Oscar nights

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΑΙΝΔΡΟΣ

28 ΦΕΒ 2005

Η συγκίνηση και η αγωνία για τους νικητές παραμένει ίδια. Το ίδιο και ο λόγος των βραβευθέντων. Τα ευχαριστώ προς "τη μαμά μου, τον μπαμπά μου, την οικογένειά μου, τον παραγωγό μου" κ.τ.λ, δεν αλλάζουν. Το κόκκινο χαλί και το life style των stars το ίδιο. Ωστόσο, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες τελετές κι αν γίνουν (φτάσαμε αισιώς τις 77), οι εκατομμύρια τηλεθεατές από ολόκληρο τον κόσμο θα συνεχίζουν να παρακολουθούν την πασίγνωστη τελετή των βραβείων Οσκαρ. Κάθε χρόνο το φιλοθεάμον κοινό περιμένει να δει τους νικητές στις καλύτερες ταινίες της σεζόν, περιμένει να δει είτε από κοντά είτε από τους τηλεοπτικούς δέκτες τους αγαπημένους αστέρες. Η παραγωγή είναι πάντα πλούσια, χωρίς να επιφυλάσσει ιδιαίτερες εκπλήξεις και η πασαρέλα των ηθοποιών πάντα εντυπωσιακή.

Ολα ξεκίνησαν 78 χρόνια πριν. Συγκεκριμένα το 1927, όταν το αφεντικό της τότε μικρής βιομηχανίας κινηματογράφου, Λούις Μάγιερ, έψαχνε τρόπους για να πείσει το κοινό πως δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό στον χώρο του κινηματογράφου. Βλέπετε, τότε ο Τύπος και κατ'επέκταση ο κόσμος, πίστευε στις φήμες περί ανηθικότητας των κυκλωμάτων που βρίσκοντας στον συγκεκριμένο χώρο και ο κ.Μάγιερ ήθελε να βάλει τέλος σε όλα αυτά. Πως; Μα φυσικά με τη δημιουργία της σχετικής ακαδημίας του κινηματογράφου.

Ετσι, το 1927, 231 επαγγελματίες του χώρου έγιναν μέλη της Διεθνούς Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, η οποία στην αρχή είχε περισσότερο συνδικαλιστικό χαρακτήρα. Στη συνέχεια, όμως, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στις ταινίες και στα κινηματογραφικά πράγματα.

Διαβάστε επίσης:

(link:55857)Σχολείο για... κινηματογραφόφιλους(/link)
(link:55655)Οι αδικημένοι των Οσκαρ(/link)
(link:55803)Με το... μάτι του ειδικού(/link)
(link:55656)Ο Αρχοντας των Οσκαρ(/link)
(link:55859)Πήγαμε και είδαμε(/link)
Oscar bet

Το αγαλματίδιο απονεμήθηκε για πρώτη φορά δύο χρόνια αργότερα, όταν ο ήχος είχε έρθει πλέον στον κινηματογράφο και οι "βουβές" ταινίες είχαν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τη πρώτη φορά, η κάλυψη έγινε, όπως ήταν φυσικό, μόνο από τις εφημερίδες. Επρεπε να μεσολαβήσουν δύο χρόνια για να υπάρξει και ραδιοφωνική κάλυψη, ενώ αυτή της τηλεοπτικής έγινε 23 χρόνια αργότερα, το 1953.

Τα μέλη της Ακαδημίας πρότειναν με ψήφο τον καλλιτέχνη και τη ταινία της αρεσκειάς τους και η τελική απόφαση περνούσε από το κεντρικό Συμβούλιο Κρίσεων, το οποίο γνωστοποιούσε τα βραβεία είτε λίγες ημέρες πριν τη τελετή, είτε την ίδια μέρα. Φυσικά δεν υπήρχε συμμετοχή του κόσμου (μην το κάνουμε και Fame Story) ούτε κριτές τύπου Μουρατίδη για να υπάρχουν κόντρες μεταξύ των μελών της Ακαδημίας και του κεντρικού Συμβουλίου.

Μετά από 78 χρόνια, η Ακαδημία αριθμεί περίπου 6.000 μέλη, τα οποία ψηφίζουν κάθε χρόνο για τον καλύτερο ή καλύτερη ηθοποιό και την καλύτερη ταινία. Πολλές φορές οι αποφάσεις τους έχουν αδικήσει σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και ο Αλφερντ Χίτσκοκ, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο κόσμος έχει εναντιωθεί με τις αποφάσεις δείχνοντας την δυσαρέσκειά του. Παρ'όλα αυτά, για τους περισσότερους ηθοποιούς το Οσκαρ αποτελεί την μεγαλύτερη τιμή, είναι πάντα... καλοδεχούμενο και φυσικά είναι η αναγνώριση των προσπαθειών και της προσφοράς στον χώρο του κινηματογράφου.

Συνοπτικά οι φετινές υποψηφιότητες των ταινιών μεγάλου μήκους