Σαν ατσάλινο τείχος

Όταν έβαλα το κουίζ με το τραγούδι, το δοκίμασα πρώτα στον Γρηγοράκη που μια ιδέα από τέτοια έχει: – “Ποιο είναι το τραγούδι Μανώλη;”

– “Περίμενε να το ακούσω και θα σε πάρω στο τηλέφωνο”.

Επειδή είναι γεννημένος τζέντλεμαν με πήρε, αλλά από απάντηση ήταν:
– “Κάτι μου λέει… Αλλά περίμενε… Περίμενε… Δεν το θυμάμαι. Ποιο είναι;”.
– “Σαν ατσάλινο τείχος”.
– “Δύσκολο είναι. Οποιος το βρει πρέπει να του δώσουμε δώρο”.

Ευτυχώς δηλαδή που δεν είπα “ναι” γιατί θα το κλείναμε το μαγαζί. Είχα 24 –sorry 26 γιατί στο μεταξύ ήρθαν και άλλες δύο- σωστές απαντήσεις που είχαν βρει τον τίτλο. Η εύφημος μνεία της στήλης με σφυροδρέπανο και φύλλα δάφνης πάει στον Θ.Π. που όχι μόνο βρήκε τον τίτλο, αλλά προσέθεσε ότι στιχουργός είναι η Ναυσικά Φλέγκα σύζυγος του Τάσου Λευτεριά (Δημήτρη Παπαδάκη) διοικητή της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.

Οπου το ιερόσυλο θα το γράψω. Αυτό με τα ψευδώνυμα του ΕΛΑΣ μου θυμίζει πολλές φορές τους οργανωμένους που γράφουν στους τοίχους “PARALIAS 7” και “GREENOS 13”. Όπως και να πω την άλλη μου αμαρτία. Παρά το ότι έρχομαι από οικογένεια που σκίστηκε να κρατήσει την Ελλάδα στην προς τα εδώ μεριά του παραπετάσματος ανάμεσα, τα εθνικά εμβατήρια δεν πιάνουμε μία μπροστά στα ελλασίτικα. Όχι επειδή είχαν τα ταλέντα, αλλά επειδή έπαιρναν την μουσική από τα ρώσικα, που τα είχαν συνθέσει μουσικοί –άτοι, και επειδή τα εθνικά έχουν αυτό το φανταρίστικο που βγαίνει στις εκτελέσεις. Το “τώρα που σε έχουμε θα σου λέμε πότε θα κάνεις προσευχή και πότε θα τραγουδήσεις” που στο τελευταίο το γαμώτο κάπου βγαίνει στο τραγούδι. Τέλος πάντων, πάρτε και τα δύο τραγούδια πάνω, κάτω να δείτε πως τραγουδήθηκαν. Εδώ βέβαια φαίνεται η διαφορά στην χορωδία των Ρώσων, που με μαέστρο των Boris Alexandrov πρέπει να ήταν η καλύτερη χορωδία στην ιστορία της στρατιωτικής μουσικής.

Τέλος πάντων, κάπου εδώ χειρόφρενο γιατί θα καταλήξουμε στις στρατόκαυλες τις συζητήσεις και στο “βρήκα στην Αμφιλοχία τον Σταμούλη τον λοχία, με το κεφάλι του σταχτί” που είναι νταουνιάρικες και μπιχλέ καταστάσεις, ειδικά τώρα που έρχεται Σ/Κ.

Οπότε το σημερινό βράδυ δεν έχει κουλτούρα. Εχει συνειδητό και πλέριο αλκοολισμό. Στο MG για να μην χαλάμε τις παραδόσεις μαζί με τους διαγραμμένους και κυνηγημένους του Ντεμοτεχνείου, τον φωτεινό ηγέτη του Κοινοβουλίου Γ.Ψ. τον Mike Sheppard, τις όποιες γυναίκες τους έχουν απομείνει και του πλέον γκαντέμη μπάρμαν της υφηλίου, του Luis από το Μπουένος Αϊρες, που έφυγε από την Αργεντινή για να γλυτώσει την κρίση και ήρθε στην Ελλάδα.

Τέλος, πριν φύγω θέλω να προσθέσω το βίντεο του Motherwell – Hibernian γιατί αν το ανεβάσω όταν επιστρέψω θα νομίζω ότι ήρθε 3-3, αλλά βλέπω τα γκολ διπλά.