Οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης

Οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης
Πριν λίγα χρόνια ο Παναθηναϊκός είχε τις ευκαιρίες να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης. Το γεγονός ότι έφτασε στην πηγή 2 συνεχόμενες χρονιές δείχνει ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο. Μέλη της ομάδας τότε ήταν ο βασικό κορμός της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης δηλαδή ο Νικοπολίδης, Μπασινάς, Καραγκούνης, Φύσσας, Σειταρίδης. Ηταν μιά ομάδα που σχηματίστηκε όχι γιατί η διοίκηση είχε βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη αλλά γιατί έτυχε στην ομάδα να μαζευτούν μεγάλα ταλέντα τόσο από τις ακαδημίες αλλα και από αλλές ομαδές. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ο Καραγκούνης είχε τον πιο χαμηλό μισθό από όλους τους επαγγελματίες της ομάδας. Μια διοίκηση με όραμα και λίγες ποδοσφαιρικές γνώσεις θα είχε καταλάβει την ευκαιρία που είχε μπροστά της. Θα είχε, μετά τις αρχικές επιτιχίες, ακούσει τα παρακάλια του προπονητή για μια μικρή ενισχύση από 1-2 παικτές τον Χειμώνα που θα απέφεραν στην ομάδα όσα κέρδη δεν είχε κάνει την προηγούμενη πενταετία μαζεμένα.

Αυτό όμως δεν έγινε με αποτέλεσμα ένας κουρασμένος Παναθηναϊκός, παίζοντας όλη την χρονιά με 13 παίκτες, να χάσει την πρόκριση από την Πόρτο στην παράταση. Η συνέχεια γνώστη. Η Πόρτο να κατακτά το Ουεφα και στην συνέχεια το Τσάμπιονς Λιγκ με τις παίκτες της να δηλώνουν ότι το τριφύλλι ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχαν αντιμετωπίσει.

Ακόμα και μετά από αυτό η διοίκηση της ομάδας χρόνο με τον χρόνο συνέχισε να δείχνει ποσό λίγοι είναι σαν επιχειρηματίες είναι αφού ποτέ δεν κατάλαβαν τον θησαυρό που είχαν στα χέρια τους. Ποτέ δεν κατάλαβαν πως μια σχετικά μικρή επένδυση θα τους απόφερε τα μέγιστα στην Ευρώπη. Τράβηξαν λοιπόν τον αντίθετο δρόμο της καταστροφής. Οποιαδήποτε άλλη διοίκηση θα ήταν ενθουσιασμένη από την μεγάλη της τύχη. Όχι μόνο είχαν τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές αλλά αυτοί ήταν παικτές που μεγάλωσαν μέσα στην ομάδα, έπαιζαν με σχετικά χαμηλούς μισθούς σε σχέση με την αξία τους και αγαπούσαν την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Το όνειρο κάθε διοίκησης φρόντισαν να το μετατρέψουν σε εφιάλτη. Ο ένας μετά τον άλλο όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές αφέθηκαν να φύγουν η πωλήθηκαν. Μείναμε εμείς οι οπαδοί να φωνάζουμε για τους προδότες που δεν κατάφεραν να βρουν ομάδα στο εξωτερικό και αναγκάστηκαν να παίξουν στο μόνο εργοδότη που μπορούσε να πληρώσει τα συμβόλαια τους.

Το πλάνο λοιπόν αυτής της διοίκησης είναι φανερό. Κάθε χρόνο πουλούμε τους καλυτέρους μας ποδοσφαιριστές και δεν ανανεώνουμε σε όσους έχει ανεβεί η αξία τους. Κάπως περίεργη μέθοδος για να ανεβάσει το επίπεδο μιας ομάδας αλλά κάτι θα ξέρουν αυτοί.

Θα έλεγα ότι κάποιος επιτέλους θα πρέπει να τους εξηγήσει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ούτε χρηματιστήριο ούτε λαϊκή αγορά. Θα το έλεγα αν πίστευα ότι υπάρχει πιθανότητα να καταλάβουν. Αυτοί όμως βλέπουν την Εθνική και τους Νικοπολίδη, Σειταρίδη, Φύσσα, Καραγκούνη, Μπασινά και λένε «κάτι μου θυμίζουν αυτά τα παιδιά, κάπου τα ήξερα ρε παιδί μου αλλά τώρα δεν μου έρχεται». Μάλλον στο τέλος είμαστε και τυχεροί γιατί αυτοί θα ήταν άξιοι να στείλουν και την Ρεάλ Μαδρίτης στην δεύτερη κατηγορία.

Χάρης Σχίζας

News 24/7

24MEDIA NETWORK