Σερίφης στο West

Η απόφαση του Γερουλάνου να διαλύσει τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα είναι, στην ουσία του περιεχομένου της, η σωστή απόφαση. Αφού αυτό που θα έπαιζε το 2011-2012 στο πρωτάθλημα δεν ήταν κάτι καινούργιο, κάτι άλλο στη θέση του παλαιού αλλά μονάχα μία "λογική συνέχεια" του προηγούμενου, πάλι μία ομάδα (φίλων) Μπέου, πάλι μία ομάδα (υιού) Ψωμιάδη, τότε καλά έκαναν και τις εκτέλεσαν.

Οτι ο Γερουλάνος το 'κάνε περισσότερο σαν σερίφης στο West παρά σαν υπουργός σε μια δυτική δημοκρατία, αυτό είναι πράγματι μια σοβαρή συζήτηση "πολιτικού πολιτισμού". Μια άλλη συζήτηση, όμως. Που δεν αρκεί, για ν' αμφισβητηθεί η ουσία της ορθής απόφασης. Οτι ο Γερουλάνος, οφθαλμοφανώς, το 'κάνε για να πει στον κόσμο (όχι "να, κοιτάξτε, καθαρίζει το τοπίο" αλλά) "να, κοιτάξτε, εγώ καθαρίζω το τοπίο", αυτό επίσης είναι μια σοβαρή συζήτηση. Περί πολιτικαντισμού. Και αυτή, όμως, είναι μια άλλη συζήτηση. Που δεν φτάνει, για ν' ακυρώνει το περιεχόμενο της απόφασης.

Κι όπως διδαχθήκαμε από το αναμενόμενο χάος "εν συνεχεία" της αποφάσεως Γερουλάνου, οι ορθές αποφάσεις πάνε πακέτο με το κατάλληλο τάιμινγκ. Ορθές αποφάσεις σε κακό τάιμινγκ, βάζουν την εκκαθαριστική διαδικασία στον ξεκάθαρο κίνδυνο διακωμώδησης. Οχι εδώ, μόνον. Εδώ, στη θέση της "ομάδας Μπέου" η εκκαθάριση είναι ότι φέρνεις δόξη και τιμή την "ομάδα Κομπότη". Εξω, η UEFA που τάχα "δεν είναι ΕΠΟ" επειδή αυτό αναπαράγουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, στη θέση της διεφθαρμένης Φενέρμπαχτσε βάζει στο Τσάμπιονς Λιγκ την ωσαύτως εμπλεκόμενη (όχι "εξίσου" με τη Φενέρμπαχτσε, σοβαρά εμπλεκόμενη πάντως) στο τουρκικό σκάνδαλο διαφθοράς Τραμπζονσπόρ.

Εδώ, συνέβη μόλις τέσσερα 24ώρα πριν την εκκίνηση του πρωταθλήματος. Του ελληνικού στο κάτω-κάτω, δηλαδή του who-gives-a-shit, πρωταθλήματος. Εξω, ακόμη χειρότερα, συνέβη 24 ώρες πριν την κλήρωση των ομίλων. Των ομίλων της νούμερο-ένα διοργάνωσης, παγκοσμίως. Σε τέτοιο τάιμινγκ, λοιπόν, έπειτα είναι αυτονόητο ότι δεν θα βρεθεί η καλή λύση. Θα βρεθεί, μεταξύ των κακών λύσεων, η μη-χειρότερη. Ο Λεβαδειακός. Και, μ' ένα επόμενο γύρο διώξεων να εκκρεμεί, ίσα που νομιμοποιείται να ελπίζει ότι θα παίξει Σούπερ Λιγκ ο φίλος μου...Νίκος Σαλευρής. Βγήκε 18ος στη Β' Εθνική, με εκατό βαθμούς διαφορά απ' τον 17ο, αλλ' ήδη έχει ανεβεί στη 13η θέση της κατάταξης και αναμένει τη συνέχεια.

'Η η Τραμπζονσπόρ. Η οποία Τραμπζονσπόρ έπαιξε προκριματικό Τσάμπιονς Λιγκ, αποκλείστηκε απ' τη Μπενφίκα, ακριβώς επειδή αποκλείστηκε "μεταφέρθηκε" στα πλέι-οφ του Γιουρόπα Λιγκ, την περασμένη εβδομάδα πήρε 0-0 στο Μπιλμπάο, ετοιμαζόταν (και αυτή και οι Βάσκοι) για τη ρεβάνς, αλλά ένα 24ωρο πριν τη ρεβάνς...η ρεβάνς ματαιώθηκε, η Αθλέτικ γύρισε πίσω με "άνευ αγώνος" εισιτήριο πρόκρισης στα χέρια, πρόκρισης σε όμιλο Γιουρόπα Λιγκ, ενώ η Τραμπζονσπόρ πήρε με κούριερ, απευθείας απ' τη Νιόν, διαβατήριο συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ! Λεβαδειακός, Τραμπζονσπόρ, ένας διαγωνισμός στη γελοιότητα.

Ολα θέλουν τον τρόπο τους και όλα θέλουν τον χρόνο τους, για να 'ναι αποτελεσματικά. Για να επιτυγχάνεται ο στόχος. Ακόμη και τα καμποϊλίκια. Πρέπει να ξέρεις, πώς και πότε. Τα καμποϊλίκια της ΑΕΛ και του Πανσερραϊκού έσβησαν άδοξα, fadeout, σ' ένα 48ωρο μέσα. Ηταν αντανακλαστικά, στη θολούρα, συναισθηματικά. Δεν ήταν μελετημένα και δεν είχαν τη ρεαλιστική καθαρή στόχευση. Εδώ, το θερινό μάθημα, πώς και πότε κάνεις τον κάουμποϊ και (επειδή ξέρεις τι θέλεις και τον κάνεις οργανωμένα και συντεταγμένα) σου περνάει, το 'δώσε ο ΟΦΗ. Ο Κουράκης. Αλλ' αυτά, μια φορά γίνονται. Δεν σημαίνει ότι πάνε σχοινί-κορδόνι κι όποιος δοκιμάσει να τ' αντιγράψει, θα πιάσουν πάλι μόνο και μόνο επειδή είχαν πιάσει την προηγούμενη φορά.