Βραζιλία-Κροατία: 3-1: Λάμψη αστεριών και επιθετικού transition

Πρεμιέρα Παγκοσμίου Κυπέλου με τις προσδοκίες για θέαμα, ποδοσφαιριστές ηγέτες, και νέες καινοτομίες να είναι μεγάλες. Η αναμέτρηση Βραζιλία - Κροατία είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που περιμέναμε να δούμε αλλά κυρίως είχε αντιδράσεις σε προβλήματα που έβαλε ο αντίπαλος και μας εντυπωσίασαν.

Η Βραζιλία προτίμησε το 1-4-2-3-1 όπου στο δεύτερο ημίχρονο έγινε και 1-4-4-1-1 με τον Νειμάρ σε ακόμα πιο ελεύθερο ρόλο τους Όσκαρ και Μπερνάρντ στις πτέρυγες και τους Γκουστάβο και Ερνάνες ως κεντρικά χάφ με την γνωστή αμυντική τετράδα στα μετόπισθεν. Τρείς είναι οι σημαντικές αλλαγές που σημάδεψαν τον αγώνα. Πρωτίστως η στιγμή που ο Όσκαρ ανεβάζει στροφές και δημιουργεί ρήγματα από την δεξιά πτέρυγα. Δευτερευόντως η απελευθέρωση του Νειμάρ και η δημιουργία ρηγμάτων στο κενό μεταξύ των δύο επιθετικών και της μεσαίας τετράδας της Κροατίας, όπου και δημιουργούσε διάσπαση με αποτέλεσμα να χαθεί η συνοχή της αντίπαλης άμυνας. Τέλος, το φρεσκάρισμα με την αλλαγή του Χούλκ τον οποίο είχε αναλύσει και με το παραπάνω το τμήμα scouting των φιλοξενουμένων και την είσοδο ενός box-to-box χάφ του Ερνάνες στην θέση του Παουλίνιο.

Φάση Επίθεσης: Ανάπτυξη από τις πτέρυγες

Η Κροατία αρκέστηκε στο αμυντικό της παιχνίδι παρόλο που όσες φορές προσπάθησε να "χτίσει" επίθεση από πίσω ή να αυξήσει την επιθετική της διάθεση, δυσκόλεψε την αντίπαλη άμυνα. Παρατηρήσαμε μια καλά δομημένη άμυνα αλλά κυρίως διαβασμένη πάνω στο παιχνίδι των γηπεδούχων και κυρίως ποδοσφαιριστών όπως οι Χούλκ και Μαρτσέλο. Ήταν σαφής η διάθεση να βγάλει αντεπιθέσεις καθώς έxει τα "εργαλεία" εκείνα που μπορούν να το πετύχουν. Κάπως έτσι άλλωστε προήλθε το γκόλ αλλά και κάποιες σημαντικές ευκαιρίες.

Συμπέρασμα

Απέναντι στην ποιότητα των κεντρικών χάφ Μόντριτς και Ράκιτιτς, την τεχνική κατάρτιση του Πέρισιτς, την ταχύτητα του Όλιτς και την εκτελεστική δεινότητα του Γέλαβιτς η Βραζιλία παρέταξε ένα σύνολο με ποδοσφαιριστές κλειδιά. Αξιοζήλευτη ομάδα η αλήθεια είναι ατομικά αλλά στο χθεσινοβραδινό παιχνίδι υπήρξαν τρείς ποδοσφαιριστές που αποδείχτηκαν ρυθμιστές. Ο Γκουστάβο πρόσφερε ισορροπία και καλύψεις στην άμυνα. Ο Όσκαρ πάσαρε αλάνθαστα, προσπάθησε να παίξει κάθετα, κάλυψε τις επελάσεις που έγιναν στις πτέρυγες και στο τέλος πέτυχε ένα υπέροχο γκόλ. Τέλος, ο Νειμάρ απλά έλαμψε. Πήρε πρωτοβουλίες έδειξε πραγματικός και άξιος ηγέτης τιμώντας το μεγαλείο της φανέλας και αυξάνοντας τις προσδοκίες για το εγγύς μέλλον.