Σεβίγια-Ρεάλ Σοθιεδάδ (2/2/1997): Μια επική ανατροπή, πολλαπλά "ντου" και αστυνομικές κλούβες!

Ο Θανάσης Κρεκούκιας ήταν μέσα στο 'Σάντσεθ Πιθχουάν', σε ένα ματς που σημαδεύτηκε από μια απίστευτη ανατροπή και εξελίχθηκε σε λαϊκό δικαστήριο για τους ποδοσφαιριστές της Σεβίγια και τον Καμάτσο. Ο υπογράφων αναχώρησε από το γήπεδο μέσα σε αστυνομική κλούβα μαζί με τον Βασίλη Τσιάρτα, ο οποίος πλήρωσε τελείως άδικα τα 'σπασμένα' του προέδρου, Γκονθάλεθ ντε Κάλδας.

Σεβίγια-Ρεάλ Σοθιεδάδ (2/2/1997): Μια επική ανατροπή, πολλαπλά "ντου" και αστυνομικές κλούβες!

Είχα ήδη συμπληρώσει τρία χρόνια στη Σεβίλλη ως μόνιμος κάτοικος, ενώ είχαν περάσει έξι μήνες από το καλοκαίρι του 1996, όταν είχαν αφιχθεί στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας οι Βασίλης Τσιάρτας και Πέτρος Μαρινάκης, για να αγωνιστούν με τη Σεβίγια. Παρακολουθούσα την πορεία τους στους 'νερβιονένσες' από την πρώτη μέρα, κάναμε και παρέα με τους δυο, όσο και με τον Βαγγέλη Κρύο, που επίσης βρισκόταν στην πόλη, κάνοντας προπονήσεις και ψάχνοντας για ομάδα.

Ήταν επικές οι παρτίδες τάβλι που έπαιζαν ο Πέτρος και ο Βαγγέλης, ήταν εντυπωσιακή η συλλογή των CDs του Χούλιο Ιγκλέσιας που είχε στο σπίτι του ο Βασίλης, ήταν γενικά ωραίες μέρες για εμένα που είχα επιτέλους κοντά μου κι άλλους Έλληνες, πέραν του Στράτου, του ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου που βρισκόταν πολύ κοντά στο 'Σάντσεθ Πιθχουάν' και μάγευε με τον υπέροχο μουσακά που έφτιαχνε η μαμά του.

Ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της Σεβίγια, Χουάντσο Σολίς, ήταν καλός μου φίλος, οπότε ήμουν στα μέσα και στα έξω, αφού η πρόσβασή μου στο γήπεδο, σε ματς και προπονήσεις, ήταν δεδομένη σε καθημερινή βάση. Εκείνη την εποχή, παρακολουθούσα τα πάντα σε σχέση με τη Σεβίγια, είχα διαπιστεύσεις για όλα τα παιχνίδια, έβγαινα σε τοπικά αθλητικά ραδιόφωνα για να μιλήσω για τους 'γριέγος' της ομάδας, μέχρι στο γραφείο του Ντε Κάλδας είχα βρεθεί, για να κάνω τη διερμηνεία για τον Μαρινάκη, όταν είχε ανακαλύψει ότι ο απατεώνας πρόεδρος του συλλόγου, τον είχε κοροϊδέψει στα χρήματα που ήταν να πάρει για το συμβόλαιό του.

Το μόνο άσχημο, ήταν το κακό φεγγάρι στο οποίο βρισκόταν η Σεβίγια, με συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα, κάτι που δεν επέτρεπε στους δυο Έλληνες να χαρούν όσο θα ήθελαν την παρουσία τους εκεί και την εμπειρία της συμμετοχής τους στην Πριμέρα Ντιβισιόν.

Σεβίγια-Ρεάλ Σοθιεδάδ (2/2/1997): Μια επική ανατροπή, πολλαπλά "ντου" και αστυνομικές κλούβες!

Ο Βασίλης Τσιάρτας με τη φανέλα της Σεβίγια

Λίγους μήνες μετά την άφιξή του, ο Μαρινάκης, απογοητευμένος από την όλη κατάσταση που επικρατούσε στον σύλλογο, αναχώρησε για την Ελλάδα. Αντίθετα, ο Τσιάρτας παρέμεινε, πεπεισμένος ότι η κλάση του θα του επέτρεπε να θριαμβεύσει στην Ισπανία. Ήταν όμως και για τον Βασίλη, εκείνοι οι πρώτοι μήνες, αρκετά προβληματικοί, με την έννοια ότι ούτε ο Καμάτσο τον χρησιμοποιούσε πολύ, αλλά ούτε και η διοίκηση ήταν εντάξει στις οικονομικές υποχρεώσεις της απέναντί του. Όμως ο Βασίλης δεν καταλάβαινε από αυτά, ήταν επαγγελματίας και ως τέτοιον ήθελε να τον αντιμετωπίζουν.

Από την άλλη, ο Γκονθάλεθ Ντε Κάλδας (που η διαχείρισή του είχε δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στον σύλλογο, σε τέτοιο σημείο, ώστε είχε υποχρεωθεί να 'αυτοεξοριστεί' από το 'Σάντσεθ Πιθχουάν', αφού το κράξιμο από τους φίλαθλους κάθε φορά που έδινε εκεί το παρών, ήταν ανελέητο), προσπαθώντας να διώξει από πάνω του τις ευθύνες, φρόντιζε να τροφοδοτεί τον τοπικό Τύπο με ψευδείς ειδήσεις, μια εκ των οποίων ήταν ότι δήθεν ο Τσιάρτας ενδιαφερόταν μόνο για τα χρήματα και όχι για να παίξει ποδόσφαιρο.

Ο πρώτος γύρος της σεζόν 1996/97 ολοκληρώθηκε με τη Σεβίγια να βρίσκεται στη ζώνη του υποβιβασμού και το 'Σάντσεθ Πιθχουάν' να μοιάζει με βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Τελικά η έκρηξη ήρθε στο πρώτο ματς του δεύτερου γύρου, με αντίπαλο τη Ρεάλ Σοθιεδάδ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΕΒΙΓΙΑ ΤΗ ΣΕΖΟΝ 1996/97

Σεβίγια-Ρεάλ Σοθιεδάδ (2/2/1997): Μια επική ανατροπή, πολλαπλά "ντου" και αστυνομικές κλούβες!

Ο Ρόμπερτ Προσινέτσκι (δεξιά) ήταν η μεγάλη μεταγραφή της Σεβίγια για τη σεζόν 1996/97, προερχόμενος από τη Μπαρτσελόνα.

Ας δούμε όμως πρώτα τί είχε προηγηθεί αυτού του παιχνιδιού και ποιο ήταν το κλίμα στο στρατόπεδο της Σεβίγια. Ξεκινάμε από την προηγούμενη σεζόν, εκείνη του 1995/96. Τον Ιούνιο του 1996, στην τελευταία αγωνιστική της Πριμέρα, οι 'νερβιονένσες' αντιμετώπιζαν τη Σαλαμάνκα στο "Σάντσεθ Πιθχουάν" και χρειάζονταν οπωσδήποτε τη νίκη για να μείνουν στην κατηγορία. Ο Ντάβορ Σούκερ, το μεγάλο αστέρι της ομάδας, βρισκόταν στην Κροατία, εκβιάζοντας έτσι τους διοικούντες να του δώσουν μεταγραφή για τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Οι 'Biris', οι φανατικοί της Σεβίγια, του έστειλαν ανοιχτή επιστολή να επιστρέψει στην Ισπανία και να παίξει για τον κόσμο και εκείνος νοίκιασε ιδιωτικό αεροπλάνο, έφτασε στη Σεβίλλη την ημέρα του αγώνα, σημείωσε χατ τρικ στο τελικό 3-1 και μέσα σε αποθέωση αναχώρησε ξανά δυο ώρες μετά τη λήξη του ματς.

Εκείνη ήταν η αρχή μιας δύσκολης περιόδου για τον ιστορικό σύλλογο της Ανδαλουσίας, αποτέλεσμα κυρίως της κακής διαχείρισης ενός κάκιστου προέδρου, του Γκονθάλεθ ντε Κάλδας. Με την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, η Σεβίγια ξεκίνησε τον προγραμματισμό της νέας σεζόν. Μεταγραφικά αποκτήματα όπως ο Ρόμπερτ Προσινέτσκι, ο Ματίας Αλμέιδα, ο Ίβιτσα Μόρναρ και φυσικά οι δικοί μας Βασίλης Τσιάρτας και Πέτρος Μαρινάκης, έφεραν ενθουσιασμό στις τάξεις των 'σεβιγίστας', που πίστευαν ότι οι κακές μέρες είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Η συμφωνία της διοίκησης με τον Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο για τον πάγκο της ομάδας, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την αισιοδοξία για μια καλή παρουσία στην καινούργια Λίγκα, ακόμα και για έξοδο στην Ευρώπη! Όμως η πραγματικότητα αποδείχτηκε τελείως διαφορετική. Στις πρώτες εννιά αγωνιστικές, η Σεβίγια πέτυχε μόλις μια νίκη και ηττήθηκε έξι φορές. Η μουρμούρα άρχισε από τα πέταλα και εξαπλώθηκε σιγά-σιγά σε όλο το γήπεδο.

Η ομάδα δεν μπορούσε να βρει αγωνιστικό προσανατολισμό, έλειπε ο οργανωτής αφού ο Καμάτσο χρησιμοποιούσε τον Τσιάρτα συνήθως ως αλλαγή και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε ο πρώτος γύρος με - μόλις - πέντε νίκες, τρεις ισοπαλίες και δεκατρείς ήττες σε 21 αγώνες (πρωτάθλημα 22 ομάδων). Η Σεβίγια βρισκόταν στη 19η θέση (18 βαθμοί), ισόβαθμη με την 20η Έρκουλες και πάνω μόνο από τις Σαραγόσα (15) και Εξτρεμαδούρα (15). Ο δεύτερος γύρος ξεκινούσε με τους Ανδαλουσιάνους να υποδέχονται στο 'Σάντσεθ Πιθχουάν' τη Ρεάλ Σοθιεδάδ (5η στον πίνακα με 37 βαθμούς).

Η πίεση τόσο για τους παίκτες όσο και για τον Καμάτσο, ήταν τεράστια. Η ομάδα βρισκόταν συνεχώς στην επικίνδυνη ζώνη και έπρεπε να βρεθεί τρόπος για να ξεκολλήσει από εκεί. Ο κόσμος περίμενε μια αντίδραση και σχεδόν γέμισε το γήπεδο του Νερβιόν (περίπου 35.000 φίλαθλοι), ενώ οι δυο αντίπαλοι παρατάχθηκαν ως εξής στον αγωνιστικό χώρο:

- Sevilla FC (Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο): Μόντσι, Ρίτερ, Πριέτο, Ράμις, Αρανάλδε, Μάρκος, Αλμέιδα, Προσινέτσκι, Τεβενέτ (75' Γέλισιτς), Χοσέ Μάρι (85' Μόρναρ), Σάλβα (78' Τσιάρτας).

- Real Sociedad (Χαβιέρ Ιρουρέτα): Αλμπέρτο, Φουέντες, Λόρεν, Πικαμπέα, Αρανθάμπαλ, Μιλντ (56' Μούτιου), Αλμπίστεγκι (53' Γκράθια), Ντε Πάουλα (75' Ιντιάκεθ), Κραϊοβεάνου, Ντε Πέδρο, Κοβάτσεβιτς.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Βίντεο: Σεβίγια - Ρεάλ Σοθιεδάδ 2-3 (2/2/1997), γκολ και highlights.

Ο Εβαρίστο Πουέντες Λέιρα, διαιτητής της συνάντησης, έδωσε το εναρκτήριο σφύριγμα και η Σεβίγια βγήκε στην επίθεση. Ο Προσινέτσκι απέφυγε δυο αντιπάλους από την αριστερή πλευρά και άφησε στον Αρανάλδε, ο οποίος σέντραρε στην περιοχή της Ρεάλ. Η μπάλα έφτασε στον Χοσέ Μάρι, ο οποίος έβγαλε πάσα στον Σάλβα που ξεμαρκαρίστηκε πανέξυπνα, βγήκε τετ α τετ με τον Αλμπέρτο και τον πλάσαρε για να ανοίξει το σκορ μόλις στα 50 δευτερόλεπτα της συνάντησης! Η Σεβίγια έχασε στη συνέχεια δυο σημαντικές ευκαιρίες με τους Τεβενέτ και Ρίτερ, όμως από εκεί και μετά η Σοθιεδάδ ισορρόπησε το παιχνίδι και έφτασε κοντά στην ισοφάριση με τους Κραϊοβεάνου, Κοβάτσεβιτς και Ντε Πέδρο. Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα τετ α τετ του Χοσέ Μάρι, με τον Αλμπέρτο να μπλοκάρει τελικά τη μπάλα.

Στην επανάληψη, στο 53', ο Μάρκος σέντραρε από δεξιά, ο Σάλβα πήρε την κεφαλιά και διπλασίασε τα προσωπικά του τέρματα, γράφοντας το 2-0 μέσα στον γενικό ενθουσιασμό του "Σάντσεθ Πιθχουάν", που έβλεπε τη βραδιά να εξελίσσεται ιδανικά για τους 'νερβιονένσες'. Το ματς μπήκε στην τελική του ευθεία, οι Βάσκοι προσπαθούσαν αλλά δεν μπορούσαν, όμως στο 85' ξεκίνησε ο 'εφιάλτης' για τους γηπεδούχους. Μετά από μια πολιορκία διαρκείας μέσα στην περιοχή του Μόντσι (του σημερινού αθλητικού διευθυντή της Ρόμα), η μπάλα στρώθηκε στον Χάβι Γκράθια (μετέπειτα προπονητή της Κέρκυρας και νυν της Γουότφορντ), ο οποίος με μια φοβερή αριστερή βολίδα, παραβίασε την εστία της Σεβίγια, μειώνοντας σε 2-1. Ακριβώς σαράντα δευτερόλεπτα αργότερα ήρθε η ισοφάριση.

Ο Ντε Πέδρο εκτέλεσε πλάγιο άουτ από τα αριστερά, η μπάλα έφτασε στον Μόντσι που αντί να την μπλοκάρει, τη χτύπησε άτσαλα με το χέρι του, εκείνη κατέληξε στον Μούτιου, ο οποίος ανενόχλητος την έστειλε στα δίχτυα. Οι παίκτες της Σεβίγια δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που συνέβαινε, ενώ οι δυο επιθετικοί της ομάδας, Σάλβα και Χοσέ Μάρι, είχαν γίνει ήδη αλλαγή από τον Καμάτσο. Το δράμα ολοκληρώθηκε στο 90', όταν ο Ιντιάκεθ σέντραρε από δεξιά, η μπάλα έφτασε στον Ντε Πέδρο, ο οποίος έξω από την περιοχή, έπιασε ένα άπιαστο πλασέ που κατέληξε στο "γάμα" του Μόντσι. Η Ρεάλ Σοθιεδάδ είχε ανατρέψει μέσα σε πέντε λεπτά το εις βάρος της 2-0, φτάνοντας στο εντυπωσιακό 2-3! Λίγο μετά, όταν ο Πουέντες Λέιρα σφύριξε τη λήξη, οι παίκτες του Ιρουρέτα πανηγύρισαν έξαλλα τη νίκη, ενώ εκείνοι της Σεβίγια, κατευθύνθηκαν σοκαρισμένοι στα αποδυτήρια.

ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΑΜΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ

Σεβίγια-Ρεάλ Σοθιεδάδ (2/2/1997): Μια επική ανατροπή, πολλαπλά "ντου" και αστυνομικές κλούβες!

Ο Καμάτσο στο προπονητικό κέντρο της Σεβίγια.

Τα λευκά μαντήλια στις εξέδρες είχαν ήδη βγει μετά το 2-2, η περίφημη pañolada - όπως λέγεται στα ισπανικά - ξέφυγε τελείως μετά το 2-3, αλλά τελικά οι φίλαθλοι δεν περιορίστηκαν σε αυτά. Αντίθετα, οι φανατικοί της ομάδας, Biris, έφυγαν από το πέταλο και κατευθύνθηκαν προς την αίθουσα Τύπου, εκεί όπου ο Καμάτσο είχε αρχίσει ήδη να μιλάει στους δημοσιογράφους, λέγοντας μεταξύ άλλων το αμίμητο " εάν σήμερα είχαμε άλλο προπονητή, σίγουρα δεν θα είχαμε χάσει" (!!!), προκαλώντας συνειδητά την απόλυσή του, αφού μετά από τέτοια δήλωση, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συνεχίσει στον πάγκο των Ανδαλουσιάνων. Ήταν φανερό ότι μετά και το 2-3 με τη Σοθιεδάδ, ο Καμάτσο αντιλαμβανόταν ότι δεν γινόταν να σώσει την παρτίδα και ήθελε να φύγει, απλά έψαχνε την απόλυση (αντί της παραίτησης) για να γλυτώσει την αποζημίωση.

Στο μεταξύ, οι Biris είχαν κάνει ντου στην αίθουσα Τύπου (η αστυνομία δεν μπόρεσε να τους συγκρατήσει), βρίζοντας τον Ισπανό τεχνικό και απειλώντας θεούς και δαίμονες. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες φίλαθλοι είχαν μαζευτεί έξω από το γήπεδο, αποκλείοντας την είσοδο του πάρκινγκ των παικτών. Τα συνθήματα που φώναζαν, απευθύνονταν σε όλους τους παίκτες, έχοντας όμως 'ξεχωρίσει' τον Τσιάρτα, ο οποίος όπως ήταν φανερό, πλήρωνε τις δηλώσεις του Ντε Κάλδας. Τα 'pesetero' (δηλαδή κάτι αντίστοιχο του δικού μας 'φραγκοφονιά') δονούσαν την ατμόσφαιρα, με στόχο τον Έλληνα άσο (λες και διεκδικούσε ξένα χρήματα και όχι τα δικά του), ο οποίος - θυμίζω - είχε μπει αλλαγή στο 78' και προφανώς δεν είχε την παραμικρή ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα. Οι ελάχιστοι παίκτες που τόλμησαν να φύγουν από το πάρκινγκ με τα αυτοκίνητά τους, άκουσαν τα εξ αμάξης για πολλή ώρα, αφού ο κλοιός των οργισμένων οπαδών δεν άνοιγε με τίποτα.

Η αστυνομία συμβούλεψε τους ποδοσφαιριστές να μπουν μέσα σε κλούβες για να μπορέσουν να αναχωρήσουν από το γήπεδο με ασφάλεια και το ίδιο συνέβη και με τον Βασίλη. Ο Χουάντσο Σολίς (του γραφείου Τύπου) με είχε παρακαλέσει να μπω κι εγώ στην κλούβα για να είμαι μαζί με τον Τσιάρτα και πράγματι, λίγο αργότερα, κάναμε την έξοδό μας από το 'Σάντσεθ Πιθχουάν'. Την επόμενη ημέρα έμαθα από τον Σολίς ότι οι περισσότεροι συμπαίκτες του Βασίλη, είχαν φύγει κι αυτοί μέσα σε κλούβες και περιπολικά, ενώ οι χιλιάδες φίλαθλοι είχαν διαλυθεί μετά από δυο ολόκληρες ώρες! Ήταν σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα, δεν είχα την 'ευκαιρία' να ξαναμπώ σε τέτοιο όχημα! Πάντως, οι αστυνομικοί ήταν ευγενέστατοι και μας άφησαν έξω από το ελληνικό εστιατόριο του Στράτου, όπου καθήσαμε λίγο μέχρι να 'απελευθερωθεί' το πάρκινγκ και να μπορέσει ο Βασίλης να πάρει το αυτοκίνητό του και να πάει στο σπίτι του.

Το ίδιο βράδυ συνεδρίασε η διοίκηση και το επόμενο πρωί ανακοινώθηκε η απόλυση του Καμάτσο, ενώ λίγες μέρες αργότερα μάθαμε τον διάδοχό του. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο παγκόσμιος πρωταθλητής με την Αργεντινή, Κάρλος Μπιλάρδο! Ο οποίος όμως δεν έκλεισε ούτε μήνα στον πάγκο και παίρνοντας χαμπάρι ότι το πλοίο ήταν ακυβέρνητο, πήρε το καπελάκι του και έφυγε. Ακολούθησε ο Χουλιάν Ρούβιο, προπονητής της Σεβίγια Β, ο οποίος υιοθέτησε ένα δημιουργικό και επιθετικό ποδόσφαιρο, έδωσε στον Τσιάρτα τον ρόλο του ηγέτη και ξεκίνησε μια μεγάλη αντεπίθεση με στόχο την παραμονή. Αυτή τελικά δεν επιτεύχθηκε για λίγο, αλλά όλοι θαύμασαν το αγωνιστικό στιλ της ομάδας που μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο και φυσικά αποθέωσαν τις αρετές του Βασίλη, ο οποίος εντυπωσίασε όλη την ποδοσφαιρική Ισπανία και απέκτησε το παρατσούκλι 'el mago'.

Πηγές: Estadio Deportivo, As, Marca, laliga.es

News 24/7

24MEDIA NETWORK