The Troubles
Το 1969, θεωρείται η πλέον ταραγμένη χρονιά στην πρόσφατη ιστορία της Βορείου Ιρλανδίας. Η δίψα για Ανθρώπινα Δικαιώματα διάχυτη, οι επιθέσεις με πολιτικό και θρησκευτικό περιεχόμενο στην ημερήσια διάταξη, οπότε ο εμφύλιος πόλεμος, αναπόφευκτος. Στις 25 Γενάρη του συγκεκριμένο έτους, η Λίνφιλντ καλείται να δώσει εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι στη Ντέρι Σίτι, στο "Μπράντιγουελ". Ο ιρλανδικός δημοκρατικός στρατός (IRA) όμως είχε κάνει τσιφλίκι του πολλές περιοχές του Μπέλφαστ, με το γήπεδο της Ντέρι να τοποθετείται σε αυτές.
Μοιραία, η Λίνφιλντ κατέστησε σαφές πως δεν πρόκειται να ταξιδέψει ξανά στο "Μπράντιγουελ", αν η τάξη δεν επανερχόταν.
Δύο χρόνια αργότερα, όλα έδειχναν, έστω και μέσα σε κλίμα υφέρπουσας έντασης, πως η επιστροφή της Ντέρι στο σπίτι της, θα ευοδωνόταν. Μία άσημη ομάδα της Ιρλανδίας όμως μπήκε στο πούλμαν για να αγωνιστεί στο συγκεκριμένο γήπεδο και μέλη του IRA, τους πέταξαν έξω κακήν κακώς, προπηλακίζοντας παίκτες και τεχνικό τιμ.
Οι υπόλοιπες ομάδες του ιρλανδικού πρωταθλήματος αναγκάστηκαν να ταυτιστούν με τη Λίνφιλντ και να ασκήσουν βέτο σχετικά με τις επισκέψεις στο "Μπράντιγουελ". Έτσι, η Ντέρι αναγκάστηκε να αγωνίζεται στο"Γουίντσορ Παρκ", σαράντα χιλιόμετρα μακριά από τη φυσική έδρα της.
Το προαναφερθέν μοτίβο διατηρήθηκε για περίπου ένα χρόνο. Έπειτα, η Ντέρι αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα και λειτουργούσε αποκλειστικά ως ομάδα η οποία έδινε έμφαση στα πιτσιρίκια. Τα επόμενα δεκατρία χρόνια, οι διοικούντες έκαναν προσπάθεια ώστε να επιστρέψει η ομάδα στο πρωτάθλημα, υπό έναν, απαράβατο, όρο. Να αγωνίζεται στην έδρα της. Κάθε φορά όμως το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό, παρά το ότι οι συνθήκες ασφάλειας είχαν κατευνάσει τις αντιρρήσεις.
Το απόστημα κλήθηκε να σπάσει η ΟΥΕΦΑ, το Καλοκαίρι του 1985. Η Ομοσπονδία έδωσε ειδική άδεια και έτσι οι εκπρόσωποι της Βορείου Ιρλανδίας, πήραν το ελεύθερο ώστε να συμμετάσχουν στο ιρλανδικό πρωτάθλημα. Παρά το ότι οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, τα πρώτα χρόνια, περισσότερο... ενέπνεαν τους μπελάδες, τα πράγματα βελτιώθηκαν και έτσι το "Μπράντιγουελ" κατάφερε να φιλοξενήσει περισσότερους από 10.000 οπαδούς, σε παιχνίδια απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα.
Μάλιστα, οι άνθρωποι της Ντέρι δεν είχαν πρόβλημα να επισκεφτούν τις έδρες των Γκλεντόραν Λίνφιλντ.
Το ταξίδι ταμπού όμως, η παρουσία της Λίνφιλντ στην έδρα της Ντέρι, δεν έμελλε να γίνει, παρά στις μέρες μας.
Μάλιστα, το φιλικό της Τρίτης, δεν ήταν ήσυχο. Έξι πούλμαν οπαδών της Λίνφιλντ λιθοβολήθηκαν, χωρίς, τουλάχιστον, να υπάρξουν τραυματίες.
Ας ρίξουμε μία ματιά στο background της κόντρας των δύο ομάδων
Ντέρι και Λίνφιλντ. Δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές νοοτροπίες. Πολλοί γνωρίζουν το τι συμβαίνει ανάμεσα σε Σέλτικ και Ρέιντζερς. Προσθέστε άφθονο φανατισμό (κι όμως!), την ωμή βία της δεκαετίας του ’60 στην Ιρλανδία και τη Βόρειο Ιρλανδία και θα γίνει απόλυτα κατανοητό το τι οδήγησε την έναρξη της ταραγμένης περιόδου, η οποία ονομάστηκε "The Troubles".
Η Λίνφιλντ θεωρείται το αντίστοιχο της Ρέιντζερς. Το ψευδώνυμό τους είναι οι "μπλε", αν και αυτό βέβαια είναι το λιγότερο σημαντικό. Τα χρώματα της ομάδας είναι μπλε, κόκκινο και άσπρο (επουσιώδες επίσης), ενώ η βάση των οπαδών της (τώρα τα... βασικά), συντίθεται από Προτεστάντες.
Οι συγκεκριμένοι, ήταν η αιτία διαρκών επεισοδίων, σε σημείο που να υπάρχει, λόγω φόβου, ένας άτυπος κανόνας: Ουδέποτε θα αγωνιζόταν με τα χρώματα της ομάδας Καθολικός, από το 1969 και έπειτα.
Προς τιμήν τους, οι διοικούντες προσπάθησαν με κοπιώδεις προσπάθειες να διαχωρίσουν την ομάδα από την οιαδήποτε θρησκευτική σέκτα, ωστόσο η στάμπα των Προτεσταντών υποστηρικτών, δεν έλεγε να φύγει.
Στο έτερο στρατόπεδο, η Ντέρι Σίτι, θεωρείται από κάθε πτυχή το αντίπαλο δέος της Λίνφιλντ, της πιο επιτυχημένης ομάδας της χώρας. Η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της είναι Καθολικοί και οι ιρλανδικές επιρροές είχαν να κάνουν με το ότι την χωρίζει ένα ποτάμι από το Μπέλφαστ, ενώ η περιοχή στην οποία δραστηριοποιείται, συνορεύει σε τρία σημεία με το ΕΪΡΕ. Αυτό ήταν και το μεγάλο «λάθος», καθώς στο χάος των sixties, η ομάδα και ό,τι αυτή αντιπροσώπευε θεωρήθηκε ταυτόσημο του Καθολικισμού, με αποτέλεσμα η αντιπαλότητα να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.
Η εμπάθεια των Βορειοϊρλανδών έγινε ακόμη μεγαλύτερη, από τη στιγμή που η Ντέρι ενσωματώθηκε στην ιρλανδική λίγκα το 1985.
Η αποκατάσταση
Πραγματική πρόοδος στην κατάσταση του Νησιού, σημειώθηκε τον Απρίλη του 1998. Η "Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής", προϋπέθετε την κατάπαυση του πυρός από τον IRA και την αναγωγή της Βορείου Ιρλανδίας σε κλασικό δείγμα ευνομούμενης κοινωνίας.
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, σε σημείο οι ιθύνοντες Βορείου Ιρλανδίας και Ιρλανδίας να μιλούν για μία διοργάνωση στην οποία θα παίρνουν μέρος οι τρεις καλύτερες ομάδες από κάθε χώρα. Το Setanta Cup, μάλιστα, έχει το διόλου ευκαταφρόνητο έπαθλο (για τα δεδομένα των συλλόγων) των 400.000 ευρώ. Σε αυτό, παίρνει μέρος η Λίνφιλντ και πλέον, εκφράζονται με βεβαιότητα απόψεις που θέλουν και τη Ντέρι Σίτι στο άμεσο μέλλον να δίνει το παρόν.
Ένα ταμπού 36 ετών, έφτασε στο τέλος του με τη λήξη του φιλικού στο "Μπράντιγουελ". Η Βόρειος Ιρλανδία έχει μετατραπεί προ πολλού σε μία κοινωνία με Αρχή, κάτι που το ποδόσφαιρο μπόρεσε να αποδείξει. Η επίθεση λίγων ανεγκέφαλων, παραπέμπει στο γενικότερο πρόβλημα που δημιουργεί όταν οι μάζες συρρέουν και τίποτα περισσότερο .
