Ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ είχε γίνει stalker του Τιερί Ανρί

Ο Γουέιν Ρούνεϊ έχει δική του στήλη στους Sunday Times. Tην ανανέωσε την Κυριακή του Πάσχα (χρόνια πολλά είπαμε;), όταν έγραψε πως 'αυτό που θα σας πω μπορεί να σας εκπλήξει, αλλά δεν είμαι γεννημένος σκόρερ. Δεν ήμουν ποτέ Γκάρι Λίνεκερ ή Ρουντ φαν Νιστελρόι'. Κράτα το αυτό, γιατί είναι το σημερινό μας θέμα. Πριν πάμε όμως, εκεί να πούμε ότι ο Ρούνεϊ έχει το ρεκόρ των γκολ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την εθνική Αγγλίας "χάριν του χρόνου. Έπαιξα στη Γιουνάιτεντ για 13 χρόνια και στην εθνική για 15. Είχα χρόνο να 'σπάσω' τα προηγούμενα ρεκόρ. Βέβαια, κοιτώντας πίσω αντιλαμβάνομαι πως έπρεπε να σκοράρω περισσότερο. Βοήθησε ότι δεν ήμουν ποτέ εγωιστής παίκτης”.

Κάνε τώρα, ένα rewind έως το όνομα Ρουντ φαν Νιστελρόι. Αυτή είναι η σημερινή 'παραγγελιά', από τον φίλο Κωνσταντίνο: ο τύπος που δίνει νόημα και πρόσωπο στη φράση 'γεννημένος γκολτζής'. Αναδείχθηκε τρεις φορές πρώτος σκόρερ του UEFA Champions League και ήταν ο κορυφαίος σκόρερ σε τρεις διαφορετικές εθνικές λίγκες.

Τελείωνε και με τα δυο πόδια, με το κεφάλι, όπως γούσταρε, χάριν της εξαιρετικής αίσθησης του χώρου που είχε, των πολύ γρήγορων αντιδράσεων και του έξυπνου τρόπου που κινείτο, στην επίθεση -όπως έβρισκε τους χώρους που χρειαζόταν για να γίνει αποτελεσματικός και συνδυαζόταν περίφημα με το σωστό timing στο να κερδίζει όσους πήγαιναν προς τα πάνω του. Η συνήθεια που 'χε να είναι στο σωστό μέρος, τη σωστή ώρα βοήθησε να γίνει 'μηχανή γκολ'. Για να αποκτήσει αυτήν τη συνήθεια, είχε αναπτύξει πολλές άλλες (τεχνικά, σωματικά και στο μυαλό). Οι προπονητές του τον χαρακτήριζαν 'εγωιστή' και 'επιδειξία'. Πιστεύεις πως τον ένοιαζε;

Η τελευταία είδηση που δημοσιεύτηκε σε media και αφορά τον Ολλανδό που έγινε γνωστός στην καριέρα του ως 'goal machine' ήταν στο Talk Sport. Eκεί λοιπόν, ο Ντάρεν Φλέτσερ παίκτης που έπαιξε μαζί με τον φαν Νιστελρόι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξήγησε πως "είχε εμμονή με τα γκολ. Αν δεν έβαλε κάποιο, κατέστρεφε όλο του το σαββατοκύριακο. Γινόταν γκρινιάρης. Αγνοούσε τους πάντες. Και μιλάμε για έναν τύπο που ήταν η χαρά των αποδυτηρίων, υπό νορμάλ συνθήκες. Όταν είχα πάει στην ομάδα δεν οδηγούσα. Είχε αναλάβει εκείνος να γίνει ο σοφέρ μου. Αλλά είχε εμμονή με το σκοράρισμα. Κερδίζαμε ας πούμε, ένα ματς με 4-0 και αν δεν είχε βάλει εκείνος κάποιο από τα γκολ, μόλις έμπαινε στα αποδυτήρια πετούσε τα παπούτσια του, τα κοπανούσε στο έδαφος, έξαλλος. Δεν είχε σημασία η νίκη της ομάδας. Αν δεν σκόραρε λυσσούσε”.

Στις έξι σεζόν που έμεινε στο 'Οld Trafford' πήρε και τίτλο στην Premier League και FA Cup και League Cup, μετρώντας 150 γκολ σε 219 συμμετοχές -εκ των οποίων οι περίπου 200 ήταν ως μέλους της ενδεκάδας. Το highlight του ήταν 44 γκολ, σε μια σεζόν.

“Είχε τρέλα και με το Χρυσό Παπούτσι”, συνέχισε ο Φλέτσερ. Ο Ολλανδός πήρε το βραβείο το 2004 (είχε βάλει 23 γκολ). Ήταν υποψήφιος και τις άλλες τέσσερις χρονιές. Είδε όμως, τον Τιερί Ανρί να 'βγαίνει' φωτογραφίες. Ο Ανρί είχε εξελιχθεί σε 'έχω τη φωτογραφία σου, στο κέντρο των darts, όπου πετάω κάθε μέρα βελάκια' του φαν Νιστελρόι. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο Πολ Σκόουλς αποκάλυψε ότι “είχε απορροφηθεί τόσο με αυτήν την κόντρα, που άπαξ και μπαίναμε στο λεωφορείο της ομάδας μετά τα ματς, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να τσεκάρει αν είχε σκοράρει ο Ανρί”.

Μια στάση εδώ: ο Ολλανδός έχει πει για τον Σκόουλς πως “τον λάτρευα, γιατί λατρεύω όσους ποδοσφαιριστές είναι ταπεινοί. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να 'χω 25 αυτοκίνητα. Ο Σκόουλς ήταν ο πιο cool τύπος. Ερχόταν στις προπονήσεις με hoodies και τζιν. Είχε ισχυρές οικογενειακές αξίες. Αυτό ήταν το μόνο που τον ενδιέφερε. Του ζητούσαν συνεντεύξεις και απαντούσε 'δεν θέλω να τις κάνω'. Είχε τόσες αξίες και υπήρξε εκ των μεγαλύτερων παικτών του κόσμου”.

Ο Ρίο Φέρντιναντ επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του Σκόουλς και πρόσθεσε πως “έπεφτε σε κατάθλιψη, κάθε φορά που ο Ανρί έβαζε περισσότερα γκολ από εκείνον, σε μια αγωνιστική -σημείωνε τι πρέπει να κάνει για να ξαναπάρει την πρωτιά”. Σημείωσε σε παρακαλώ πως ο Γάλλος έμεινε στην Άρσεναλ εννέα σεζόν και είχε 226 γκολ σε 369 ματς. “Έμπαινε στα αποδυτήρια, μετά το παιχνίδι μας και στηνόταν μπροστά στην τηλεόραση αν δει τι κάνει ο Τιερί. Και οι δυο τους χρειάζονταν αυτήν την αντιπαλότητα -όλοι οι μεγάλοι παίκτες έχουν ανάγκη τον ανταγωνισμό. Καθόμουν δίπλα του και τον ρωτούσα 'τι έχεις;'. Απαντούσε 'τίποτα'. Κάποιες φορές μου έλεγε πόσα γκολ έχει βάλει ο Ανρί, πόσα εκείνος και μετά βυθιζόταν -συντετριμμένος- στη σιωπή. Ο τύπος ήταν λυπημένος αν δεν περνούσε τον Ανρί, ακόμα και αν η ομάδα νικούσε, με τον ίδιο να 'χει βάλει ένα γκολ και να 'χει δώσει μια ασίστ”.

Η αντιπαλότητα με τον Ανρί είχε ως συνέπεια τα γκολ. Αυτή με τον Μάρτιν Κίον ήταν πιο σύντομη. Είχε και πολύ πιο έντονη κορύφωση. Όλες αφορούσαν τη γενικότερη κόντρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Άρσεναλ.

Πώς ο φαν Νιστελρόι έγινε το επίκεντρο της 'Μάχης του Old Trafford'

Η Άρσεναλ είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια, το 2004, όταν έμεινε για 42 ματς αήττητη. Στην αρχή της σεζόν, στις 21/9 του 2003 επισκέφτηκε το Old Trafford. Το ματς πέρασε στην ιστορία ως 'Battle of Old Trafford'. Γενικά οι Gunners και οι Red Devils είχαν τα θέματα τους, μεταξύ τους -από το 1992 όταν προέκυψε η Premier League. Για να καταλάβεις πού είχε φτάσει το πράγμα, να σου πω ότι το Φεβρουάριο του 2003, στο ματς για το FA Cup οι Σκόουλς, φαν Νιστελρόι και Βιεϊρά είχαν δει κίτρινες κάρτες, στο πρώτο επτάλεπτο. Δεν ξέρω αν θυμάσαι ένα παπούτσι που 'χε 'βρει' τον Ντέιβιντ Μπέκαμ πάνω από το μάτι, στα αποδυτήρια. Εκείνο το απόγευμα το 'έφαγε', μετά την κλωτσιά που 'έριξε' ο Άλεξ Φέργκιουσον, όπως προσπαθούσε να εκτονωθεί για την ήττα (0-2).

Η Γιουνάιτεντ είχε πάρει το πρωτάθλημα και η Άρσεναλ το FA Cup, ως εκ τούτου στις 10/8 συναντήθηκαν για το 2003 Community Shield. Οι κάρτες άρχισαν να πέφτουν πάλι βροχή, με τον Τζέφρις Τζέφερνς να βλέπει απευθείας κόκκινη, για κλωτσιά στον Φιλ Νέβιλ. Το 4-3 (υπέρ της Man United) ήλθε στα πέναλτι. Αυτό του φαν Νιστελρόι το 'έπιασε' ο Γενς Λέμαν -στο ντεμπούτο του. Κάντα όλα αυτά σούμα και πάμε στην έκτη αγωνιστική της σεζόν 2003-04, με την Άρσεναλ να είναι στη δεύτερη θέση και τη Γιουνάιτεντ ένα πόντο μακριά.

Γενικά, εκείνο το απόγευμα σφυρίχτηκαν 31 φάουλ (13 η Γιουνάιτεντ, 18 η Άρσεναλ). Κάθε ομάδα αντίκρισε από τέσσερις κίτρινες. Ήταν προϊόν του τζαρτζαρίσματος των τελευταίων λεπτών. Ο Βιεϊρά είχε ήδη μια κίτρινη, όταν εκτυλίχθηκε η εξής φάση στο 80': σε διεκδίκηση της μπάλας, ο φαν Νιστελρόι είχε πηδήξει πάνω στην πλάτη του. Εκείνος έχασε την ισορροπία του. Προσπάθησε να εκδικηθεί, με κλωτσιά που φάνηκε να μην έχει 'βρει' τον Ολλανδό, ο οποίος 'βούτηξε' στο έδαφος. Ο αρχηγός αποβλήθηκε, το ματς συνεχίστηκε και ο Ντιέγκο Φορλάν μπήκε στη μεγάλη περιοχή. Όπως προσπαθούσε να βρει τον Νέβιλ, είχε μπροστά του τον Μάρτιν Κίον, ο οποίος τον κατέρριψε. Στην άσπρη βούλα στήθηκε ο φαν Νιστελρόι, μάλλον για να ρεφάρει για την προηγούμενη απώλεια. Αυτή τη φορά, βρήκε δοκάρι, ο Ολλανδός πήρε το ριμπάουντ και τέθηκε αντιμέτωπος με τον Κίον. Ένα λεπτό μετά, το ματς έληξε 0-0. Δεν πρόλαβε να σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής Στιβ Μπένετ και οι Κίον, Ροέν, Παρλούρ, Κόουλ και Τουρέ έπεσαν πάνω στον φαν Νιστελρόι και τον έσπρωχναν. Ο χειρότερος ήταν ο Κίον. Στην εξέλιξη της φάσης, ενεπλάκησαν και οι Γκιγκς, Ρονάλντο, Νέβιλ, Φόρτουν και Φέρντιναντ. Προφανώς τιμωρήθηκαν και οι παίκτες, όπως και οι σύλλογοι.

“Η σύζυγος μου, η οποία με στήριζε πάντα, μου είπε πως αυτήν τη φορά το 'χα παρακάνει. Τότε κατάλαβα ότι κάποια πράγματα δεν είχαν πάει όπως τα είχα σχεδιάσει”.

Στις 9 Αυγούστου του 2019 ο Κίον βρέθηκε σε εκπομπή και μίλησε για τη σχέση του με τον Ολλανδό. “Eίχαμε προηγούμενα. Από τα λεφτά που έδωσα σε πρόστιμα που αφορούσαν τον φαν Νιστελρόι, έφτιαξαν την οροφή του κτιρίου όπου είναι τα 'αρχηγεία' της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου. Παρεμπιπτόντως, ο Ρούντ είναι εξαιρετικός τύπος. Υπήρξε πολύ physical παίκτης και ήταν πολύ έξυπνος σε ό,τι αφορά και τον τρόπο που κινείτο μακριά από την μπάλα”.

Του ζήτησε συγγνώμη για την αντίδραση του, αλλά δεν μετανιώνει για αυτή “γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως όταν κάτι ήταν σωστό όταν το έκανες, είναι σωστό και τώρα. ΟΚ, υπάρχουν πράγματα που θα ήθελα να μην έχω κάνει. Αλλά υπήρχε μεγάλη ένταση”. Επανέλαβε ότι “πίστευα ότι το πέναλτι που 'χαν δώσει, δεν είχε γίνει ποτέ. Δεν το είχα κάνει ποτέ. Είχα και τον Ανρί να έχει τρελαθεί, πιστεύοντας πως αυτό το πέναλτι θα μας στοιχίσει τον τίτλο -και να θυμίσω ότι ήμασταν στην αρχή της σεζόν”. Αυτό το ματς ήταν η αρχή του τέλους για τον Κίον “δεδομένου του μητρώου που είχα -των 5 με 6 αγώνων εκτός. Δεν συνήλθα ποτέ από αυτήν την τιμωρία”.

Ο φαν Νιστελρόι έχει ομολογήσει το Νοέμβριο του 2015 πως “δεν είχα καταλάβει τι έκαναν, γιατί είχα απορροφηθεί στη σκέψη του πώς ήταν δυνατόν να 'χω αστοχήσει σε ένα τέτοιο πέναλτι. Με περίμενε ο Βιεϊρά στη φυσούνα, αλλά ήταν το τελευταίο που με ενδιέφερε. Στα αποδυτήρια προσπάθησα να αναλύσω το τι είχαν κάνει λάθος. Κατέληξα στο ότι είχα βιαστεί. Δεν φρόντισαν να ηρεμήσω και να συγκεντρωθώ. Έχω την αίσθηση πως η Άρσεναλ είχε γίνει λίγο εμμονική με εμένα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ το ίδιο για αυτή. Μου λείπει αυτή η αντιπαλότητα”.

Για τη συνέχεια της ιστορίας, κράτα πως αν είχε ευστοχήσει ο φαν Νιστελρόι η Άρσεναλ δεν θα 'χε πάρει το πρωτάθλημα ως αήττητη (έμεινε στην ιστορία ως ' The Invincibles, καθώς έγινε ο πρώτος σύλλογος μετά την Preston North End του 1889 που δεν είχε απώλεια, από την αρχή έως το τέλος).

Η επόμενη φορά που συναντήθηκαν οι δυο αυτές ομάδες, στο Old Trafford έγινε γνωστή ως Battle of the Buffet. Ο αγώνας διεξήχθη στις 24/10 του 2004. Η Άρσεναλ ήταν πρωτοπόρος. Είχε προηγηθεί το 3-1 στο FA Community Shield (8/8). Η Γιουνάιτεντ 'άνοιξε' το σκορ στο 73' από τα 11 βήματα. Εκεί πήγε ο φαν Νιστελρόι, που έστειλε τον Λέμαν σε λάθος μεριά. Το τελικό 2-0 διαμόρφωσε ο Ρούνεϊ στο 90'. Το ματς τελείωσε, εν τούτοις ο Σολ Κάμπελ αρνήθηκε να ανταλλάξει χειραψία με τον Ρούνεϊ, με τους 'κανονιέρηδες' να μην δέχονται να ανταλλάξουν φανέλες. Οι φήμες τους ήθελαν να φορούν από κάτω φανελάκια που έγραφαν '50 not out'. Στη φυσούνα οι παίκτες άρχισαν να βρίζονται, κάποια στιγμή ο Αρσέν Βενγκέρ επιτέθηκε φραστικά στον Ολλανδό -που είχε κάνει σκληρό τάκλιν στον Άσλεϊ Κόουλ, χωρίς να δοθεί φάουλ (σ.σ. στην έρευνα που έγινε, διαπιστώθηκε η παράβαση και τιμωρήθηκε με δυο μέρες καθυστέρηση), ο Φέργκιουσον είπε στον συνάδελφο του να αφήσει τους παίκτες του ήσυχους και ο Γάλλος του απάντησε 'τι θες να κάνεις για αυτό;'. Η συνέχεια της ιστορίας θέλει τον Φέργκιουσον να δέχεται πίτσα στο πρόσωπο (έχουν αναφερθεί πως πετάχθηκαν ένθεν κι ένθεν από πίτσες έως τοματόσουπες και καφέδες). Είπαν πως την πρώτη εκτόξευση την έκανε ο Φάμπρεγκας. Δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Δεν σβήστηκε όμως, και το 'Pizzagate'. Ούτε το εύστοχο πέναλτι του Ολλανδού, που προφανώς και επέμεινε να παίρνει αυτές τις προκλήσεις, μέχρι να τα καταφέρει. Γιατί αυτός ήταν. Από παιδί.

Ήταν παιδί από χωριό που δεν πέρασε ωραία στην πόλη

Γεννήθηκε στο Oss, πόλη που βρίσκεται στα νότια της Ολλανδίας -στην περιφέρεια Braband. Υπάρχουν τεκμήρια που ενημερώνουν πως στην περιοχή ζούσαν άνθρωποι και προ 4000 χρόνων. Σήμερα ζουν 91.451. Ο Ρουντ έφυγε από εκεί όταν ήταν 14. Πήγε στην Ντεν Μπος, με την οποία έκανε ντεμπούτο το 1993 -στα 17. Όταν έφτασε εκεί ήταν κεντρικός μέσος. Έγινε κεντρικός επιθετικός, μέσω και δυο δανεισμών σε άλλες -μικρότερες- ομάδες, για να μάθει όσα είχε να μάθει. Τη σεζόν 1996-97 έβαλε 12 γκολ σε 31 ματς. Τότε τον πήρε η Χέρενφεν για 360.000 ευρώ. Δεκατρία γκολ -σε 31 αγώνες- αργότερα, πήγε στην Αϊντχόφεν για 6.3 εκατομμύρια ευρώ. Ποσό που ήταν ρεκόρ για την εποχή, σε ό,τι αφορά συνεργασίες ολλανδικών ομάδων.

“Είχα αφήσει την πόλη μου, που έχει πολύ μικρό πληθυσμό, για την πόλη, γιατί πίστευα πως θα 'χω περισσότερες πιθανότητες να με εντοπίσουν scouts. Δεν με διάλεξε κάποιος, πριν τα 14. Τα παιδιά της περιοχής δεν ήταν χαρούμενα με εμένα. Μου δημιουργούσαν προβλήματα, γιατί πίστευαν ότι πιστεύω πως είμαι καλύτερος από εκείνα. Είχαν τη νοοτροπία του τύπου 'ποιος νομίζεις ότι είσαι και ζεις στην πόλη μας. Γεννήθηκες στο χωριό, εκεί και πρέπει να πεθάνεις'. Προφανώς και με ένοιαζε, πόσω μάλλον αν σκεφτείτε πως στα παιχνίδια μας δεχόμουν πολύ σκληρά χτυπήματα. Όταν πια είχα γίνει γνωστός, οι ίδιοι άνθρωποι δήλωναν υπερήφανοι για εμένα”.

Αν είχε να πει κάτι στα νέα παιδιά -και τους γονείς τους- αυτό θα ήταν "να ζουν την παιδική τους ηλικία. Να περνούν χρόνο με τις οικογένειες και τους φίλους. Προφανώς είναι σημαντική και η εκπαίδευση. Βέβαια, τώρα έχεις ατζέντηδες να σπρώχνουν παιδιά σε ένα όνειρο που το πιθανότερο είναι πως δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Έχω δει παιδιά να είναι κουρασμένα από τα 15. Να μη θέλουν να παίξουν πια, ποδόσφαιρο γιατί κάνουν 8 προπονήσεις την εβδομάδα. Είναι σημαντικό να μένουν παιδιά, για όσο περισσότερο μπορούν και τα καλύτερα πάντα θα βρουν το δρόμο τους. Ήμουν τυχερός που έως τα 14 μπόρεσαν να ζήσω ως παιδί. Αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε πάρα πολύ”.

Σε έχω αφήσει στην Αϊντχόφεν. Την αγωνιστική περίοδο 1998-99 έφτασε τα 31 γκολ. Σε 34 ματς. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της Eredivisie. Είχε βάλει και τρία γκολ στο UEFA Champions League (όσα είχε η ομάδα του, γενικά εναντίον της Ελσίνκι). Πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη, του έθνους. Μετά έκανε δυο τα βραβεία του πρώτου σκόρερ (29 γκολ) και ενόσω τα έκανε όλα αυτά, πολλοί τον παρακολουθούσαν. Ένας όμως, πιο 'στενά': ήταν ο γιος του Άλεξ Φέργκιουσον, Ντάρεν, ο οποίος έκανε προπονήσεις τότε με την Χέρενφεν. “Με παρακάλεσε να υπογράψω τον φαν Νιστελρόι, το συντομότερο”, είχε πει ο Sir στην Telegraph το 2001. Αυτό που έκανε ως επικεφαλής ήταν να διατάξει 'παρακολούθηση' από τον αμέσως επόμενο αγώνα. Την επομένη έδωσε στον παίκτη συμβόλαιο. Δυο εβδομάδες μετά η ιστορία είχε τελειώσει, με τον οργανισμό της Αγγλίας να δίνει το ποσό ρεκόρ των 21.180.000 ευρώ, το καλοκαίρι του 2000. Έγινε ο πέμπτος πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών. Σε ό,τι αφορά τη Γιουνάιτεντ, άφησε πίσω τον Ντουάιτ Γιορκ, ο οποίος καθόταν στο Νο1 της λίστας από το 1998 (με 14.420.000 ευρώ). Eίχε διαρρεύσει πως ο ίδιος ο παίκτης θα είχε λαμβάνειν 48.000 ευρώ, κάθε εβδομάδα. Είχε απορρίψει τη Ρέιντζερς.

“Στην εθνική μοιραζόμουν ένα δωμάτιο με τον Γιαπ Σταρμ (σ.σ. Επίσης είχε πάει από την Αϊντχόφεν στη Γιουνάιτεντ, τον Ιούνιο του 1998, για 12.302.000 ευρώ). Μου είχε πει πολλά για το σύλλογο. Όλα ήταν θετικά. Ελπίζω να δώσει στους φαν στιγμές χαράς”.

Εκκρεμούσαν οι καθιερωμένες ιατρικές εξετάσεις, για την παρουσίαση του. Αυτή επρόκειτο να γίνει, ας πούμε Δευτέρα. Παραμονή υπήρξε ενημέρωση από την ομάδα, για αναβολή. Επισήμως ο λόγος ήταν 'ανησυχία επί της φυσικής του κατάστασης', γιατί δεν είχε παίξει ένα μήνα, λόγω προβλήματος στο γόνατο. Η Αϊντχόφεν αρνείτο πεισματικά να δώσει το ΟΚ για περαιτέρω εξετάσεις. Τι είχε συμβεί; Ρήξη χιαστού, σε προπόνηση που τον άφησε εκτός για ένα χρόνο. Η μεταγραφή έγινε, αλλά ένα χρόνο μετά -με τη Ρεάλ να μπαίνει στη μέση, αλλά να μη βλέπει προκοπή. Αφορούσε πέντε χρόνια συνεργασίας και επισκέψεις του Φέργκιουσον, στο σπίτι του παίκτη -ενόσω πήταν στο 'περίμενε'.

Το 'φάουλ' με τον Ρονάλντο

Θα σε πάω στο τέλος αυτής της ιστορίας, στις 9 Μαΐου του 2006, όταν κυκλοφόρησε η είδηση πως τίθεται εκτός ομάδας, μετά έναν τσακωμό που 'χε σε προπόνηση με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο φαν Νιστελρόι δεν υπήρξε ποτέ φίλος με τον Πορτογάλο. Συχνά μιλούσε για τη διάθεση του CR7 να κρατά την μπάλα μέχρι τελικής πτώσεως, αντί να τη δίνει στους συμπαίκτες του -ενώ είχε συνηθίσει στις πάσες ακριβείας του Μπέκαμ, καταλαβαίνεις τη διαφορά. Είχε πει στον Φέρντιναντ πως “δεν μπορώ να παίξω με αυτόν τον τύπο, γιατί δεν δίνει την μπάλα. Οπότε δεν μπορώ να τρέξω, γιατί δεν έχει νόημα -αφού δεν θα πάρω την μπάλα”. Το ένα έφερε το άλλο και κάποια στιγμή ο Ολλανδός είπε στον νεαρό 'πήγαινε να κλαφτείς στον πατέρα σου'. Έχει διευκρινίσει πως εννοούσε τον Πορτογάλο ασίσταντ που 'χε τότε η ομάδα. Ο Ρονάλντο πήρε κυριολεκτικά αυτό που 'χε ακούσει και ξέσπασε σε κλάματα. Βλέπεις, δεν είχαν περάσει οκτώ μήνες από το θάνατο του πατέρα του. Ο φαν Νιστελρόι ζήτησε συγγνώμη -για αυτό, αλλά και όλα τα όλα που 'χε κάνει τους μήνες που 'χαν προηγηθεί και είχαν ως συνέπεια τον πάγκο. Δεν πίστευε πως το ρόστερ που υπήρχε μπορούσε να πάρει το UEFA Champions League. Ή το Europa League. Τελικά, όταν έφυγε η Γιουνάιτεντ κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης.

Ο επίλογος γράφτηκε στο 2006 League Cup και το ματς με τη Γουίγκαν. Η Γιουνάιτεντ νίκησε 4-0. Ο φαν Νιστελρόι δεν σηκώθηκε από τον πάγκο. Έξαλλος άρχισε να βρίζει τον προπονητή του. Είχε ήδη πει στο club πως θέλει να φύγει. Σε συνέντευξη του, πέρυσι, είχε ομολογήσει ότι "είχα θολώσει από οργή. Τον αποκάλεσα διάφορα. Μετανιώνω. Ήμουν πολύ σκληρός. Για πέντε χρόνια είχαμε εξαιρετική σχέση. Έμαθα πάρα πολλά από εκείνον. Το τέλος όμως, ήταν ανελέητο. Έκανα το πρώτο βήμα, για να αποκατασταθεί η σχέση μας. Υπήρξα ασεβής".

Υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, στις 28/7 του 2006. Δεν μπερδεύεσαι. Συνήθως στη Βαρκελώνη πήγαιναν οι Ολλανδοί. Ο φαν Νιστελρόι έγινε... η επανάσταση, τη χρονιά που ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε παραιτηθεί από πρόεδρος του οργανισμού, γιατί όπως είχε πει, χρειαζόταν μια νέα κατεύθυνση. Ο Ραμόν Καλντερόν, που τον αντικατέστησε ήταν αυτός που υποκίνησε την αλλαγή.

Έφυγε από το Μάντσεστερ ως ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών της Γιουνάιτεντ, μετά τον Ρούνεϊ. Οι 'μερένγκες' έδωσαν 14.000.000 ευρώ. Το συμβόλαιο ήταν τριετές. “Είχε έλθει η ώρα να φύγω. Υποσυνείδητα, ήμουν 1 με 2 τοις εκατό λιγότερο 'πεινασμένος' τον τελευταίο καιρό στη Γιουνάιτεντ. Ένιωθα άνετα, οι φαν με αγαπούσα και τα θεωρούσα όλα εύκολα. Αυτό είναι κάτι που μπορώ να δω τώρα. Όταν έφτασα στη Ρεάλ, έγινα ένα από τα πολλά ονόματα που 'χε η ομάδα. Ναι, μπορείς να πεις 'ξέρεις, έπαιζα για τη Man United' και το πιθανότερο είναι να σου απαντήσουν 'ωραία, αλλά εδώ είναι Ρεάλ'. Έπρεπε να αποδείξω ποιος είμαι από την αρχή. Αυτό έδωσε ώθηση στην καριέρα μου. Τη διάθεση να σπρώξω τα όρια μου”. Στο δεύτερο ματς (με τη Λεβάντε), ο Ολλανδός έκανε hat trick.

Το μεγαλύτερο ταλέντο που βρήκε ποτέ στο ίδιο γήπεδο “ήταν ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο. Για εκείνον το γκολ ήταν το στάνταρ. Για εμένα ήταν το όνειρο του. H έμφυτη ικανότητα που είχε, ξεπερνούσε ό,τι είχα δει ποτέ”. Δίπλα λοιπόν, στον 'Βραζιλιάνο Ρονάλντο' έβαλε 25 γκολ, τη χρονιά που η παρέα του πήρε τον τίτλο (2007). Είχε ισοφαρίσει και το ρεκόρ για τα περισσότερα σερί ματς με γκολ (7/7). Το Γενάρη του 2008 του έδωσαν επέκταση συμβολαίου -έως την παραμονή των 34ων γενεθλίων του, το 2010. Δυο μήνες μετά μπήκε στο χειρουργείο για να 'φτιάξει' τον αστράγαλο.

Γύρισε στο clasico της 7ης Μαϊου. Έβαλε γκολ, μόλις στο 2ο λεπτό του στον αγωνιστικό χώρο. Είχε 20 σε 33 συμμετοχές. Το Νοέμβριο του 2008 έγινε γνωστό πως θα χάσει όλη τη σεζόν -είχε διαλυθεί ο μηνίσκος στο δεξί γόνατο. Πήγε στις ΗΠΑ να συναντήσει αυτόν που 'χε εγχειρήσει το ίδιο σημείο, το 2000 (Ρίτσαρντ Στέντμαν). Ξαναπάτησε το πόδι του σε γήπεδο, στις 24/8 του 2009, ως αλλαγή του Κακά στα 15 τελευταία λεπτά με την Ρόσενμποργκ. Στην ασίστ που 'έβγαλε' στον Μπενζεμά, στο 88' τραυματίστηκε στο μηρό. Τέθηκε εκτός για έξι εβδομάδες. Γύρισε στις 27/10 και στις 23/1 του 2010 πήγε στο Αμβούργο, με το οποίο υπέγραψε για 18 μήνες. Ανταποκρίθηκε κατά τρόπο που τον ζήτησαν διάφοροι -από τους 'μεγάλους'. Ένας ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο, που του ζήτησε να γυρίσει στη Ρεάλ. Ο φαν Νιστελρόι το σκεφτόταν, αλλά το Αμβούργο απέρριψε την πρόταση. Στο ματς με το Ανόβερο, στις 16/4 του 2011 τραυματίστηκε στην κνήμη. Έχασε το υπόλοιπο της σεζόν.

Την πρώτη ημέρα του Ιουνίου πήγε στη Μάλαγα, με μονοετές. Είχε προειδοποιήσει πως αυτή θα είναι η τελευταία του χρονιά. Τον υποδέχθηκαν 15.000 φαν. Συνέχισε να σκοράρει, με το γκολ στα δίχτυα της Ρέισινγκ Σανταντέρ (9/4 του 2012) να είναι το τελευταίο της καριέρας του. Η τελευταία συμμετοχή ήταν αυτή της 13ης Μαϊου, εναντίον της Χιχόν. Μπήκε στο 75' αντί του Σαλομόν Ροντόν. Όταν είπε το 'έως εδώ' ήταν 35. Από την εθνική το 'έως εδώ' το 'χε πει από τις 23/1 του 2007, γιατί είχε βαρεθεί να τσακώνεται με τον φαν Μπάστεν. Μπήκε στη μέση ο φαν ντερ Σαρ και σηκώθηκε η λευκή σημαία, πήγαν όλοι στο Euro 2008 (εκεί έλαμψαν στις νίκες επί της Ιταλίας και της Γαλλίας) και μετά τον αποκλεισμό από τη Ρωσία, στο πρώτο νοκ άουτ ματς είπε το 'φεύγω'. Ακολούθησε το 'ξαναγυρίζω' στην προετοιμασία για το 2010 World Cup, το 'ξαναφεύγω' όταν 'κόπηκε' από την αποστολή που θα εκπροσωπούσε τους 'οράνιε' στη διοργάνωση και αυτό γινόταν more or less έως το Μάρτιο του 2011 και δυο ματς για τα προκριματικά του Euro 2012. Σε 70 συμμετοχές, συνολικά έβαλε 35 γκολ. Έγινε σχολιαστής αγώνων για το ESPN και από το Δεκέμβρη του 2019 ασίσταντ του Ρόναλντ Κούμαν, στον πάγκο των Ολλανδών.

Δεν ήθελε... ούτε να βλέπει τη Μίλαν

Ξύλο γενικά, έτρωγε. Η καλύτερη άμυνα που αντιμετώπισε ποτέ ήταν “των Ιταλών. Ήταν πάντα τραγικό να παίζω εναντίον τους. Έμεναν όλοι πίσω. Δεν τους ένοιαζε να σκοράρουν. Τους ένοιαζε να μη δεχθούν γκολ. Θυμάμαι ένα παιχνίδι μου με τη Γιουνάιτεντ, εναντίον της Μίλαν στο San Siro. Δεν έκανα έστω ένα σουτ. Είχα απέναντι τους Καφού, Σταμ, Νέστα και Μαλντίνι. Και μπροστά τους ήταν ο Γκατούζο. Ήμουν σίγουρος πως θα με σκοτώσουν, αν έπαιρνα την μπάλα. Α, είχαν και τον Πίρλο με τον Σίντορφ, τον πιο δυνατό τύπο στο ποδόσφαιρο. Ήταν δύσκολο βράδυ”.

Πριν σε αφήσω, να σου πω τι έχουν πει κάποιοι εξ όσων συνεργάστηκαν μαζί του, για αυτόν.

"Ο Ρουντ υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, ο καλύτερος finisher που είχαμε ποτέ σε αυτόν το σύλλογο. Και είχαμε κάποιους εξαιρετικούς κεντρικούς επιθετικούς. Ο Ερίκ Καντονά ήταν απίστευτος. Υπήρχε ο Μπράιαν ΜακΚλερ, ο Όλε Γκούναρ. Ο Άντι Κόουλ πέρασε καλά μαζί μας. Μαζί με τον Ντουάιτ Γόρκι είχαν φανταστική σεζόν το 1999, μοναδική συνεργασία. Ο Τέρι Σέρινγκχαμ ήταν επίσης, καλός, ο Λουί Σαχά και φυσικά ο Γουέιν Ρούνεϊ. Ο Ρουντ όμως, ήταν ο καλύτερος -μακράν του δεύτερου-, στα τελειώματα". Sir Άλεξ Φέργκιουσον.

"Δεν περίμενα ποτέ από εκείνον πως θα χάσει πέναλτι, γιατί ήταν εξαιρετικός. Ο καλύτερος finisher όλων των εποχών και στο να νικά τον τερματοφύλακα, στο ένας εναντίον ενός. Όταν βρισκόταν σε αυτήν την κατάσταση, ήταν σαν να μην υπήρχε γκολκίπερ". Ρόι Κιν.

"Είχε την απόλυτη νοοτροπία ενός επιθετικού. Ήταν πάντα συγκεντρωμένος, ώστε να είναι στη σωστή θέση ενώ περίμενε την μπάλα. Αυτό τον έκανε πολύ αποτελεσματικό. Δεν υπήρχε άλλος στον κόσμο, σαν και αυτόν. Ο Νταβίντ Τρεζεγκέ του έμοπιαζε, αλλά δεν είχαν την ίδια ποιότητα, τον ίδιο έλεγχο και την ίδια τεχνική. Ο Ρουντ κρατά τον έλεγχο της μπάλας, ακόμα και όταν έχει τρεις πάνω του". Λουί Σαχά

"Είχα το προνόμιο να παίξω με πολλούς καλούς επιθετικούς. Ο Ρουντ ανήκει στη λίστα. Είχε λίγο από όλα. Μπορεί να ντριμπλάρει και είναι προετοιμασμένος να 'υποδεχθεί' παίκτες πάνω του". Ράιαν Γκιγκς

"Είναι στη χειρότερη θέση που μπορεί να παίζει για αυτόν το σύλλογο, γιατί υπάρχει πάντα η πίεση για γκολ. Υπ' αυτήν τη συνθήκη ο Ρουντ κάνει θραύση. Από όταν φόρεσε για πρώτη φορά, τη φανέλα της Γιουνάιτεντ έδειχνε πως έχει γεννηθεί για να παίξει για αυτό το club. Και από τον τρόπο που το κάνει, μπορείς να δεις πως το απολαμβάνει". Φιλ Νέβιλ

"Είναι εξαιρετικός σκόρερ, αλλά 'φτωχός' ποδοσφαιριστής". Γιόχαν Κρόιφ