X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

Ραβόλντι και Τζόρλεβιτς: Το PES 2 παραμένει ακόμα αξεπέραστο

20 χρόνια και μια ημέρα μετά το λανσάρισμα του Playstation 2, επιστρέφουμε στο ποδοσφαιρικό video game που μας πήρε από το χέρι και μας έφερε στην ενηλικίωση. Ένα κείμενο ευγνωμοσύνης.

Η Ναβάρρα και η Γιούροπορτ ήταν από τις αγαπημένες μου ομάδες. Ο Πέντρο Τζόρλεβιτς, επίσης, ήταν ό,τι πιο κοντά στον ποδοσφαιρικό ρεαλισμό μπορούσε να βρεθεί. Το ομολογώ, παρά το γεγονός ότι ο Navrogenidis κι η λοιπή ποδοσφαιρική πανδαισία του FIFA 99 ήταν το πρώτο video game που αγάπησα, με το Pro Evolution Soccer 2, στο Playstation 2, ήμουν ένας εξ εκείνων που πέρασαν από την εφηβεία στην ενηλικίωση του αθλητικού gaming. Για όλα του τα λάθη και τις αστοχίες, για όλες τις φορές που μας έβαλε μέσα σε ένα ακραία ρεαλιστικό περιβάλλον αγωνιστικού χώρου, το PES 2 υπήρξε πραγματικά μαγικό. Με αφορμή τη χθεσινή επέτειο 20ετίας από το λανσάρισμα του Playstation 2, επιστρέφουμε ξανά σε μια μαγική εποχή του -φουτουριστικού- gaming.

Το ρουά ματ της απλότητας

Είχαμε 6 game modes, όπως single matches, training, various cup tournaments και τη Master League (όπου έπαιρνες μια ομάδα και μπορούσες να κάνεις μεταγραφές και να λάβεις μέρος σε ένα σωρό διοργανώσεις), είχαμε 40 συλλόγους από την Ευρώπη και 56 εθνικές ομάδες, όλες χωρίς licensing ονομάτων (εκτός της Ιαπωνίας, που ήταν η μοναδική με πλήρες licensing σημάτων/ονομάτων στο παιχνίδι) και τους Πίτερ Μπράκλι - Τρέβορ Μπούκινγκ στην περιγραφή των αγώνων. Η επιτομή της απλότητας, σε ένα ποδοσφαιράκι που είχε καταφέρει να δημιουργήσει το δικό του παράλληλο σύμπαν στο gaming.

Η ραψωδία του σουτ με φάλτσο

Το 2002, το πέρασμα από το FIFA στο PES έμοιαζε με μια δύσκολη τελετή ενηλικίωσης. To PES 2 ήταν ένα ακραία δύσκολο παιχνίδι για κάθε gamer που είχε συνηθίσει την ορθόδοξη 'τρέξιμο-σταμάτημα μπροστά από τον αμυντικό-μέτριας δυσκολίας ντριπλα-σουτ' τελετουργία της επιθετικής ανάπτυξης στο FIFA. To PES 2 απαιτούσε από τον χειριστή μια πιο σύνθετη προσέγγιση τόσο στην επιθετική, όσο και στην αμυντική ανάπτυξη της ομάδας του και έκανε την επίτευξη ενός θεαματικού γκολ με σουτ ευθύβολο ή με φάλτσο, ξεθεωτικά δύσκολη. Σήμερα, το PES 2020 μοιάζει να βαδίζει στο δρόμο που χάραξαν τα πρώτα 'ρομαντικά' games της σειράς, προσθέτωντας στον ρεαλισμό και ολοκληρωμένες, fully-licensed ομάδες, αφήνοντας την Πιεμόντε Κάλτσιο για το FIFA. Μόνο για σήμερα, πάντως, μπορείς να ανοίξεις το PS2 σου και να σκοράρεις ξανά με τον Ραβόλντι ή τον Ναλντορίνιο. Το χρωστάμε στους ήρωες που μας μεγάλωσαν και μας έφτιαξαν στατιστική.