Οδηγός Μουντιάλ: Σάκης Πρίττας
Καιρό το διαβάζαμε, έμενε να επαληθευθούν τα δημοσιεύματα. Τα κουκιά ήταν μετρημένα. Σίγουροι, Καραγκούνης, Κατσουράνης και Τζιόλης. Μετά, μόνο σκέψεις κι αμφιβολίες. Ο Πλιάτσικας τραυματίστηκε κι είναι εκτός, ο Πατσατζόγλου σε αμφίβολη κατάσταση, ο Μάκος πέρασε ένα πρωτάθλημα μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Enter, Πρίττας. Τα δημοσιεύματα βγήκαν σωστά, ο μέσος του Άρη είναι στα 31 του στις κλήσεις του Ρεχάγκελ για το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Δεν νομίζω πως υπάρχει ούτε ένας που να αποδίδει την κλήση του Πρίττα σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Κούπερ. Ντροπή σε όσους σκέφτονται πως ο αυτουργός είναι ο Αρτούρ Αντούνες Κοϊμπρα Ζίκο, aka White Pele, ο οποίος στο παιχνίδι που ο Πρίττας έπαιξε για πρώτη φορά βασικός, έστειλε πάνω του το σκυλί του πολέμου, τον Ντιντιέ Ντομί. Εντάξει, ο παίκτης του Άρη εκείνο το βράδι φάνηκε Μακελελέ, αλλά δεν είναι στην προεπιλογή γι’αυτό το ενενηντάλεπτο μόνο, από τότε έκανε πολλά καλά ματς ως βασικός.
Ο Κούπερ διάλεξε τον Πρίττα για να χτίσει τον Άρη, αφού κανείς στο ρόστερ δεν είχε τα προσόντα του. Αξιολόγησε τους παίκτες στα πρώτα του παιχνίδια στην Θεσσαλονίκη, τον έβαλε αλλαγή στο παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, του έδωσε φανέλα βασικού με τον Ολυμπιακό και από τότε δεν τον έβγαλε ποτέ. Πάνω από όλα, όμως, τον βελτίωσε ατομικά και του έδωσε ρόλο στην ομάδα. Ένα σύνολο που επίσης μεταμορφώθηκε (όσο αυτό ήταν δυνατόν), βρήκε σιγά-σιγά τρόπο παιχνιδιού, κατευθύνσεις, φιλοσοφία, do’s και dont’s. Όσο καλός και να ήταν ο Πρίττας ως βασικός, είναι δεδομένο πως η δουλειά του Κούπερ βελτιώσε τον ίδιο, αλλά και τον ανέδειξε μέσα από ένα σύνολο.
Η περίπτωση του Πρίττα είναι χρήσιμη για έναν λόγο. Μπορούμε με βάση αυτή να δούμε όχι μόνο τι έγινε στον Άρη, αλλά τι δεν έγινε αλλού. Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει πως αν ο Γιάννης Παπαδόπουλος ήταν στο ρόστερ του Άρη, αυτός θα ήταν στον προθάλαμο του Μουντιάλ; Το αντιστρέφω. Αν ο Ολυμπιακός έβρισκε στα μεσα της χρονιάς έναν κανονικό προπονητή, όχι τον Κούπερ, τον οποιονδήποτε, πόσο λογικό θα ήταν να ψάξει στήριγμα στο ναυάγιο στην φρεσκάδα και τα τρεξίματα του Παπαδόπουλου, όταν γύρω του έβλεπε Μαρέσκα και Λεντέσμα; Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει πως ο Πρίττας έχει περισσότερα προσόντα από τον Παπαδόπουλο.
Δέχομαι πως δεν έχετε σε εκτίμηση τον μικρό. Πως δεν πιστεύετε πως θα τον εμπιστευόταν ο Κούπερ, αν τον είχε στον Άρη, ή πως δεν θα μπορούσε να σταθεί στον Ολυμπιακό κι άρα δεν θα είχε θέση στους 25 της Εθνικής. Πάμε σε κάποιον που τον είδαμε να παίζει φέτος, στον Μήτρογλου. Ξεκίνησε σκοράροντας σε όλα τα φιλικά, έβαλε και δυο γκολ στα παιχνίδια με την Τίρασπολ. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως ο Ντιόγο δεν ήθελε φέτος να είναι ποδοσφαιριστής κι έγινε σημείο αναφοράς του Ολυμπιακού. Γκολ στο Champions League, γκολ στο πρωτάθλημα, προσωπικό σόου στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο “Καραϊσκάκης”, ένας κανονικός ποδοσφαιριστής, βελτιώμενος, που στα 22 του κάνει το βήμα παραπάνω.
Μέχρι εκεί. Θα ήταν αφύσικο να μην τον επηρεάσει πως δεν έπαιζε σε κανονική ομάδα, αλλά σε πείραμα. Εδώ διάλυθηκαν ο Τοροσίδης, ο Μέλμπεργκ κι ο Νικοπολίδης, θα συνέχιζε σε τοπ φόρμα ο Μήτρογλου. Τραυματισμός, κιλά και μια ομάδα δίπλα του που παραπαίει. Ο Μήτρογλου επέστρεψε, αλλά ποτέ όπως ήταν. Όσα πέτυχε φέτος έχουν ξεχαστεί, σαν να μην έγιναν ποτέ. Μοναδική αναλαμπή, το γκολ με την Μπορντό, όταν μπήκε αλλαγή. Αλλά κι αυτό επισκιάστηκε από τα καραγκιοζιλίκια που έκανε μετά. Δεν έχω λόγους να πιστεύω πως θα τα έκανε σε κανονική ομάδα, με κανονικό προπονητή. Κερασάκι το γεγονός πως όλα αυτά έγιναν σε μια σεζόν χωρίς προφανείς ανταγωνιστές στη μάχη για το ταξίδι στη Νότια Αφρική.
Τί έκαναν φέτος Χαριστέας, Γκέκας, Σαλπιγγίδης; Πόσο φοβεροί και τρομεροί ήταν ο Καπετάνος με τον Σαμαρά; Καλώς ή κακώς, αυτοί είναι στην 25άδα, ενώ ο Μήτρογλου στους επιλαχόντες. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι στους σίγουρους, να τσακωνόμαστε αν θα πρέπει να είναι βασικός ή όχι. Βλέπετε, ο άνθρωπος που αποφασίζει κι ευθύνεται για όλα, αντί να προσφέρει στον Μήτρογλου έναν προπονητή και μια επαγγελματική ομάδα, τον ρώτησε τί είναι αυτό με τα πιστόλια και του είπε να μην το ξανακάνει.
