Ο "σωτήρας" Μπαϊράμι, ο Κλάους και ο Ντοσεβί
Ο Μπαϊράμι έβαλε τον Αναστασίου στο στόχαστρο, αλλά τον γλίτωσε απ’τον κόπο να δώσει εξηγήσεις για τις υπόλοιπες επιλογές. Ο Ντοσεβί ακόμα δεν φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του ή τους άλλους, αλλά πλέον βάζει πολύτιμα γκολ, ενώ ο Κλάους έγινε ξανά “killer”. Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό.
Μονοπώλησε τη συζήτηση
Ναι, εννοείται πως ο Μπαϊράμι θα τραβούσε πάνω του όλη τη συζήτηση. Πήρε απ’το πουθενά φανέλα βασικού, έχοντας ξεκινήσει μόνο σε ένα ματς φέτος στο πρωτάθλημα, στην εκτός έδρας νίκη στο Αγρίνιο. Προσέφερε μόνο μία σέντρα, τα πράγματα βελτιώθηκαν όταν αποχώρησε και όλοι έμειναν με το ερώτημα: “τι δουλειά είχε να ξεκινήσει βασικός ο Μπαϊράμι σε ένα κρίσιμο εκτός έδρας ματς για τον Παναθηναϊκό, που στη συνέχεια έχει τρία σερί ματς εντός με Καλλονή, Πλατανιά και Παναιτωλικό;”
Ο Αναστασίου αναμενόμενα υπεραμύνθηκε τις επιλογής του, που αποδείχθηκε 100% λανθασμένη, τόσο όταν αγωνίστηκε ο Μπαϊράμι, όσο και αφού αποχώρησε. Δεν γνωρίζουμε αν ο Αναστασίου το μετάνοιωσε ή όχι. Όμως, σίγουρα η επιλογή Μπαϊράμι του έκανε καλό. Κι αυτό γιατί τράβηξε όλη την γκρίνια και σχεδόν μονοπώλησε τη συζήτηση.
Αν δεν υπήρχε η επιλογή Μπαϊράμι, θα συζητούσαμε περισσότερο τις υπόλοιπες. Γιατί δεν ήταν μόνο αυτή η επιλογή που εγείρει ερωτηματικά που δύσκολα βρίσκουν απαντήσεις.
Ερωτηματικά
Ακόμα και πριν το ματς, είχαμε αναρωτηθεί για το ροτέισον που δεν έκανε ο Αναστασίου μεσοβδόμαδα. Με το Λεβαδειακό ξεκίνησαν 9/11 που είχαν αγωνιστεί και με τον Εργοτέλη, με τη μία αλλαγή να είναι αναγκαστική, με τον Τριανταφυλλόπουλο στη θέση του τραυματία Μπούρμπου. Περίεργη επιλογή από έναν προπονητή που κάνει ροτέισον και πάντα θέλει φρέσκους παίκτες όταν το πρόγραμμα το απαιτεί.
Στη Νέα Σμύρνη θα παίρναμε τις απαντήσεις που ζητούσαμε στο preview της αγωνιστικής σχετικά μ’αυτήν την απώλεια ροτέισον. Κι αυτές ήταν εξίσου προβληματικές με τη συμμετοχή του Μπαϊράμι.
Χωρίς ροτέισον
Πέτριτς και Μπεργκ ξεκίνησαν βασικοί για τρίτο σερί ματς μέσα σε μια εβδομάδα, με τον Σουηδό να αγωνίζεται και στα 180’ στα δύο προηγούμενα παιχνίδια, παρότι το ματς με τον Εργοτέλη είχε κριθεί στο πρώτο ημίχρονο.
Το ίδιο και στον άξονα, με τους Αντζαγκούν-Πράνιτς να ξεκινάνε για τρίτο σερί παιχνίδι, παρότι είχαν παίξει 180’ έκαστος στα δύο προηγούμενα ματς. Ο Καρέλης, πρώτος σκόρερ της ομάδας φέτος, δεν ξεκινάει σε κανένα απ’τα τρία ματς, ενώ στον πάγκο μένει και ο Κλωναρίδης, που πέτυχε προσωπικό γκολ με τον Εργοτέλη, και ο Δώνης.
Ο Πράνιτς, που δεν κουνιέται, παίζει 270’, δεν βγαίνει ποτέ και στο τέλος καταλήγει να βγει μόνος του με την μπάλα άουτ. Ο Κλωναρίδης ξεκινάει δύο σερί ματς βασικός στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά και μένει στον πάγκο για να παίξει ο Μπαϊράμι. Ο Ζεκά έχει αποφασιστεί να παίξει δεξί μπακ, γιατί ο Κολοβός θα κάνει πάρτι με τον Τριανταφυλλόπουλου, αλλά παρόλα η μεσαία γραμμή δεν φρεσκάρεται με την παρουσία του Δώνη και παίζει πάλι ο Αντζαγκούν, επειδή φάνηκε να αποδίδει στο “πάρτι” με τον Εργοτέλη.
Σε μια εβδομάδα ο Πέτριτς παίζει 239’ λεπτά στα 34 του και ο Μπεργκ “το τερματίζει” με 270’. Αριστερά δε ο Χουχούμης παίζει σε τρίτο σερί ματς και αγωνίζεται με πατημένο το κουμπί στη σέντρα, αφού σεντράρει στην πρώτη επαφή με την μπάλα, όπου κι αν βρίσκεται στο γήπεδο.
Επιλογές που δεν είναι περισσότερο εξηγήσιμες απ’αυτήν του Μπαϊράμι. Κι ο Αναστασίου “σώθηκε” που όλοι ασχολήθηκαν με τον Σουηδό. Γιατί είναι εύκολο να πεις “τον είδα καλά στις προπονήσεις και τον έβαλα”, αλλά τα υπόλοιπα θα χρειάζονταν καλύτερες και πιο πειστικές εξηγήσεις.
Χωρίς στόχο, χωρίς πίεση
Σημαντικότερο όλων αυτών, αυτό που έχουμε θίξει και σε προηγούμενα κείμενα και έχουμε συζητήσει σε live chat, κάθε φορά που σχολιάζετε ή ρωτάτε αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Το αν μπορεί είναι αδιάφορο απ’τη στιγμή που η ίδια η ομάδα δεν κάνει πρωταθλητισμό. Πρωταθλητισμός σημαίνει αναγκαιότητα νίκης, που σημαίνει πως η νίκη δεν έρχεται, υπάρχει πρόβλημα.
Όπως έχουμε ξαναπεί, στον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι ίδια, χάσει-κερδίσει. Μια ευθεία γραμμή, μια απουσία απαιτήσεων, μια κατάσταση που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ήρεμη. Απορώ μ’αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν πως αυτή η παντελής έλλειψη πίεσης και στόχων κάνει καλό. Το να μην έχεις πίεση κάνει καλό μόνο όταν μιλάμε για προβλήματα υγείας. Οι ομάδες και οι παίκτες πορεύονται, βελτιώνονται και κρίνονται με βάση τους στόχους, την πίεση που αυτοί προκαλούν και με τον τρόπο που ανταποκρίνονται. Χωρίς στόχο και πίεση, ποιο ακριβώς είναι το νόημα;
Με προβλήματα
Και μην σκεφτεί κανείς “μα πως να πούνε πάμε για πρωτάθλημα, αφού δεν έχουν ρόστερ”. Γιατί κανείς δεν είδε το ρόστερ του ΠΑΟΚ τον Αύγουστο και είπε “να μια ομάδα με ποιότητα, λύσεις και βάθος για να κάνει πρωταθλητισμό”. Αλλά ο Δικέφαλος έκανε πρωταθλητισμό και συνεχίζει να κάνει, άσχετα αν στην πορεία πολλές φορές είδε το χορτάρι να του λέει “όπως είσαι, δεν μπορείς, πρέπει να ενισχυθείς”.
Κόντρα στον καλό Πλατανιά ο ΠΑΟΚ είχε τα γνωστά θέματα στον άξονα, με Τζιόλη-Κάτσε εκτός και τον Νομπόα ακόμα ανέτοιμο να ξεκινήσει βασικός. Σ’αυτά ήρθε να προστεθεί η απουσία του Ρατς, πάνω που στην Καλλονή επέστρεψε το τόσο πολύτιμο δίδυμο του Ρουμάνου με τον Μακ, που τόσο είχε λείψει στον ΠΑΟΚ.
Μακ και Κλάους
Το καλό για τον Δικέφαλο είναι πως οι συνεργασίες και οι αυτοματισμοί είναι εκεί, κι έτσι ο Σκόνδρας έφτιαξε τη φάση που έφερε το πρώτο γκολ. Δεν ξέρω πόσοι το πήραν χαμπάρι, αλλά ο Κλάους είχε να σκοράρει στην κανονική ροή του αγώνα απ’την ήττα στην Ξάνθη. Δεν το σημειώνω τόσο ως δείγμα ντεφορμαρίσματος. Κι αυτό γιατί αφενός ο ΠΑΟΚ συνολικά είχε θέματα σ’αυτό το διάστημα, αλλά και γιατί σ’αυτά τα έξι παιχνίδια ο Κλάους πέρασε μεγάλα διαστήματα κάνοντας άλλες δουλειές στο γήπεδο, μακριά απ’την περιοχή και την επιθετική απειλή της μιας επαφής.
Ο Δικέφαλος κρατάει την παρουσία του Μακ που τα κάνει όλα να μοιάζουν καλύτερα, το γεγονός πως πήρε μια δύσκολη νίκη ακόμα και με τον Περέιρα να μην κάνει και το καλύτερο ματς και πως κράτησε το μηδέν πίσω για πρώτη φορά εντός έδρας μετά από έξι ματς. Το τελευταίο είναι μάλλον και το σημαντικότερο. Τα υπόλοιπα ίδια: αναμένεται ενίσχυση.
Πίεση και ισορροπία
Ο Ολυμπιακός είχε τον δυσκολότερο αντίπαλο απ’τους τρεις πρωτοπόρους, έστω κι αν ο Παναιτωλικός δεν ήταν πολύ επικίνδυνος επιθειτκά χωρίς τον Βιγιαφάνιες και με τον βαρύ για να παίξει στην κόντρα Άλβες. Ήταν όμως συμπαγής πίσω απ’την μπάλα και οι ερυθρόλευκοι τα βρήκαν σκούρα, παρά τα κέφια του Φορτούνη που πήρε αναγκαστικά τη θέση του Τσόρι.
Ο Ολυμπιακός όμως κράτησε δύο απ’τα στοιχεία που αχνοφάνηκαν στην πρεμιέρα του Περέιρα στην Ξάνθη: μεγάλη προσπάθεια απ’όλους τους παίκτες, διάθεση για πίεση ψηλά μετά από απώλεια κατοχής και καλύτερη ισορροπία στο αμυντικό transition. Στο τελευταίο στάθηκε και ο Κασάμι στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα: “καλύτεροι πίσω και να βρούμε με υπομονή το γκολ”.
Οι φάσεις για τον Ολυμπιακό δεν ήταν πολλές, γεγονός που φαίνεται κι απ’το πόσο λίγο φάνηκε ο Μήτρογλου. Ο Αφελάι απ’την άλλη τήρησε το πρότυπο: ενθουσιάζει σε ένα εκτός, απογοητεύει στο επόμενο εντός. Συνέβη με Λεβαδειακό και Πανιώνιο, συνεχίστηκε τώρα με Ξάνθη και Παναιτωλικό.
Ντοσεβί
Το λύση έδωσε ο Ντοσεβί και παρότι χρειάστηκε τύχη για να στρωθεί η μπάλα μπροστά του, ο Γάλλος δικαιούται το κρέντιτ που τελείωσε σωστά για δεύτερο σερί ματς. Ο Ντοσεβί ακόμα δεν έχει καταφέρει να φτιάξει με αποτέλεσμα φάσεις για τον εαυτό του ή για τους συμπαίκτες του. Όμως, μόνο καλό νέο μπορεί να είναι το γεγονός πως επιτέλους λειτούργησε πολύ αποτελεσματικά ως finisher και μάλιστα με πολύτιμα γκολ.
Τα πρωτοσέλιδα σίγουρα θα σταθούν σε Ντοσεβί και Ντουρμάζ, με τον Γάλλο φυσικά να το αξίζει πολύ περισσότερο απ’τον Σουηδό, που έκανε μια κούρσα στο τέλος του αγώνα, σε χώρους που σπάνια βρίσκει ο Ολυμπιακός. Δεν νομίζω πως μπορεί με ασφάλεια να βγει το συμπέρασμα πως με τον Περέιρα στον πάγκο όλοι θα είναι καλύτεροι και άρα ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται παίκτη στα άκρα της επίθεσης.
