Οχι άλλα τρίποντα

ήμουν ένας από τους 18.000 φιλάθλους που παρακολούθησαν την πρόκριση του ΠΑΟ επί της Εφές Πίλσεν. Με αφορμή την ανταπόκριση του συντάκτη του contra.gr που παρακολούθησε την αναμέτρηση θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια για το παιχνίδι.

Κατά πρώτον, μπορεί "οι πρωταθλητές του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με "σκυλίσια" άμυνα πάνω στα ατού του Μαχμούτι" να περιόρισαν τη δράση των δύο πλέον επικίνδυνων παικτών της τούρκικης ομάδας (Σόλομον και Ντόμεργκαντ) αλλά καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι αμφότεροι αστόχησαν σε αρκετές προσπάθειες έξω από τη γραμμή των 6,25 υπό καλές προϋποθέσεις στο πρώτο ημίχρονο, την ώρα που τα σουτ των πράσινων έξω από τη γραμμή του τριπόντου εύρισκαν στόχο. Ιδίως ο Ντόμεργκαντ μετά το αρχικό 3 στα 3 έσπασε τα ταμπλό.

Κατά δεύτερον, αδυνατώ να κατανοήσω τη λογική της πρότασης: Βέβαια, αν και στις θύρες του ΟΑΚΑ οι χοροί και τα πανηγύρια για το ταξίδι στη Μόσχα καλά κρατούσαν, οι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να ξαναμπούν στο παιχνίδι, αφού οι τρελές προσπάθειες του Σόλομον βρήκαν παραδόξως στόχο. Οι Τούρκοι σαφώς και δεν ξαναμπήκαν στο παιχνίδι στηριζόμενοι στα ακροβατικά του Αμερικάνου, ο οποίος με εξαίρεση ένα όντως εξωπραγματικό γκολ-φάουλ δεν έκανε κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που μας έδειξε κατά τη θητεία του στον Άρη. Διείσδυση, τζαμπ στοπ και σουτ από το λόου ποστ ή λέι απ. Αν αυτό στοιχειοθετεί τρελή προσπάθεια τότε εγώ παρακολουθώ άλλο άθλημα. Αυτό που συνέβη και δεν περιλήφθηκε στην ανάλυση του αγώνα είναι ότι από ένα σημείο και μετά ο ΠΑΟ είχε μετατρέψει την επίθεσή του σε διαγωνισμό άστοχων τριπόντων (τα 12 που σημείωσε δεν είναι και λίγα αλλά μάλλον ήθελε το κοντέρ να σταματήσει στα 20). Την ίδια ώρα η Εφές έπαιξε πιο ορθολογικά και κόντεψε να μας στείλει αδιάβαστους. Πριν δε από το καλάθι του Διαμαντίδη (78-71) που ουσιαστικά έκρινε το νικητή, οι Τούρκοι είχαν 2 άστοχες βολές, ένα άστοχο δίποντο του κατά τα άλλα "εξωπραγματικού" Σόλομον και ένα παιδαριώδες επιθετικό φάουλ σε εκδήλωση αιφνιδιασμού. Το δε καλάθι του Διαμαντίδη δεν ήταν προϊόν κάποιας οργανωμένης επίθεσης αλλά προήλθε από επιθετικό ριμπάουντ.

Επιπλέον, την ώρα που η διαφορά ψαλιδιζόταν, ο προπονητής του ΠΑΟ (που ποτέ δεν κάνει λάθη, γιατί ο μόνος Σέρβος προπονητής που κάνει λάθη στην Ελλάδα είναι ο Μπάγιεβιτς) επιστράτευσε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη (που παίζει 15 χρόνια στην Α1 και δεν έχει μάθει ακόμα να κάνει ένα μπάσιμο της προκοπής) μπας και βάλει κανα τρίποντο. Το να χρησιμοποιήσει τον Μπατίστ που γυάλιζε τον πάγκο από το 2ο δεκάλεπτο παρότι είχε καλή παρουσία όσο έπαιξε δεν ήταν προφανώς η σωστή κίνηση. Η κλειστή άμυνα των Τούρκων θα μπορούσε να σπάσει και με άλλους τρόπους πέραν των τριπόντων. Αυτό όμως προϋποθέτει γρήγορη κίνηση της μπάλας, κοψίματα από τη weak side και έναν παίχτη που μπορεί να σκοράρει από το λόου ποστ. Με άλλα λόγια τον Μπατίστ, όχι τον Αλβέρτη.

Ο ΠΑΟ θα μεταβεί στη Μόσχα για τον 4ο ευρωπαϊκό του τίτλο. Έχει έμπειρους παίχτες, πάθος, πολύ δυνατή περιφέρεια, παίζει επιθετική και αποτελεσματική άμυνα. Του λείπουν όμως οι πόντοι από την φροντ λάιν όταν ο Μπατίστ δεν είναι σε καλή μέρα (ή όταν παίζει λίγο όπως χτες). Ο Μπάξτερ είναι δυνατός και φιλότιμος πάιχτης αλλά δύσκολα θα κάνει τη διαφορά. Ο Τσαρτσαρής δεν είναι ο κλασικός παίχτης ρακέτας. Ο Φέμερλιγκ θέλει άδεια από ΚΤΕΟ για να στρίψει. Σε τελική ανάλυση, οι περιφερειακοί του ΠΑΟ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολύ καλύτερα αν υπήρχε ένας ψηλός που μπορεί να ποστάρει σωστά, να υποχρεώσει τον περιφεριακό που παίζει στην πλευρά του να τρέξει για βοήθεια και να δώσει μια πάσα για αμαρκάριστο σουτ. Η ΤΣΣΚΑ με Ντικούδη και Άντερσεν μπορεί να το κάνει. Ελπίζω να μην το διαπιστώσουμε δια ζώσης.

Τέλος, σημειώνω το εξής: Ο ΠΑΟ είχε μια συγκεκριμένη επιθετική συνταγή για τα δύσκολα τις 3 φορές που κατέκτησε τον τίτλο. Στο Παρίσι η μπάλα πήγαινε στον Ουίλκινς στο λόου ποστ που πήδαγε στο Θεό και δεν κοβόταν από κανένα. Επί Μποντίρογκα, οι υπόλοιποι τέσσερις έπαιζαν ανοιχτά, ο Σέρβος έκανε διείσδυση, τζαμπ στοπ και πίβοτ από το μιντ ποστ. Και η μπάλα σχεδόν πάντα τον άκουγε. Φέτος ελπίζω να μην περιμένουμε τη νίκη από τρίποντο του Κουτλουάι από τα 8 μέτρα. Η μπάλα είναι λιγότερο πρόθυμη από αυτή την απόσταση... Η δε 'επιθετική άμυνα' μπορεί να δίνει τίτλους στην Ελλάδα αλλά αν τα σφυρίγματα των διαιτητών στο φάιναλ φορ είναι πολλά και αυστηρά και δεν επιτρέψουν το physical game η κατάσταση θα γυρίσει μπούμεραγκ.

Μετά τιμής,

Γ.Καλυβας

Υ.Σ. Αρκετοί αθλητικοί συντάκτες έχουν κατά καιρό επικρίνει τα μέτρια ελληνικά του Ντούσαν Μπάγιεβιτς. Κανείς ποτέ δεν έχει σχολιάσει ότι ο Ζ.Ομπράντοβιτς μετά από αρκετά χρόνια παραμονής στην Ελλάδα δεν έχει σταυρώσει ούτε δίφθογγο.