Quo vadis?

Είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να χτυπάς τον ηττημένο ενώ αυτός σέρνεται στο πάτωμα, όπως και να χειροκροτείς τον νικητή με το βλέμμα σου ψηλά, προς το βάθρο. Αυτό που πολλοί βρίσκουν δύσκολο είναι να επιδοθούν σε μια διαδικασία παρατήρησης και κρίσης πριν από τον αγώνα, στην αρχή του και στη διάρκειά του.

Η ιστορία της ζωής μας είναι αυτή. Όπου φυσάει ο άνεμος πάω. Έχασε ο Ολυμπιακός και όλοι ξέρουν τα λάθη. Έχασε και όλοι επισημαίνουν τα λάθη, όλοι ξέρουν τις λύσεις. Στις καλύτερες των περιπτώσεων όλοι σημείωναν τα λάθη εδώ και τρεις μήνες. Δεν υπάρχει ούτε μία φωνή που να φωνάζει σταθερά εδώ και χρόνια.

Από τότε που ανέλαβε ο Σωκράτης Κόκκαλης τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα και στρατηγικά σχεδιασμένα. Το ξεκίνημα έγινε με τέσσερα φαινομενικά ιδανικά χρόνια. Χρόνια στα οποία έγιναν οι ενδεδειγμένες μεταγραφικές κινήσεις, υπήρχε ο κατάλληλος προπονητής και η –αποδεδειγμένα- σωστή ιεραρχία. Βασικότερο όλων και αναμφισβήτητο: οικονομική εξυγίανση. Το χτίσιμο της εμπιστοσύνης που θα εξελισσόταν σε λατρεία της εξέδρας προς τον πρόεδρο αυτά απαιτούσε και αυτά έγιναν. Δημιουργήθηκε μια ομάδα η οποία δεδομένου του χαμηλότατου ποδοσφαιρικού επιπέδου στη χώρα, «σάρωσε» και στέφθηκε επτά φορές πρωταθλήτρια.

Δεν είναι ανήκουστο να υπάρχει πτώση μετά από επτά χρόνια, ούτε να γίνονται όλες αυτές οι συζητήσεις. Δεν είναι παράξενο να συγκρίνεις αυτήν την κάμψη με ανάλογες μεγάλων ομάδων όπως η Γιουνάιτεντ και η Γιουβέντους. Είναι όμως τραγικό λάθος. Δεν υπάρχει καμία σχέση. Οι ομάδες αυτές κάνουν τον κύκλο τους, ο Ολυμπιακός δεν έκανε κανέναν κύκλο. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα «πέταγμα» προ επταετίας και κινήθηκε σε ευθεία γραμμή με μερικές λακκούβες. Πιθανότατα τώρα είναι σε μια τέτοια λακκούβα. Αυτό που όμως καταδεικνύει η ευθεία πορεία του είναι πώς ότι βλέπαμε πριν τρία χρόνια θα πρέπει να περιμένουμε και για τα επόμενα τρία.

Το σχέδιο είναι προδιαγεγραμμένο αλλά δεν είναι αυτό που νομίζει ο κόσμος. Ο προορισμός του οδηγού υπάρχει, αλλά δεν είναι ο προσδοκώμενος. Δεν πρόκειται να γίνει ο Ολυμπιακός μεγάλη ομάδα, δεν πρόκειται να κάνει μεγάλα πράγματα. Σε καμία περίπτωση υπό αυτές τις συνθήκες δεν πρόκειται ποτέ να συγκριθεί με ευρωπαϊκές ομάδες. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι απλά η εξομάλυνση που απαιτεί η κατασκευή του γηπέδου , δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να προκαλεί απορίες.

Ακόμα και το όνομα του Αλέφαντου δεν θα έπρεπε να ξενίζει για την θέση του Προτάσωφ. Τι είναι αυτό που τον καθιστά ακατάλληλο πλην του γραφικού χαρακτήρα του; Μήπως είναι χειρότερος από τον Μαντζουράκη, τον Μπιγκόν, τον Λεμονή, τον Κόλλια, τον Προτάσωφ; Μήπως θα έχει διαφορετική τύχη από αυτούς; Ή μήπως έχει καμία σημασία αν ο επόμενος προπονητής του Ολυμπιακού λέγεται Αλέφαντος, Αναστόπουλος ή … Χατζηαντωνίου; Ότι έγινε πριν τρία, πριν δύο και πριν ένα χρόνο, θα γίνει και σε ένα, σε δύο ή σε τρία.

Ο Ολυμπιακός ξέρει που πηγαίνει και ο προεδρός του τον οδηγεί εκεί με τις οριακές προδιαγραφές εδώ και καιρό. Οριακές προδιαγραφές για να κερδίσεις το πρωτάθλημα στην Ελλάδα είναι ένας μέτριος προπονητής, λίγοι καλοί και πολλοί μέτριοι έως κακοί παίκτες και ένας πολύ ισχυρός πρόεδρος. Αν έχεις έξοδα και απλά πρέπει να διασφαλίσεις τα έσοδα του Champions League, οι προδιαγραφές είναι ακόμα χαμηλότερες, εξού και το σημερινό ρόστερ. Μην ξενίζεστε ή ταράζεστε με αυτά που ακούγονται για την ομάδα σας, δεν έχουν καμία σημασία.