Περί μιζέριας...

Περί μιζέριας...
Δεν έχω ιδέα πόσοι Έλληνες διαφωνούν, πόσοι συμφωνούν και πόσοι θα συμφωνήσουν – γιατί δεν περνάνε τέτοιου είδους σκέψεις από το μυαλό τους – με αυτά που γράφω παρακάτω. Σίγουρα όμως οι αθλητικογράφοι όλης της Ελλάδας μου έδωσαν μια ξεκάθαρη ιδέα για τη μιζέρια που μας τρώει και δυστυχώς θα συνεχίσει να μας τρώει εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπία.

Ελλάς ολέ ολέ!..... Ελλαδάρα Ομαδάρα!..... και Είναι τρελός ο Γερμανός!.....

Αλλά μόλις φάγαμε ένα γκολ και βγήκαν 2 βασικοί παίκτες, εμφανίστηκε – όχι από την Ελλαδάρα στο γήπεδο, αλλά από την Ελλαδάρα στον τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και γραπτό τύπο και δυστυχώς και από τα σπίτια, τους καναπέδες και τις παρέες στις καφετέριες – η πραγματική ιδέα που έχουμε για την ομάδα μας και μέσω αυτής για την ιδέα που έχουμε για τη χώρα μας και τους εαυτούς μας ως Έλληνες.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί 45 συνεχώμενα λεπτά να ακούω τους πάντες να χρησιμοποιούν τις εξής φράσεις: «άντε να διώξουμε», «όπως όπως να φύγει» και «καλά κάνουν τα παιδιά και δεν εκτελούν το corner και αλλάξαν πάσα..και τώρα να κρατήσουμε όσα δευτερόλεπτα γίνεται.. και τώρα να διώξουμε» (φράση των παρουσιαστών του τηλεοπτικού καναλιού που μετέδιδε το παιχνιδι, την οποία δε θυμάμε ακριβώς γιατί δεν έγραψα το παιχνίδι), με έβγαλαν από τα ρούχα μου και παραλίγο να πετάξω το μπουκάλι της μπύρας στην τηλεόραση.

Εντάξει ρε παιδιά, βγήκαν οι 2 οργανωτές μας και ο 3ος δεν έπαιζε. Εντάξει φάγαμε και χαζό γκολ στο πιο άκυρο σημείο του ημιχρόνου. Αλλά πως θέλετε να γίνουμε μεγάλη ομάδα με τέτοια μίζερη νοοτροπία; Αν είχαν γίνει όλα αυτά τα τελευταία 10-15 λεπτά του αγώνα κι εγώ αυτά θα έλεγα. Αλλά ολόκληρο το 2ο ημίχρονο;; Ε όχι! Για όσους δεν το κατάλαβαν, προηγούμασταν με 2-1 εντός έδρας!

Όση ευχαρίστηση και περηφάνεια ένιωσα στο 1ο ημίχρονο με το ποδόσφαιρο που έπαιζε η εθνική μας άλλο τόσο αηδία με έπιασε με τις αντιδράσεις του κόσμου στο 2ο. Και σήμερα στα κανάλια αλλά και στις εφημερίδες τα ίδια. Κι ύστερα μας ενοχλεί που ο ξένος τύπος μας κατηγορεί και δε μας δίχνει το σεβασμό που μας αξίζει. Τα υπόλλοιπα παιδιά δεν πήραν το κύπελλο το καλοκαίρι; Ή μήπως το πήραν 2-3 παίκτες μόνοι τους και δεν το θυμάμε.....

Δε θα γράψω άλλα γιατί όταν νιώθω έτσι γράφω ασταμάτητα. Είτε δημοσιευθούν οι σκέψεις μου είτε όχι, όποιος το διαβάσει και καταλάβει δε θα χρειαστεί να διαβάσει περισσότερα.

Εύχομαι στην ομάδα μας να προκριθεί στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου με πολλές και άνετες νίκες, παίζοντας κάτω από όλες τις συνθήκες καλό ποδόσφαιρο και θα κλείσω με μία θερμή παράκληση προς όλους τους αθλητικογράφους. Μην αντιμετωπίζεται την εθνική μας σαν τραυματισμένο παίκτη που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να καταρρεύσει. Εσείς διαμορφώνετε την άποψη του κόσμου και ο κόσμος διαμορφώνει τα συναισθήματα των παικτών μας. Κι αυτά τα συναισθήματα πρέπει να είναι για όλους μας μεγαλόπρεπα.

Κωνσταντίνος Μόσχοβας

News 24/7

24MEDIA NETWORK