Οχι!
"Συγνώμη..."
"..."
"Μπορώ να έχω τα κατάλληλα χρήματα για μεταγραφές... ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;;;"
"..."
"Οχι!"
"..."
"..."
"..."
ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ
Η στήλη άρχισε το δικό σας... ποδοσφαιρικό μυθιστόρημα, το οποίο θα συνεχίσετε εσείς και θα γράψετε τον επίλογο εσείς. Στείλτε, λοιπόν, το κομμάτι σας ώστε να συνεχιστεί η παρακάτω ιστορία και η στήλη θα δημοσιεύει σε τακτά χρονικά διαστήματα την εξέλιξή της. Απαραίτητη προϋπόθεση οι ελληνικοί χαρακτήρες και φυσικά το όνομά σας...
O Εμίλιο Δοκάρεζ ξεκίνησε την καριέρα του στο Μπιλμπάο, στις ακαδημίες της ομάδας της Χώρας των Βάσκων. Τα πάντα ήταν υπέροχα στην ζωή του Εμίλιο μέχρι τη στιγμή που τα «λαγωνικά» της Πριμέρα ανακάλυψαν το ταλέντο του.
Σε ηλικία 17 ετών ο Δοκάρεζ είχε γίνει το μυστικό όπλο κάθε Ισπανού μάνατζερ που σεβόταν τον εαυτό του. Οι επισκέψεις στο σπίτι του από κουστουμάτους κύριους που του έταζαν μεταγραφή στην Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα ήταν σχεδόν καθημερινές. Ο πατέρας του Εμίλιο, Γκαΐθκα, δεν είχε υπογράψει με κανέναν και συμβούλευε τον γιο του να περιμένει κι άλλο. Η αγαπημένη του Αθλέτικ είχε κάνει σημαντική πρόοδο και η προοπτική να συνεχίσει για μερικά χρόνια την καριέρα του εκεί δεν ήταν τόσο άσχημη.
Υπήρχε βέβαια και ο ΕΤΑ, που είχε απειλήσει ανοιχτά την οικογένεια του νεαρού άσσου πως αν έφευγε από την ομάδα του Μπιλμπάο για μια εκ των Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, σύσσωμη η οικογένεια Δοκάρεζ θα απολάμβανε τα κρύα νερά του ωκεανού.
Ο Εμίλιο είχε χάσει την ηρεμία του ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο και μόνο αυτό τον ένοιαζε, αλλά οι «σειρήνες» των εκατομμυρίων ηχούσαν στα αυτιά του σαν μελωδία. Φυσικά και δεν μπορούσε να γνωρίζει τι θα επακολουθούσε μετά την τυχαία συνάντηση που είχε μετά το τέλος μιας απογευματινής προπόνησης με έναν άσημο μάνατζερ από την Ελλάδα που άκουγε στο όνομα «Κυριάκος Φερταμόλας»...
συνεχίζεται...
Με την υπογραφή...
Η μπανάνα στο δονητή:
Γιατί τρέμεις καλέ; Αφού εσένα δεν σε τρωνε στο τέλος...
