Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις...
Πριν από 19, περίπου, μέρες η Εθνική μας ομάδα ξεπέρασε τα όριά της, (ακολουθώντας τις διδαχές του Νίτσε, που μετέφερε άψογα στην ελληνική γραματεία ο Ν.Καζαντζάκης με την, περιλαμβανόμενη στην «Αναφορά στον Γκρέκο», προτροπή « φτάσε όπου δεν μπορείς!»), σήκωσε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο και εξασφάλισε μία θέση στο Πάνθεον των ηρώων των ομαδικών αθλημάτων.
Το μήνυμα ήταν σαφές. Κάτι άλλαζε σε αυτήν την μέχρι τούδε υπανάπτυκτη ποδοσφαιρικά χώρα. Οι αποδέκτες του μηνύματος, (εθνική ποδοσφαιρική ηγεσία, φορείς και πρόεδροι των ελληνικών συλλόγων), έπρεπε να πιάσουν δουλειά και να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την ευκαιρία που παρουσιάζονταν. Δυστυχώς, οι μεταγραφικές-επενδυτικές κινήσεις των ελληνικών ποδοσφαιρικών συλλόγων φάνταζαν πενιχρές.Εξαιρετικοί και φερέλπιδες ποδοσφαιριστές, όπως ο Γ. Σεϊταρίδης, μετεγγράφηκαν στο εξωτερικό, χωρίς να αντικατασταθούν από παίκτες εγνωσμένης αξίας που θα αναπλήρωναν επαρκώς το κενό τους.
Με λίγα λόγια οι παίκτες που διακρίθηκαν στο euro 2004 και θα μπορούσαν να αυξήσουν την εμπορικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος έφευγαν, δίχως παράλληλα να πραγματοποιείται κάποια μεταγραφική κίνηση, ικανή να προσελκύσει το ενδιαφέρον των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων. Όλα αυτά μέχρι λιγες μέρες πριν· διότι λίγες μέρες πριν έγινε πραγματικότητα ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα των ανά την Ελλάδα θιασωτών της στρογγυλής θεάς.
Ένας μάγος του ποδοσφαίρου , χωρίς η λέξη να περιλαμβάνει υπερβολή, ο Βραζιλιάνος Ριβάλντο βρίσκονταν στην χώρα μας με προοπτική να ενταχθεί στον δευτεραθλητή Ολυμπιακό. Δεν θα ήθελα στην παρούσα παρέμβαση μου να εμπλακώ σε αντιδικία, αναφορικά με την ποδοσφαιρική αξία του Ριβάλντο και την «πολύμηνη», ( 5 μήνες περίπου), απουσία του από τα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Η πιθανότητα, αυτή η απουσία να επηρεάσει την απόδοση του στο προσεχές έτος και να μας στερήσει την απόλαυση των μαγικών του, είναι κατά την γνώμη μου τόσο σοβαρή, όσο και η πιθανότητα να πέσει κανείς ανάσκελα και να σπάσει την μύτη του ( κατά την προσφιλή έκφραση του Β. Τριανταφυλλίδη) !
Για όσους εξακολουθούν να αμφιβάλλουν, εμφορούμενοι από την λατινική αρχή «dubio ergo sum», θα πρότεινα μία απλή παρακολούθηση των μαθημάτων ποδοσφαίρου που παραδίδει ο εν λόγω ποδοσφαιριστής σε dvd που προσφερόταν με την εφημερίδα Goal. Πιστεύει κανείς ότι παίκτης τέτοιας αξίας μπορεί να ξέχασε το ποδόσφαιρο, επηρεαζόμενος σε τόσο μεγάλο βαθμό από 5μηνη απουσία, που μάλιστα δεν οφείλεται σε σοβαρό τραυματισμό;
Το ζήτημα ωστόσο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι άλλο. Συνίσταται στην αντίδραση της ελληνικής ποδοσφαιρικής οικογένειας, στην οποία περιλαμβάνω παίκτες, παράγοντες, δημοσιογράφους και φιλάθλους, στο άκουσμα της πρωτόγνωρης μεταγραφής. Συγκεκριμένες αθλητικές εφημερίδες με σαφή συλλογική προτίμηση αναφέρονται σε «μεταγραφή για τα διαρκείας και όχι ουσίας» και προβαίνουν σε ειρωνικά σχόλια του τύπου «Αμόκ στην οικογένεια Ριβάλντο για τον ερχομό του στον ΟΣΦΠ».
Φίλαθλοι που πρόσκεινται ευνοϊκά στον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό σύλλογο ενστερνίζονται αυτές τις απόψεις και αναφέρουν πως «...μόνο ο Ολυμπιακός θα ρίσκαρε να πληρώνει 2 εκατ. ευρώ σε ένα παίχτη ο οποίος έχει να αγωνιστεί ένα εξάμηνο», «ο ποδοσφαιριστής Ριβάλντο πάει από το κακό στο χειρότερο» και άλλα συναφή. Προφανώς οι συγκεκριμένοι φίλαθλοι είναι απόλυτα ικανοποιημένοι από τις επενδυτικές κινήσεις του προσφιλούς τους σωματείου και, ενδιαφερόμενοι για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και την οικονομική ευημερία του Ολυμπιακού και του προέδρου του στηλιτεύουν την προσφορά τέτοιου χρηματικού ποσού σε συνταξιούχο παίκτη που τέτοια χρήματα δεν έχει εισπράξει ποτέ ξανά στην ποδοσφαιρική του καριέρα.
Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού θα είχε πολλά να ωφεληθεί σε περίπτωση πρόσληψής τους στο οικονομικό επιτελείο των επιχειρήσεών του, καθώς θα μείωνε δραστικά τα έξοδά τους. Τεκμαίρεται, συνεπώς, ότι, πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις από τον άθλο της Εθνικής μας ομάδας, κάποιοι σπεύδουν να μας επαναφέρουν στην παραδοσιακή, ελληνική, ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Αντίδραση για την αντίδραση, χωρίς να υπάρξει προηγουμένως η απαραίτητη περίσκεψη.
Αναρωτιέμαι, δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, την εμπορικότητά του, (που δυστυχώς τις μέρες μας είναι συνδεδεμένη και με τον βαθμό του προσφερόμενου ποδοσφαιρικού θεάματος), και την προοπτική του, να προέβαιναν και οι υπόλοιπες ομάδες σε ενίσχυση με παίκτες ανάλογης αξίας ενός Ριβάλντο; Αντί οι εκπροσωπούντες, με την καταχρηστική του όρου έννοια, συγκεκριμένα σωματεία να ειρωνεύονται και να χλευάζουν τέτοιες αγορές δεν θα ήταν πιο χρήσιμο να τις εξάρουν, με την προοπτική να ακολουθήσει και ο δικός τους σύλλογος σε αντίστοιχες κινήσεις; Τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν προς όφελος ολόκληρου του ελληνικού φίλαθλου πληθυσμού; Θεωρώ ότι πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως με την ύπαρξη του Champions League και των απ' αυτό προερχόμενων ωφελημάτων και της επακόλουθης προβολής, τόσο για τους συλλόγους, όσο και για τους ποδοσφαιριστές, τουλάχιστον οι μεγάλες ομάδες έχουν την δυνατότητα να εντάξουν στο δυναμικό τους ποδοσφαιριστές διεθνούς κλάσης.
Η κλασική, μίζερη, ελληνική άποψη «μωρέ, δεν έρχεται τέτοιος παίκτης στην Ελλάδα», στοιχειοθετούσα την θεωρία του «ωχαδελφισμού» πρέπει να σταματήσει. Με την ύπαρξη ενός σχετικά αξιοπρεπούς πρωταθλήματος, χωρίς γήπεδα χωράφια, επικίνδυνα για την σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών όλοι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα. Ας μην λησμονούμε, ότι με την απόφασή τους αυτή επιλέγουν για τόπο εγκατάστασης μία χώρα, που τους εγγυάται, από την στιγμή που θα έχουν την προβλεπόμενη οικονομική ευμάρεια, τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε όλη την Ευρώπη. Όσοι έχουμε ζήσει στο εξωτερικό, κατανοούμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο. Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά ακόμη, αλλά δυστυχώς ο φόρτος εργασίας δεν μου το επιτρέπει.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω και προσωπικά, αλλά και εκ μέρους όλων των φιλάθλων το contra.gr για το βήμα που μας παρέχει .
Μετά τιμής,
Σωκράτης Μαρίνος,
φίλαθλος
