Σεπτέμβριος 2001 - Οκτώβριος 2005

Aν πιστεύαμε απόλυτα στη λαϊκή ρήση "η καλή ημέρα από το πρωϊ φαίνεται" τότε θα έπρεπε να... κράξουμε τον Οτο Ρεχάγκελ από το πρώτο κιόλας παιχνίδι του στον πάγκο της Εθνικής και να τον στείλουμε πακέτο πίσω στο σπίτι του στη Γερμανία.

Eυτυχώς όμως τα λαϊκά γνωμικά δεν επαληθεύονται πάντα. Μπορεί ο χερ Οτο να γνώρισε βαριά ήττα με 5-1 από τη Φινλανδία στο Ελσίνκι στο ντεμπούτο του αλλά η συνέχεια ήταν δυσανάλογη της αρχής. Δηλαδή λαμπρή.

Καταρχάς, από το πρώτο κιόλας επίσημο ματς με την Εθνική ο Ρεχάγκελ φρόντισε να δείξει ότι δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Ο Γεωργάτος προσπάθησε να του κάνει… νούμερα στην προπόνηση και ο Γερμανός δεν το κάλεσε ποτέ ξανά στην Εθνική ομάδα. Εν συνεχεία φρόντισε να πείσει τον Ντέμη Νικολαΐδη να επιστρέψεικαι τα κατάφερε περίφημα. Ο Ντέμης σκοράρει στο επόμενο επίσημο ματς και η Εθνική πήρε ένα τιμητικό 2-2 από την Αγγλία εκτός έδρας. Το νερό φαινόταν ότι είχε μπει στο αυλάκι.

Oυσιαστικά το έργο του Ρεχάγκελ στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αρχίζει το Σεπτέμβριο του 2002 με την έναρξη των προκριματικών του Euro 2004. Η ήττα από την Ισπανία στην πρεμιέρα με 2-0 στο "Απόστολος Νικολαΐδης" παγώνει τον κόσμο. Η νέα ήττα από την Ουκρανία με 2-0 στο Κίεβο τον αποθαρρύνει τελείως. Οι πρώτες μουρμούρες για τον Ρεχάγκελ ακούγονται ακριβώς τότε. Ο ίδιος, απτόητος, πιστεύει ότι η δουλειά του θα φανεί σε λίγο καιρό.

Eχοντας, πια, καταλήξει σε ένα σταθερό κορμό παικτών ο οποίος προέρχεται κυρίως από τους ξενιτεμένους και τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, ο Γερμανός εκλέκτορας στοχεύει στην πρώτη του νίκη με αντίπαλο την Αρμενία. Αυτή έρχεται με το άνετο 2-0 και από εκεί και πέρα αρχίζει ένα απίστευτο σερί νικών, γεγονός πρωτοφανές για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας.

Αρχικά, η ομάδα του Ρεχάγκελ κουρσεύει το Μπέλφαστ νικώντας 2-0 τη Βόρεια Ιρλανδία. Στη συνέχεια, τον Ιούνιο του 2003, η Ελλάδα κάνει την Ευρώπη να παραμιλά επικρατώντας εκτός έδρας 1-0 της Ισπανίας με το ιστορικό γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου. Η χρυσή τριάδα νικών συμπληρώνεται με αυτήν κόντρα στην Ουκρανία στη Λεωφόρο (1-0) η οποία σηματοδότησε την πρόκριση στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

To εισιτήριο της Ελλάδας για τη χώρα της ιβηρικής χερσονήσου σφραγίστηκε στα παιχνίδια κόντρα σε Αρμενία και Βόρεια Ιρλανδία. Στο Ερεβάν η Εθνική επικρατεί 1-0 ενώ με το ίδιο σκορ νικά και τη Βόρεια Ιρλανδία στη Λεωφόρο. Η πρόκριση στο Euro 2004 ήταν πια γεγονός.

Το πειρατικό σαλπάρει για την κορυφή

Το τι ακολούθησε στα γήπεδα της Πορτογαλίας όλοι μας το έχουμε τοποθετήσει στο πιο προσβάσιμο σημείο της μνήμης. Και φυσικά στην καρδιά μας. Τα ξαναθυμόμαστε, έτσι, για να πάρουμε τα πάνω μας. Νίκη στην πρεμιέρα με 2-1 επί της οικοδέσποινας Πορτογαλίας. Ισοπαλία 1-1 με την Ισπανία. "Γλυκιά" ήττα με 2-1 από τη Ρωσία και πρόκριση στους "8". Τα καλά αρχίζουν μόλις τότε.

Εκπληκτική εμφάνιση και νίκη με 1-0 επί της Γαλλίας, νέα μεγάλη επιτυχία επί της Τσεχίας με το ίδιο σκορ και με τον Τραϊανό Δέλλα να σκοράρει το "αργυρό" γκολ. Και στο τελικό η απόλυτη ηδονή. Νίκη 1-0 με τη χρυσή κεφαλιά του Αγγελου Χαριστέα και όλη η Ελλάδα στους επτά ουρανούς. Το τρόπαιο στα χέρια του Θοδωρή Ζαγοράκη.

H προσγείωση

Mπορεί οι διεθνείς να πετούσαν στα σύννεφα μετά την απίστευτη επιτυχία τους, ωστόσο οι επίσημες υποχρεώσεις δεν μπορούσαν να περιμένουν. Τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου άρχιζαν το Σεπτέμβριο του 2005. Η Αλβανία μας προσγείωσε απότομα. Ηττα με 2-1 στο "Κεμάλ Στάφα", χωρίς πάντως να ανησυχήσει κανείς.

Το επόμενο ματς, το 18ο του επίσημο του Ρεχάγκελ στον πάγκο της Εθνικής, έχει ιστορικό χαρακτήρα. Η Ελλάδα υποδέχεται για πρώτη φορά την Τουρκία για επίσημη διοργάνωση στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Η συμπεριφορά των φιλάθλων στις εξέδρες αγγίζει το τέλειο, η απόδοση της ομάδας όμως είναι μέτρια και μοιραία η Εθνική μένει στο 0-0. Το ταξίδι στο Κίεβο για το παιχνίδι με την Ουκρανία έχει έναν και μοναδικό στόχο. Την αποφυγή της ήττας. Και ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται χάρη σε ένα φάουλ του Βασίλη Τσιάρτα που ισοφαρίζει το ματς με την Ουκρανία σε 1-1.

Aκολουθούν τέσσερις σερί νίκες που αναπτερώνουν τις ελπίδες μας για πρόκριση στο Μουντιάλ της Γερμανίας. Το 3-1 επί του Καζακστάν στο "Καραϊσκάκη", το 2-1 επί της Δανίας στο ίδιο γήπεδο, το 3-1 επί της Γεωργίας στη Τιφλίδα και το 2-0 επί της Αλβανίας και πάλι στο "Καραϊσκάκη". Το 0-0 με την Τουρκία στην Κωνσταντινούπολη δεν θεωρείται κακό αποτέλεσμα. Η έντος έδρας ήττα από την Ουκρανία όμως ισοδυναμεί με καταστροφή. Η Ελλάδα πλέον ελπίζει σε ένα μικρό θαύμα.

H απογοήτευση του Συνομοσπονδιών

Πριν το παιχνίδι με το Καζακστάν μεσολαβεί η συμμετοχή της Εθνικής στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Ο Ρεχάγκελ καλεί κάποια νέα πρόσωπα (Ταυλαρίδης, Γκέκας) αλλά οι εμφανίσεις της ομάδας του στα γήπεδα της Γερμανίας αποκαρδιώνουν τους Ελληνες φιλάθλους. Δύο ήττες (3-0 από τη Βραζιλία και 1-0 από την Ιαπωνία) και μία ισοπαλία (0-0 με το Μεξικό) είναι ο μάλλον φτωχός απολογισμός της πρωταθλήτριας Ευρώπης, η οποία δεν πέτυχε καν ένα γκολ.

Στο εκτός έδρας παιχνίδι κόντρα στο Καζακστάν η Εθνική θέλει νίκη και μόνο. Και την πετυχαίνει στις καθυστερήσεις με ένα φίλο που ήρθε από τα παλιά. Τον Νίκο Λυμπερόπουλο που κάνει το 2-1 στις καθυστερήσεις. Ο ίδιος στόχος υπάρχει και για το ματς με τη Δανία στην Κοπεγχάγη. Το άστρο μας όμως δεν λάμπει πια τόσο εκτυφλωτικά. Η ήττα με 1-0 μας θέτει ουσιαστικά εκτός Μουντιάλ και πυροδοτεί την έκρηξη των σεναρίων για το μέλλον του Ρεχάγκελ. Όπως και να έχει πάντως, το ταξίδι που μας πρόσφερε ήταν μαγικό.