μ' αυτή τη θέληση, αυτή την εργατικότητα, αυτή τη δύναμη, υπήρχε επίσης η γλυκιά δυνατότητα του Στιβ για θαυμασμό, η πιστή ενός καλλιτέχνη στο ιδανικό, στο ακόμα πιο όμορφο μετά.

Ώρες αργότερα, οι τελευταίες του λέξεις ήταν μονοσύλλαβες, επαναλαμβανόμενες τρεις φορές. Πριν φύγει, κοίταξε την αδερφή του Πάτι, μετά για αρκετή ώρα τα παιδιά του, μετά τη σύντροφο της ζωής του, Λορίν, και μετά πίσω απ' αυτούς.

Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: OH WOW. OH WOW. OH WOW".