Ο Σαρίφ Κούπερ είναι ο επόμενος μεγάλος πόιντ γκαρντ

Ο Sharife Cooper είναι 18 χρόνων. Και παίζει μπάσκετ. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, λιτά και απέριττα προφανώς και δεν θα είχε κάτι να διαβάσεις σε αυτό το link. Ο Σαρίφ Κούπερ είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες της 'τάξης' του 2020. Δηλαδή, των παιδιών που θα τελειώσουν το σχολείο το 2020 -και παίζουν μπάσκετ. Για αρχή, θα σου πω ότι τον συγκρίνουν με τον Τζέιμς Χάρντεν. O λόγος δεν είναι ιδιαίτερα καλός. Αφορά το step back. Του Χάρντεν. Όχι το κανονικό. Δες το video.

Στην πραγματικότητα έκανε δουλίτσα με τον Κάιρι Έρβινγκ, στη Nike Skills Academy όπου είχε προσκληθεί, ως το Νο1 στα rankings του USA TODAY Chosen 25 2020 Boys Basketball. Όπως έγραψαν οι ειδικοί, ο πόιντ γκαρντ από το Powder Springs "είναι αδύνατο να περιοριστεί. Έχει μια έμφυτη αίσθηση για όλες τις πτυχές του παιχνιδιού. Είναι ελίτ σκόρερ και πλέι μέικερ, ο οποίος κάνει τους πάντες να δείχνουν καλύτεροι και κυριαρχεί επί όποιου αμυντικού πάει επάνω του". Ο ίδιος δεν πιστεύει ότι είναι έτοιμος. Κάθε άλλο. Όπως είπε "προφανώς και μου αρέσει ότι ήμουν στο Νο1, αλλά ξέρω πως ο μόνος τρόπος για να μείνω ψηλά είναι να δουλέψω πιο σκληρά, από ό,τι δούλευα μέχρι τώρα. Και να μείνω ταπεινός".

Αυτό το 'να μείνω ταπεινός' δεν το είπε για να το πει. Εννοώ κάποια στιγμή είχε 'ψηλώσει' και δεν επελέγη για την Team USA U19, που πήρε το χρυσό στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο -με νίκη επί του Μάλι στον τελικό, στα 'Δύο Αοράκια' του Ηράκλειου, της Κρήτης. "Αυτό ήταν κάτι που μου στοίχισε, γιατί ήθελα πολύ να εκπροσωπήσω τη χώρα μου. Νιώθω ότι έπρεπε να τα καταφέρω. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτομαι. Τώρα χρησιμοποιώ αυτήν την αποτυχία, ως κίνητρο. Δεν ψάχνω δικαιολογίες. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γίνω καλύτερος. Οφείλω να προχωρήσω".

Φέτος ήταν ένας από τους κυρίαρχους παίκτες του Nike EYBL, του Nike Elite Youth Basketball που 'είναι αφιερωμένο στην εξέλιξη των αθλητικών ικανοτήτων, μέσω της καλύτερης δυνατής διδασκαλίας επί των δεξιοτήτων, των έντιμων αξιολογήσεων και της άνευ προγουμένου έκθεσης. Το πρόγραμμα ενθαρρύνει και προκαλεί τους νέους του έθνους να γίνουν θετικοί ηγέτες της κοινωνίας, εντός και εκτός γηπέδων'. Στα 13 ματς με την ομάδα "Athletes of Tomorrow" (την οποία έφτιαξε ο πατέρας του, το 2009), ο Κούπερ είχε 25.5 πόντους, 8 ασίστ, 4.5 ριμπάουντ και 1.5 κλεψίματα ανά ματς, επιδόσεις που τον έβαλαν στην καλύτερη πεντάδα. 

Πολύ νωρίτερα, τον είχαν εντοπίσει -και σημειώσει- τα καλύτερα κολεγιακά προγράμματα, με αυτά των Duke, Kentucky, UCLA και Auburn να τρέχουν μήπως και προλάβουν. Εκείνος έχει ενημερώσει τους πάντες πως δεν βιάζεται να πάρει μια απόφαση. Πολλώ δε να σκεφτεί τον εαυτό του στο ΝΒΑ. Αυτό που έχει ως προτεραιότητα είναι να πάει κάπου, όπου δεν θα επικρατεί συνωστιμός στη θέση και θα μπορεί να εξελιχθεί. Το βέβαιο είναι πως όποιο κολέγιο τον θέλει, το επισκέπτεται. Έχει άλλο ένα χρόνο στο λύκειο. Έχει άλλη προτεραιότητα: να συνεχίσει να κυριαρχεί εκεί. Και να πάρει απολυτήριο.

Στα παιχνίδια του γίνεται ο κακός χαμός από προπονητές κολεγίων που θέλουν να τον δουν και να είναι κοντά του, με την ελπίδα ότι θα τους επιλέξει. Όταν τον ρώτησαν σχετικά, είπε πως "είμαι νικητής, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω κερδίσει πραγματικά, κάτι. Όλα τα άλλα δεν σημαίνουν το παραμικρό για εμένα. Στόχος μου είναι η νίκη". Παρεμπιπτόντως, την απόλαυσε (τη νίκη) την περασμένη σεζόν, στο σχολικό πρωτάθλημα. Ήταν ο ηγέτης του McEachern High School (σχολείο στο οποίο πήγε ο πρώην NBAer, Τζος Σμιθ) στην πορεία του 32-0 και της κατάκτησης του τίτλου της πολιτείας. Ο ύψους 1.83 και βάρους 73 κιλών, παίκτης είχε 28.6 πόντους, 8.7 ασίστ, 6 ριμπάουντ και 4.1 κλεψίματα σε κάθε ματς, ως τριτοετής. Τέσσερις φορές σταμάτησε στους 40 πόντους. Εναντίον παιδιών που ανήκουν ψηλά σε λίστες -σαν και του λόγου του- είχε 25 πόντους, 9 ασίστ, 6 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα κατά μ.ο.

Στον μπασκετικό πλανήτη συστήθηκε στη δευτέρα τάξη, όταν έκανε τα πάντα για να φτάσουν οι Ιndians έως τα ημιτελικά της περιφέρειας. Την πρώτη του χρονιά είχε επίσης, συμμετοχή (16 πόντοι, 4.4 ασίστ) στο 29-1 και την παρουσία στους '4' της πολιτείας. Ναι, από χρονιά σε χρονιά γίνεται καλύτερος. Δεν επαναπαύεται.

Toν περασμένο Ιούνιο 'έκλεισε' τα 18 και λογικά είναι ακόμα, παιδί της μαμάς του, Κιντάλ. Όπως και η μαμά του είναι η καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου -και η σπαγκέτι της ό,τι καλύτερο υπάρχει εκεί έξω. Η μητέρα του είναι και αυτή που του 'χει ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή "μαζί με τον πατέρα μου και την αδελφή μου. Η μαμά μου είναι η καλύτερη. Θέλω να τη φροντίσω για όλη την αγάπη που μου 'χει δώσει. Ο πατέρας μου (Ομαρ) ήταν αυτός που με έκανε να θέλω να γίνω ο καλύτερος. Είναι δίπλα μου διαρκώς και με ωθεί στο να βελτιώνομαι. Η αδελφή μου είναι το πρότυπο μου. Την παρακολουθούσα να κάνει όσα ήθελα να κάνω και εγώ. Ξέρω πως ό,τι και αν μου συμβεί, μπορώ να στηριχτώ επάνω της". Η αδελφή στην οποία αναφέρεται είναι η Τία, η οποία έκανε καριέρα και στο κολέγιο (Tennessee και South Carolina). Έχει άλλη μια αδελφή, τη Μία, η οποία επίσης παίζει μπάσκετ και έναν δίδυμο αδελφό, τον Ομάρ, που -το 'χεις ήδη μαντέψει- παίζει μπάσκετ σε σχολείο της Τζόρτζια.

Το χειρότερο σπορ για εκείνον είναι το ποδόσφαιρο, όχι γιατί έχει κάτι με το άθλημα γενικά, αλλά επειδή δεν είναι του μενταλιτέ του -του τρόπου που 'χει μάθει να λειτουργεί. Γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσι και μολονότι όταν ήταν 6 η οικογένεια του μετακόμισε στην Ατλάντα, θα σου πει πως στο Νιούαρκ ήταν που 'έφτιαξε' τον χαρακτήρα που έχει. "Έχω νοοτροπία killer στο γήπεδο. Δεν έχω παίξει ποτέ φιλικά και κάνω ό,τι χρειαστεί για να νικήσω". Όταν οι άνθρωποι που εμπιστεύεται του είπαν πως πρέπει να αλλάξει το σώμα του, για να ξεχωρίσει, έκανε όλη τη δουλειά που χρειαζόταν για να γίνει πιο δυνατός "και να παίρνω τις θέσεις που θέλω στο γήπεδο. Επιπροσθέτως, βελτιώθηκε και το άλμα μου". Όλα αυτά έγιναν εις βάρος της κοινωνικής του ζωής, ιδέα με την οποία έχει συμβιβαστεί. "Κάποιες φορές θες να είσαι ένα φυσιολογικό παιδί. Αλλά οφείλω να είμαι επικεντρωμένος σε αυτό που θέλω να γίνω. Και δεν το βρίσκω κακή ιδέα. Ξέρω τι θέλω". Πέραν του μπάσκετ, αγαπά τη μόδα. "Κάποια στιγμή, όταν μεγαλώσω θέλω να δημιουργήσω τη δική μου σειρά. Ο στόχος είναι να δημιουργήσω τέλειο αποτέλεσμα".

Το Dave's Joint ασχολήθηκε επισταμένως μαζί του και σε αυτά που έγραψε ως πλεονεκτήματα του μικρού, ήταν πως 'του αρέσει να επιτίθεται προς το καλάθι και να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του. Μπορεί επίσης, να δοκιμάσει μακρινό σουτ, να βγει από τα πικ εντ ρολ και να παίξει άμυνα. Θέλει να γίνει πιο δυνατός και πιο αθλητικός". Σημείωσε πως στη Τζόρτζια όπου δραστηριοποιείται ο Κούπερ, υπάρχουν τα τελευταία χρόνια εξαιρετικά προγράμματα που 'βγάζουν' πολύ ικανούς αθλητές, με τις εξέδρες να είναι πάντα γεμάτες -όποιοι και αν παίζουν. Ως προς αυτό είπε πως καλωσορίζει κάθε πρόκληση που μπορεί να τον κάνει καλύτερο.

Αφότου πήγε στα καλύτερα τουρνουά (ως καλεσμένος), θα δώσει όπως είπε, ένα μήνα στο σώμα του να αναρρώσει πριν αφοσιωθεί στη σχολική ομάδα και στα μαθήματα του. Θέλει να πάρει GPA με βαθμό 3.4 -το άριστα είναι το 5. Είναι μαθητής του Α. Νιώθει αισιόδοξος πως θα τα καταφέρει.  Άλλωστε δεν νιώθει ανταγωνιστικός μόνο στα παρκέ, αλλά όπου και αν βρίσκεται. Οι φίλοι του πάλι, λένε πως όπου και αν βρίσκεται κοιτά πρώτα πώς θα κάνει τους άλλους χαρούμενους. Επίσης, είναι δυστυχισμένος όταν χάνει. Σιχαίνεται αυτό το συναίσθημα, περισσότερο από όσο απολαμβάνει εκείνο που νιώθει στις νίκες.