Το καλύτερο δώρο γενεθλίων ήταν η νίκη του Παναθηναϊκού στο Άμστερνταμ

Ο Τάσος Νικολογιάννης, καλεσμένος της στήλης Ήμουν Μέσα, γράφει για την εμπειρία του από τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Άγιαξ και αποκαλύπτει πώς το έζησαν οι Έλληνες στο Άμστερνταμ.

Ο Κριστόφ Βαζέχα του Παναθηναϊκού πανηγυρίζει το γκολ που σημείωσε κόντρα στον Άγιαξ στον πρώτο ημιτελικό του Champions League 1995-1996 στο 'Ντε Μέερ', Άμστερνταμ, Τετάρτη 3 Απριλίου 1996
Ο Κριστόφ Βαζέχα του Παναθηναϊκού πανηγυρίζει το γκολ που σημείωσε κόντρα στον Άγιαξ στον πρώτο ημιτελικό του Champions League 1995-1996 στο 'Ντε Μέερ', Άμστερνταμ, Τετάρτη 3 Απριλίου 1996 EUROKINISSI SPORTS

Ο πολύπειρος ρεπόρτερ Παναθηναϊκού Τάσος Νικολογιάννης κάνει ένα διάλειμμα από το νέο πρόγραμμα του Sport24 Radio 103,3 και γράφει στη στήλη Ήμουν Μέσα για τα πιο ευτυχισμένα γενέθλια της ζωής του, αυτά που πέρασε με την αγαπημένη ομάδα του να νικάει τον Άγιαξ!

3 Απριλίου 1996. Ιστορικό βράδυ για τον Παναθηναϊκό, τα ωραιότερα γενέθλια της ζωής μου. Ο Κριστόφ Βαζέχα μου έκανε ένα μεγάλο δώρο, το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά μου. Δεν τα γιόρτασα στην Αθήνα, δεν ήμουνα σε κάποιο μπαράκι, δεν ήμουν με τους φίλους μου. Ήμουν σε αποστολή για την εφημερίδα 'ΦΙΛΑΘΛΟΣ', όπου δούλευα τότε. Η αποστολή της... ζωής μου, αφού δεν ξεχνιέται με τίποτα.

Ημιτελικός με τον Άγιαξ. Στο νέο Champions League συμμετείχε από την Ελλάδα, για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός, το 1992. Τέσσερα χρόνια μετά, ήταν γραφτό να τρελάνει όλον τον κόσμο. Πέρασε τη Λέγκια Βαρσοβίας και στον ημιτελικό έπεσε πάνω στον Άγιαξ. Για όσους σήμερα δεν μπορούν να φανταστούν τι ήταν ο Άγιαξ εκείνη την εποχή, ήταν η Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα. Για τέτοια υπερηχητική ομάδα μιλάμε. Τότε δεν υπήρχαν πολλά ΜΜΕ. Λίγες εφημερίδες υπήρχαν, που έστελναν απεσταλμένους και φυσικά τα ιδιωτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα. Ο Παναθηναϊκός έβαζε τσάρτερ και πήγαιναν μαζί οι δημοσιογράφοι με την ομάδα.

Το κλίμα ήταν οικογενειακό. Παίκτες, δημοσιογράφοι ένα. Μας είχαν φέρει και πιο κοντά οι επιτυχίες της ομάδας. Θυμάμαι στο αεροπλάνο... γαλαρία στα τελευταία καθίσματα έρχονταν στη διάρκεια της πτήσης και κάπνιζαν οι παίκτες-καπνιστές της ομάδας. Δεν θα τους αναφέρω, διότι δεν θέλω να το κάνω, ούτε 23 χρόνια μετά. Εκεί γίνονταν τα παραπονάκια των παικτών προς τους δημοσιογράφους, για δημοσιεύματα, αλλά πάντα υπήρχε σωστός διάλογος. Και πολλή πλάκα. Καμία σχέση με σήμερα δηλαδή...

Το ταξίδι για το Άμστερνταμ δεν είχε άγχος. Όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι, διότι θα ζούσαμε έναν ημιτελικό Champions League στην έδρα της καλύτερης ομάδας της Ευρώπης. "Ρε, λέτε να φάμε καμία τεσσάρα;", λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου. Πεταγόταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης και έλεγε "μην λέτε μ...ες, θα νικήσουμε τον Άγιαξ" και οι περισσότεροι γελάγαμε.

"Φιλικό παίζουμε"

Από τα μεγάλα πειραχτήρια της ομάδας ήταν ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι. Ο 'Χότα-Χότα'. Τον είδε ο 'καπετάνιος', του έριξε μία σφαλιάρα και του είπε στη διάρκεια της πτήσης για το Άμστερνταμ: "Δεν φαντάζομαι να έχεις άγχος". Γελάει ο 'Χότα-Χότα' και με σπαστά ελληνικά του απαντάει: "Τι άγχο, πρόεντρο. Φιλικό παίζουμε". Όσοι άκουσαν την ατάκα του Μπορέλι, έπεσαν κάτω από τα γέλια.

'Πρασίνισε' το Άμστερνταμ

Φτάσαμε στο Άμστερνταμ, πήγαμε στη συνέντευξη Τύπου του Χουάν Ραμόν Ρότσα, που το πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι χαμένος από χέρι. Το βράδυ της παραμονής του αγώνα βγήκαμε μία βόλτα όλοι ο δημοσιογράφοι. Είχαμε έναν κόμπο στο στομάχι: "Ρε, λέτε να πάθουμε καμία μεγάλη ζημιά αύριο; Αυτοί δεν παίζονται". Ζούσαμε το όνειρο, όμως. Διότι είναι όνειρο (όπως αποδείχθηκε και στη συνέχεια) να πας να καλύψεις ως ρεπόρτερ της ομάδας σου από την Ελλάδα, το παιχνίδι της στα ημιτελικά της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

Ο Κριστόφ Βαζέχα του Παναθηναϊκού σημειώνει γκολ κόντρα στον Άγιαξ στον πρώτο ημιτελικό του Champions League 1995-1996 στο 'Ντε Μέερ', Άμστερνταμ, Τετάρτη 3 Απριλίου 1996
Ο Κριστόφ Βαζέχα του Παναθηναϊκού σημειώνει γκολ κόντρα στον Άγιαξ στον πρώτο ημιτελικό του Champions League 1995-1996 στο 'Ντε Μέερ', Άμστερνταμ, Τετάρτη 3 Απριλίου 1996 EUROKINISSI SPORTS

Οι δρόμοι στο Άμστερνταμ είχαν 'πρασινίσει' από φίλους του Παναθηναϊκού, που ήρθαν από όλα τα μέρη του κόσμου, για να δουν τον μεγάλο ημιτελικό.

Το παιχνίδι και το γκολ του Βαζέχα

Την ημέρα του αγώνα είχα τρομερό άγχος. Για μένα είχε ξημερώσει σπουδαία ημέρα. Είχα γενέθλια και ήμουν στο Άμστερνταμ, για να ζήσω από κοντά, ως ρεπόρτερ της αγαπημένης ομάδας μου, τον ημιτελικό του Champions League με τον Άγιαξ. Δεν το κρύβω, φοβόμουν το βράδυ. Εκείνος ο Άγιαξ, δεν παιζόταν. Από νωρίς στο γήπεδο, όπως πάντα στα ευρωπαϊκά ματς. Άρχισε να γεμίζει σιγά-σιγά και οι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν κάνει έντονη την παρουσία τους. Εκτός από τη μία εξέδρα όπου κάθονταν, ήταν διασκορπισμένοι και σε άλλα σημεία του γηπέδου και κοντά στα δημοσιογραφικά ήταν οι επίσημοι της ομάδας.

Το ματς αρχίζει, ο Άγιαξ έχει την κατοχή, αλλάζει την μπάλα, πατάει περιοχή, αλλά χάνει ευκαιρίες. Αυτός ο διάολος, ο Νουάνκο Κανού, δεν πιανόταν, αλλά η μπάλα ξύριζε το δοκάρι στα σουτ που επιχείρησε. Πέρναγε η ώρα, αντέχαμε. Λέω μέσα μου "λες;" Και ξαφνικά, ο Γιώργος Δώνης αρχίζει την κούρσα και δίνει την μπάλα στον Βαζέχα. "Έλα ρε Χρηστάρα, βάλτο", φωνάζω και με κοιτάνε περίεργα Ολλανδοί συνάδελφοι, που ήταν κοντά. Ο Χρηστάρας στέλνει την μπάλα στο 'παράθυρο'. Κανένας από τους Έλληνες απεσταλμένους δεν σηκώνεται να πανηγυρίσει. Κανένας μας δεν πίστεψε ότι η μπάλα είχε μπει στα δίχτυα. Ούτε ο ίδιος ο Βαζέχα. Μπήκε η μπάλα, κοίταξε την εξέδρα με τον κόσμο, για να δει αντιδράσεις και αμέσως μετά σήκωσε τα χέρια του. Μόλις το είδα, πέταξα ό,τι είχα μπροστά μου. Για λίγα δευτερόλεπτα, δεν θυμάμαι με ποιους αγκαλιαζόμουν. Χαμός και μαζί πανηγύρι και από τους φίλους του Παναθηναϊκού, που κάθονταν κοντά μας. "Γκοοοοοοοολ ρε Χρηστάρα", φώναξα με όλη τη δύναμή μου. "Τους έκλεισες το σπίτι", συνέχισα. Κυριολεκτικά. Εκείνη την ημέρα, έκλεινε η έδρα του Άγιαξ, που έδινε το τελευταίο παιχνίδι στο 'Ντε Μέερ'.

Σφύριγμα της λήξης. Τρελαμένοι από χαρά ήμασταν όλοι. Δεν το πιστεύαμε. Έφυγα σφαίρα να πάω στα αποδυτήρια. Από τη χαρά μου, δεν περίμενα κανέναν συνάδελφο. Έφυγα τρέχοντας και τη στιγμή που έβγαινα από τη μία θύρα για να μπω στην άλλη, όπου ήταν τα αποδυτήρια, χτύπησε το τηλέφωνό μου. Από το σπίτι ήταν, ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου: "Αγόρι μου, τι δώρο σου έκανε η ομάδα; Αξέχαστα γενέθλια, θα τα θυμάσαι σε όλη τη ζωή σου". "Ναι, μπαμπά, δεν υπάρχει αυτό το δώρο. Σε κλείνω τώρα, διότι είμαι ανάμεσα σε Ολλανδούς και πάω για τα αποδυτήρια και τους βλέπω... αγριεμένους, που με βλέπουν μέσα στην καλή χαρά".

Ύστερα από λίγο βρέθηκα στα αποδυτήρια. Αγκαλιές με τον Ρότσα που ήταν απ' έξω και με όλα τα μέλη της αποστολής. Οι παίκτες μέσα είχαν στήσει πανηγύρι. Ήταν τα πιο αξέχαστα γενέθλια της ζωής μου και είμαι ευλογημένος που έζησα εκείνη τη μαγική βραδιά. Η αξία της μεγάλης νίκης δεν χάνεται, παρά τον αποκλεισμό από τον τελικό στη ρεβάνς της Αθήνας. Εξάλλου, με τον Παναθηναϊκό έχω ταξιδέψει σε όλα τα μέρη του κόσμου κι έχω ζήσει μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, αλλά αυτήν την ξεχωρίζω, διότι ήταν κόντρα στον μεγάλο Άγιαξ, αλλά και γιατί συνέπεσε να είναι στα γενέθλια μου.

***

Κάθε πρωί, ο Τάσος Νικολογιάννης μαζί με τον Σταύρο Γεωργακόπουλο και τον Βαγγέλη Αρναούτογλου σου προσφέρουν όλη την ενημέρωση της ημέρας στον Sport24 Radio 103,3 και στην εκπομπή 'Ανατροπή και πέναλτι'.

Ποιο είναι το ερωτικό τρίγωνο στην Τότεναμ; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:

News 24/7

24MEDIA NETWORK