Το απαιτώ και θα τους παραδεχτώ…
Είναι κάποιες φορές που δεν μπορείς να μην γράψεις με οπαδικό συναίσθημα, πόσω μάλλον αν πρόκειται για την Εθνική ομάδα...

Είναι κάποιες φορές που σε καλεί μία «ανώτερη δύναμη» να γράψεις σχόλιο. Και είναι αυτές οι κάποιες φορές που δεν μπορείς να μην γράψεις με οπαδικό συναίσθημα, πόσω μάλλον αν πρόκειται για την Εθνική ομάδα.
Σχόλια δεν χωράνε πολλά. Η καλύτερη επιλογή είναι η σιωπή. Τουλάχιστον από την πλευρά μας. Ας βγουν να μιλήσουν, ας πάρουν θέση στο βήμα όλοι αυτοί που μετά το 1-4 έσπευσαν να βγάλουν βιαστικά και αβάσιμα συμπεράσματα. Ας βγουν να μιλήσουν όλοι αυτοί που καταδίκασαν τον Οτο Ρεχάγκελ και τους παίκτες. Δεν το επιθυμώ. Το απαιτώ. Θα τους παραδεχτώ. Πραγματικά θα τους παραδεχτώ. Αν βγουν και ζητήσουν συγνώμη θα τους πω μπράβο!
Ναι, το μυαλό σας πάει στον κύριο Γιακουμάτο. Γιατί απλούστατα ήταν τόσο βροντερή η απαξίωση που επιχείρησε να κάνει με τις δηλώσεις του, που μας έμεινε χαραγμένη στο μυαλό. Μα, δεν ήταν μόνο αυτός. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Μερίδα δημοσιογράφων που έγραφαν επικήδειους; Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που φρόντισαν να στείλουν σε τόπο χλοερό τον Ρεχάγκελ και τους ποδοσφαιριστές μας; Τι να θυμηθείς και που να ασκήσεις κριτική.
Ευτυχώς, οι διεθνείς έδωσαν απαντήσεις και πήραν μια παλικαρίσια πρόκριση. Πέντε νίκες από εκείνο το 1-4 στο γήπεδο Καραϊσκάκη, μπαλάρα μέσα στην Τουρκία και πανηγυρική εξασφάλιση της πρόκρισης στα τελικά.
Εκεί όπου όλοι αυτοί που έψαχναν μέσο για να κριτικάρουν την Ελλάδα, θα ψάχνουν απεγνωσμένα εισιτήριο. Και ξέρετε τι με νευριάζει; Ότι θα βρουν και θα πάρουν θέση στα γήπεδα Αυστρίας και Ελβετίας, αφήνοντας τον κόσμο έξω. Το έργο το είχαμε δει για πρώτη φορά το 2004. Γιατί να μην το ξαναδούμε και τώρα;
ΥΓ: Πολλά μπράβο στο Mega και συγκεκριμένα στο πάνελ της εκπομπής μετά το τέλος του ματς της Ελλάδας που, ενώ περίμεναν υπομονετικά οι Σεϊταρίδης και Σαμαράς για να μιλήσουν, ο λόγος δόθηκε στον καλεσμένο Αντώνη Ρέμο!