Ο Τετραγωνισμός των Ολυμπιακών Κύκλων
Από τότε που ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν προώθησε την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, η διαδικασία μετεξέλιξης του κινήματος ήταν αποκρουστικά εμπορική, πολιτική και κυνική. Ο αθλητισμός με την τρέχουσα οργάνωση του αποτελεί τον καλύτερο αγωγό της παγκοσμιοποίησης και οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν τον δούρειο ίππο που ανοίγει τις πύλες του κέρδους για τους χορηγούς και την διαπιστευμένη ολιγαρχία.
«Βγάλτε από την μέση τους σπόνσορες και την εμπορευματοποίηση και πείτε μου τι μένει. Μία τεράστια και πολύπλοκη μηχανή που πήρε πάνω από εκατό χρόνια να τελειοποιηθεί χωρίς καύσιμα.» , σχολιάζει κυνικά ο Dick Pound, μέλος της ΔΟΕ. Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα που μας κάνει όλους διστακτικούς απέναντι στην ροή συναισθημάτων μας σχετικά με τους Αγώνες.
Η «αθάνατη» ελίτ που εκμεταλλεύεται το πλέον αναγνωρίσιμο εμπορικό σήμα στον κόσμο – τους Ολυμπιακούς κύκλους- έχει στιγματιστεί έντονα για την έλλειψη διαφάνειας και αξιοκρατίας στις επιλογές της. Το απολύτως επίκαιρο Panorama του δικτύου BBC αποκαλύπτει μία μέθοδο εξαγοράς των ψήφων των Αθανάτων. Στην έρευνα της εκπομπής που πήρε ένα χρόνο να ολοκληρωθεί, το μέλος της ΔΟΕ Ivan Slavkov (BUL) και ο ατζέντης Goran Takac (CRO) συζητούν μπροστά στην κάμερα τρόπους για να επιβεβαιώσουν ψήφους για το 2012. Ο κ.Τakac δηλώνει ευθαρσώς « αυτούς τους 4 τους έχω ήδη στο χέρι» και παρουσιάζει μία λίστα με ονόματα 34 «Αθανάτων» οι οποίοι «διαβάλλονται» με το ανάλογο τίμημα. Το σκάνδαλο του Salt Lake με 10 μέλη της ΔΟΕ να παραιτούνται ή να αποβάλλονται αναβιώνει ξανά ολοζώντανο.
Η συγκεκριμένη κάστα ανθρώπων που μοιράζει την σημαδεμένη τράπουλα με συγκεκριμένο τρόπο αποφάσισε να μας εμπιστευθεί την «κηδεμονία του παιδιού μας». Η ευκαιρία υπήρχε και αφού την αγγίξαμε επιδερμικά, την προσπεράσαμε επιδεικτικά. Επιστροφή στο σπίτι για το ολυμπιακό ιδεώδες και απόδοση του μέτρου στο «ευ αγωνίζεσθε». Όραμα για «το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό..» και σεβασμός στις παραδοσιακές αξίες. Όλα εγκαταλείφθηκαν κάτω από τις οδηγίες χρήσεως που συνοδεύουν τους σύγχρονους Αγώνες.
Αντί για αυτά γνωρίσαμε τους Αγώνες σαν ένα γιγαντιαίο τεχνοκρατικό project που απασχολούσε μόνο την οργανωτική επιτροπή και τους ανθρώπους της. Ο υδροκεφαλισμός της δημοσιότητας σε ένα μόνο πρόσωπο και οι πρακτικές νεόπλουτων έστησαν ένα (α)-νοητό εμφύλιο τείχος. Ως απλοί πολίτες, νοιώθαμε τουρίστες. Ως οικοδεσπότες, νοιώθαμε φιλοξενούμενοι. Απρόσκλητοι στην ίδια μας την πόλη.
Η ουσία είναι ότι για επτά ολόκληρα χρόνια, η Ελλάδα με άξονα την Αθήνα προσπάθησε να βγάλει εις πέρας ένα ασύλληπτα δυσανάλογο εγχείρημα σε σχέση με την ετοιμότητά της και την νοοτροπία της. Είναι μεν λυπηρό για την πολιτική ζωή του τόπου ότι χρειάστηκε η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων για να ολοκληρωθούν δημόσια έργα εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, αλλά είναι ουσιαστικό κέρδος- μία χρυσή παρακαταθήκη πολλών δεκαετιών.-για την πόλη που ασφυκτιούσε και αργοπέθαινε.
Επενδύσαμε σε υπομονή με σκοπό να εξαργυρώσουμε στο μέλλον τα μερίσματα ταλαιπωρίας μας. Η καθημερινή ταλαιπωρία και η αλόγιστη σπατάλη των τελευταίων χρόνων έκανε τους ήδη βάναυσα τραυματισμένους Αγώνες αποκρουστικότερους. Η τρομοκρατική παραφιλολογία πρόσθεσε αρκετή δόση δυσπιστίας για την μοίρα των Αγώνων. Η περιβαλλοντική αξιολόγηση της WWF για την Αθήνα των Ολυμπιακών ήταν πολύ απογοητευτική. Ο διεθνής Τύπος μας «έλουσε» με αμφιβολία για τις δυνατότητές μας και οι επιτροπές μας μοίραζαν «κόκκινες κάρτες».
Είναι αλήθεια, ότι θυσιάσαμε εκατομμύρια εργατο-ώρες σε μποτιλιαρίσματα και πιστώσαμε τον φορολογικό μας λογαριασμό για μία τουλάχιστον δεκαπενταετία με σκοπό να δούμε σε έργα ένα σεβαστό ποσοστό από τον χορό των δις. Ετσι για να αισθανθούμε ότι κάποιο μερίδιο συμμετοχής μας ανήκει. Είναι αλήθεια ότι περιβάλλουμε με καχυποψία οτιδήποτε άπτεται της Οργανωτικής Επιτροπής. .
Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι η φιλοξενία των Αγώνων αποτελεί μία ιερή υποχρέωση στον πολιτισμό μας. Δεν έχει να κάνει ούτε με την ΔΟΕ, ούτε με την οργανωτική επιτροπή, ούτε με τίποτα άλλο. Είναι ιερός δεσμός και είναι αυτός που προκαλεί την ευχάριστη ανησυχία καθώς πλησιάζει η τελετή έναρξης.
Το απίστευτο ταξίδι της Εθνικής μας στην Πορτογαλία και οι διαδοχικές παραδόσεις έργων μας φόρτισε τον μετασχηματιστή αισιοδοξίας μας. Αισθανόμαστε ικανοί το συγκεκριμένο καλοκαίρι να τετραγωνίσουμε τους κύκλους.
Ας αρχίσουν, λοιπόν, οι Αγώνες (μας) για να δει ο όλος κόσμος πώς μία τόσο μικρή χώρα συσσωρεύει τόση ενέργεια και τόσες αρετές.
