ΣΤΗΛΕΣ

Ου ψευδομαρτυρήσεις

PAPARAZZI

16 ΦΕΒ 2004

"Πρόεδρε φορτίσαμε το κλίμα με την ανακοίνωση. Πρέπει να μπαλώσουμε κάπως τα πράγματα..."

"Πάντα έχω σε εκτίμηση τον Παναθηναϊκό και την διοίκησή του. Μάρτυς μου ο Θεός!"

"Φώτα ρεεεε!!!!"

"Τι θέλω κι ανοίγω το στόμα μου..."

"Α, όλα κι όλα! Αν λέω ψέμματα, να πέσει χιόνι!"

......

Η Γεροντοκόρη

Survivor, κυρ Αστυνόμε μου. Ποια Ορθούλα και ποια Ευαγγελία; Εγώ και οπαππούς.

Όχι πείτε μου ... δεν ήταν χειρότερη η Αθήνα με χιόνια από την ΜαλαισίαΙούλη μήνα; Εμείς επιβιώσαμε και χωρίς χρηματικό έπαθλο.

Είπαμε να πάμε στην Ραφήνα να δούμε την θεία την Τασία που έπεσε από τιςσκάλες και σακατεύτηκε. Ανεβοκατέβαινε τις σκάλες σαν την ΣΤΑΡ ΕΛΛΑΣ. Πού παςκαημένη συνέχεια πάνω-κάτω; Παλουκώσου στην πολυθρόνα και άσε τις πασαρέλες.

Ξεκινήσαμε από Καισαριανή μέσα στο κόκκινο YUGO. Ε, αυτό έχουμε κυρ Αστυνόμεμου, τι να κάνουμε; Συνταξιούχος ο παππούς, μεροκαματιάρα εγώ ...αυτόαξιωθήκαμε να αγοράσουμε. Χίλιες φορές να πηγαίναμε με τα πόδια παρά με τοαυτοκίνητο αλλά ας όψεται το κεφάλι μας. Ξεκινάμε που λέτε, με 4 τάπερ κεφτεδάκια, παστίτσιο, ντολμαδάκια και λίγεςπατάτες που είχαν περισσέψει από την προηγούμενη. Πήρα μια κούτα εμφιαλωμένανερό, τα χαπάκια του παππού, επιδέσμους, bedadin, φυσιολογικούς ορούς καιπαυσίπονα. Ήρθε το YUGO και «έκατσε». Με 20 πηγαίναμε και πού και πού έβγαινε οπαππούς με το άσθμα και έσπρωχνε.

Δεν είχαμε ούτε 10 λεπτά στον δρόμο και το YUGO «πέθανε». Καταμεσίς στο χιόνι.Μαζί με το δικό μας αυτοκίνητο είχαν «πεθάνει» και άλλα 15. Να είμαστε καμιά40αριά νοματαίοι με τα κασκόλ, τα γάντια, του παππούδες, τα μούλικα, τα τάπερκαι να προσπαθούμε να ξεθάψουμε τα αυτοκίνητα από το χιόνι. Και δως του φτυάριμε τα χέρια και πάμε όλοι μαζί και μην το βάζετε κάτω παλικάρια και Παναγία μουθα θαφτούμε ζωντανοί και Γιανάκηηηηη άσε κάτω τους κεφτέδες σκατόπαιδο, δεν θασε πιάσω στα χέρια μου βρεεε ...θα σε θάψω ζωντανό κακομοίρη μου.

20 λεπτά φτυαρίζαμε και προκοπή δεν είδαμε. Ανάθεμα την ώρα που έπεσε η θεία ηΤασία ...Τι τις θέλαμε τις βόλτες με τον χιονιά και την κακοκαιρία; Και καλά εμείς πηγαίναμε να δούμε την θεια ...οι άλλοι που πηγαίνανε; Όλωνοι θείες έπεσαν και σακατεύτηκαν την ίδια μέρα;

«Πάμε να παίξουμε στα χιόνια» μου είπε μια κυρία -μαμά του Γιανάκη- με μαλλίπερμανάντ και βυσσινί παλτό-αλεπού. Δεν την πέρναγε νιφάδα την άτιμη. Το μαλλίδε, τι μποφόρ και μαλακίες ...έμενε ανέπαφο και αγέρωχο καθότι ήμασταν καιστην Αττική Οδό και δεν μπορούμε να είμαστε και αχτένιστες. Τόσα λεφτά δώκαμε νατον φτιάξουμε τον δρόμο ...Ε, δεν «λέει» να είμαστε απεριποίητες ...

Σε ποια χιόνια πας να παίξεις καλέ; Δεν έχετε επιτραπέζια σπίτι σας; Δεν έχετετράπουλα; Έπρεπε να πάρετε τους δρόμους να παίξετε με τα νεύρα μας; Εμείς βγήκαμε ένεκα της ανάγκης. Να σας κάνω δώρο μια MONOPOLY να περνάτε τηνώρα σας βρε αδελφέ. «Ήθελε ο Γιαννάκης να φτιάξει χιονάνθρωπο» μου ξαναείπε η κυρία. Τώρα γιατίεγώ έχω την αίσθηση πως όταν μεγαλώσει ο Γιαννάκης, θα γίνει μαλάκας είναι έναάλλο θέμα.

Πέρναγε η ώρα ...έπεφτε το χιόνι και εμείς εκεί, στην Αττική Οδό νατραγουδάμε να περάσει η ώρα. Είχαμε γίνει μια παρέα ...βάλαμε κάτω ότι τάπερείχε ο καθένας και κάναμε ένα τσιμπούσι άλλο πράμα. Ούτε στον γάμο της ξαδέρφηςμου της Νίτσας δεν είχαμε φάει τόσο. Βρήκε και ο παππούς έναν φίλο του από τον στρατό και ήμασταν όλοιευτυχισμένοι. Κάναμε και γνωριμίες. Ο χιονιάς μας φέρνει πιο κοντά κυρ Αστυνόμε. Δεν είναι όλα μαύρα. Μετά από το τσιμπούσι, πιάσαμε τους χορούς να ζεσταθούμε.

Καλαματιανοί, τσάμικοι, η κυρία με το περμανάντ χόρεψε τσιφτετέλι πάνω στοNISSAN του άντρα της, ο Γιαννάκης χόρεψε τα «παπάκια», ο παππούς χόρεψε τοαγαπημένο του «τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε» και όπα και άλακαι να καούν τα κάρβουνα και δεν πάω σπίτι μου απόψε.

Θαύμα περάσαμε. Αφού ήρθε η πυροσβεστική να μας απεγκλωβίσει και δεν ήθελεκανένας να απεγκλωβιστεί. Κλαίγαμε, χτυπιόμασταν. Πού θα βρίσκαμε καλύτερα, κυρΑστυνόμε μου; Το λέω και ανατριχιάζω. Σαράντα νοματαίοι με σαράντα πόντους χιόνινα φωνάζουν:
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! ΩΩΩ ΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ!

**** Ήταν κάποτε μια ξανθιά σε ένα αεροπλάνο. Έρχεται τότε μια κυρία και της ζητά το εισιτήριο της. Αυτή της το δίνει και η κυρία της λέει:
- Πρέπει να πάτε στη τελευταία θέση. Και η ξανθιά της απαντά:
- Εγώ είμαι σταρ και πάω στην Νέα Υόρκη.
Φεύγει τότε η κυρία και πάει σε έναν υπεύθυνο και του λέει:
- Εκεί είναι μια κυρία που δεν θέλει να πάει στη θέση της.
Αυτός πηγαίνει τότε στη ξανθιά και της λέει:
- Πρέπει να πάτε στη τελευταία θέση. Και η ξανθιά απαντά:
- Εγώ είμαι σταρ και πάω στην Νέα Υόρκη.
Πηγαίνουν τότε στον κυβερνήτη και του λένε τι συμβαίνει. Και αυτός απαντά:
- Αφήστε... Εχώ γυναίκα ξανθιά και ξέρω τι να κάνω.
Πηγαίνει τότε στην ξανθιά και της ψιθυρίζει κάτι. Αμέσως αυτή τρέχει και κάθεται στη σωστή θέση.
Έκπληκτοι και οι δυο τον ρωτούν τι της ψιθύρισε. Και αυτός απαντά:
- Ότι η πρώτη θέση δεν πάει στην Νέα Υόρκη!

**** -Μαμα τωρα που εγινα 16 χρονων να φορεσω σουτιεν;
-Οχι Γιωργακη μου

**** -Πάει...χάλασε ο κόσμος, αγαπητέ μου κύριε! Να, για παράδειγμα αυτό εκεί το πλάσμα με τα κουρεμένα μαλλιά και το κόκκινο παντελόνι, δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι, αγόρι ή κορίτσι;
-Κορίτσι είναι, κύριε. Είναι η κόρη μου.
-Συγνώμη, αγαπητέ μου, δε θα μιλούσα έτσι αν ήξερα πως είστε ο πατέρας της!
-Δεν είμαι ο πατέρας της, η μητέρα της είμαι!

Με την υπογραφή...