Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος στο contra.gr

---

Ντόμπρος. Αυτός είναι ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος. Δεν έμαθε ποτέ να μασάει τα λόγια του και ίσως γι'αυτό έχει παρεξηγηθεί ουκ ολίγες φορές. Μετά από μια πολυετή καριέρα στο εξωτερικό επέστρεψε στην Ελλάδα έτοιμος να ζήσει την ατμόσφαιρα του Καραϊσκάκη και της Τούμπας που τόσο πολύ του είχε λείψει. To contra.gr έκανε μια φιλική κουβέντα παρά συνέντευξη με τον έμπειρο γκολκίπερ των Ιωαννίνων στο Ελατοχώρι όπου βρίσκεται για την προετοιμασία του ΠΑΣ. Και τι δεν είπαμε. Και τι θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα. Να κάτσουμε με τις ώρες και να μιλάμε. Βλέπετε, όταν συζητάς με τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο όση ώρα κι αν έχεις διαθέσιμη δεν σου φτάνει.

---

- Τι σε έκανε να επιστρέψεις στην Ελλάδα και να πεις το "ναι" στην πρόταση του ΠΑΣ;

"Επαιξε πολύ μεγάλο ρόλο ο τρόπος με τον οποίο με πλησίασαν οι άνθρωποι της ομάδας, έδειξαν πόσο πολύ με ήθελαν κοντά τους. Η παρουσία του Δάσκαλου βεβαίως ήταν ξεχωριστή. Όταν με υποδέχτηκαν τόσο ζεστά στο αεροδρόμιο, κατάλαβα ότι έχω κάνει τη σωστή επιλογή. Γουστάρω να παίζω σε ομάδες που έχουν κόσμο με πάθος. Ηθελα επίσης να πάω κάπου όπου θα απολαμβάνω το ποδόσφαιρο, αυτό που κάνω".

- Είσαι έτοιμος να επιστρέψεις στην ελληνική πραγηματικότα; Πως σκέφτεσαι την επιστροφή σου στο Καραϊσκάκη;

"Μου έχει λείψει η ατμόσφαιρα των ελληνικών γηπέδων. Θέλω να παίξω και πάλι στην Τούμπα, στο Βικελίδης, στο ΟΑΚΑ. Στο νέο Καραϊσκάκη σίγουρα θα είναι μία ιδιαίτερη στιγμή για μένα. Θα υπάρχει συναισθηματική φόρτιση, δεν μπορώ να το κρύψω".

- Ολα αυτά τα χρόνια που ήσουν Ιταλία πως ήταν η επαφή σου με την Ελλάδα;

"Ελάχιστη. Ερχόμουν κάθε δεύτερη Δευτέρα, έβλεπα για λίγο την κόρη μου και επέστρεφα την Τρίτη για να προλάβω την προπόνηση. Ημουν τόσο εκτός πραγματικότητας που για να φανταστείς έμαθα ότι πέθανε ο Χριστόδουλος λίγο καιρό πριν, σε μία συζήτηση με έναν φίλο".

- Πως το είδες το Euro το 2004; Τι σου έλεγαν οι Ιταλοί;

"Να σου πω την αλήθεια το χάρηκα πολύ το Euro 2004. Oι Ιταλοί μας θεωρούν παρακατιανούς ποδοσφαιρικά και δεν χόρταινα να τους βλέπω τότε. Πολύ ωραία αισθάνθηκα".

- Θυμάσαι την πρώτη σου φορά με τον Ολυμπιακό;

"Ναι. Ενιωσα ανατριχίλα όταν έπαιξα για πρώτη φορά βασικός. Στο Καυτανζόγλειο με τον Ηρακλή. Και ύστερα που μπήκα όταν πήρε κόκκινη κάρτα ο Ράντος στο Βύρωνα με τον Αθηναϊκό. Ηταν ανήμερα του Αγίου Δημητρίου και από την εξέδρα μου φώναζαν "Δημήτρη γερά και χρόνια σου πολλά". Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες το πρωί, τόσο έντονα. Ο Αλέκος ο Ράντος με βοήθησε πολύ".

- Στο ποδόσφαιρο χωράει ο συναισθηματισμός;

"Εχω κουραστεί με τους επαγγελματίες τόσα χρόνια. Εμένα μου αρέσουν οι σημαίες. Γούσταρα που ο Ντέμης ήθελε να παίξει στην ΑΕΚ και μόνο στην ΑΕΚ. Γουστάρω που ο Καραγκούνης θέλει να παίζει μόνο στον Παναθηναϊκό. Η ερώτηση άρα για μένα είναι εύκολη. Μιλάμε για ποδόσφαιρο και στο ποδόσφαιρο υπάρχει συναισθηματισμός".

- Η θέση του τερματοφύλακα δεν είναι λίγο μοναχική;

"Εμένα μου αρέσει η μοναξιά της θέσης του τερματοφύλακα. Γενικά μου αρέσει η μοναξιά. Στην Ιταλία τόσα χρόνια μόνος μου ήμουν. Και εδώ ζήτησα από τους ανθρώπους να μένω μόνος μου στο δωμάτιο. Μου αρέσει. Σίγουρα είναι μία ιδιαίτερη θέση".

- Εχουν γραφτεί τόσα πολλά για τη φιλία σου με τον Γρηγόρη Γεωργάτο και τον Γιώργο Ανατολάκη...
(με διακόπτει) "Με τον Γρηγόρη Γεωργάτο..."

- Είστε τόσο διαφορετικοί...

"Πράγματι είμαστε τελείως διαφορετικοί με τον Γρηγόρη, καμία σχέση. Να ξέρετε όμως κάτι. Ο Γρηγόρης είναι ντόμπρος, αυθεντικά λαϊκός τύπος. Τον πήρα τηλέφωνο και για να έρθω εδώ. Του λέω έλα και εσύ και ο αθεόφοβος το σκέφτηκε για μία στιγμή. Σούπερ θα ήταν, δεν το συζητάω. Όταν βγήκε από το γραφείο του Φιλιππίδη, τότε που είχε την επαφή με τον Παναθηναϊκό, με πήρε τηλέφωνο. Δεν με είχε πάρει πριν γιατί ήξερε ότι θα τον έκραζα. Δεν μπορούσε να το κάνει γιατί είπαμε, ο Γρηγόρης είναι ντόμπρος. Ασε στις αποστολές. Απίστευτο γέλιο ο κοντός! Δεθήκαμε γιατί ουσιαστικά είχαμε μία κοινή πορεία. Και αυτός μονιμοποιήθηκε τη σεζόν του πρώτου πρωταθλήματος και αυτός, όπως εγώ, δεν έπαιξε πολύ τη δεύτερη σεζόν".

- Βγάζεις προς τα έξω μια εικόνα κλειστού ανθρώπου. Δύσκολα μπορεί να σε πλησιάσει κάποιος, έτσι δεν είναι;

"Πέρασα μία αγοραφοβία στην αρχή, για κάνα χρόνο, δεν το κρύβω. Αλλά η συμπεριφορά μου προς τους άλλους δεν άλλαξε. Περισσότερο, άλλαξε η συμπεριφορά των άλλων προς εμένα. Πλησίαζα παιδιά που τα ήξερα από το Δημοτικό και παίζαμε σφαλιάρες μαζί και μου μιλούσαν κάπως. Είπα σε κάποιον: "Μη μου μιλάς ρε έτσι. Βρίσε με, όπως έκανες παλιά. Ο Δημήτρης είμαι. Ξεκόλλα". Τι να του πω; Αφού βριζόμασταν λίγο καιρό πριν. Και όλα αυτά επειδή ήμουν τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό".

- Είσαι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που έχεις σπουδάσει; Γιατί επέλεξες να σπουδάσεις ψυχολογία; Σε βοήθησε αυτό στο ποδόσφαιρο;

"Ηθελα να σπουδάσω μόνο Ψυχολογία και αυτό έκανα. Πέρασα με την πρώτη και είχα βάλει στο μηχανογραφικό μόνο αυτή τη σχολή. Δεν με βοήθησε πάντως στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο έχει τελείως διαφορετικές νόρμες, έξω από την υπόλοιπη ζωή. Εχω συναντήσει ανθρώπους βλάκες που στο γήπεδο ήταν ποδοσφαιρικές ιδιοφυίες. Και ανθρώπους ιδιαίτερα έξυπνους, να παίζουν σαν βλάκες μέσα στο γήπεδο. Είπαμε, άλλο πράγμα το ποδόσφαιρο".

- Θέλω να ρωτήσω τον ψυχολόγο Δημήτρη Ελευθερόπουλο και όχι τον ποδοσφαιριστή. Γιατί είναι τόσο δυνατό το ποδόσφαιρο και τόσο ανθεκτικό στον χρόνο σαν κοινωνικό φαινόμενο;

"Στο ποδόσφαιρο αποτυπώνονται όλες οι κοινωνικές τάξεις. Υπάρχει ο αμυντικός χαφ, ο εργάτης. Υπάρχει ο στράικερ, ο ηγέτης. Υπάρχει ο καλός ο μέσος, η ανώτερη τάξη. Ποδόσφαιρο μπορούν να παίξουν οι πάντες, κοντοί, ψηλοί, οι πάντες. Γι’ αυτό δεν χάνει τη δυναμική του ποτέ αυτό το άθλημα".

- Πολλές φορές η προσωπική σου ζωή έχει βγει στα σκανδαλοθηρικά έντυπα...

"Iσως φταίω και εγώ λίγο σ’ αυτό. Είναι ένας μέρος της δουλειάς θα μπορούσες να πεις αλλά γενικά υπάρχει και περίεργος κόσμος. Πριν από χρόνια ήμουν σε ένα εστιατόριο με την τότε κοπέλα μου. Περνούσαμε μία δύσκολη φάση και βγήκαμε έξω για να μιλήσουμε. Σε κάποια στιγμή περνάει από δίπλα μου ένας κοστουμαρισμένος τύπος και μου λέει: "Θα σε γαμ...ει ο Ντέμης την Κυριακή!". Δεν αντέδρασα αλλά όταν έφυγα πλησίασα τη γυναίκα που καθόταν μαζί του. Της λέω "ο άντρας σας μου είπε ότι θα με γαμ...ει ο Ντέμης την Κυριακή. Τώρα αν εσείς αισθάνεστε ωραία μ’ αυτό...". Και η γυναίκα σηκώθηκε και έφυγε".

- Είχε γραφτεί πριν από κάποια χρόνια ότι σ'έχει χαλάσει το χρήμα...

"Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Το πολύ χρήμα δεν το θέλω, το φοβάμαι να σου πω την αλήθεια. Θέλω να έχω μία οικονομική άνεση και επειδή προέρχομαι από πολύ φτωχική οικογένεια, δεν θέλω να ξαναγυρίσω στη φτώχεια. Από την καριέρα μου φρόντισα να βοηθήσω την οικογένειά μου. Είμαι ευλογημένος που έχω δύο μεγαλύτερα αδέρφια που με οδήγησαν. Και τώρα όποτε μπορώ πηγαίνω στο Χατζηκυριάκειο και βλέπω τη μάνα μου".

- Πως είναι να είσαι μπαμπάς; Βλέπω το τατουάζ με το όνομα της κόρης σου...

"Η κόρη μου; Τρέλα! Είναι το κάτι άλλο. Δεν μπορώ να της κάνω παρατήρηση. Η μητέρα της μου λέει: "Μάλωσέ την και λίγο", αλλά εγώ δεν μπορώ. Πιστεύω ότι ο σεβασμός κερδίζεται και δεν επιβάλλεται. Αυτό ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Διάβασα τις προάλλες ότι κάποιος παίκτης του ΠΑΟΚ άργησε δύο λεπτά να κατέβει από το δωμάτιο και τον έβαλαν να τρέχει μόνος του. Μα είναι δυνατόν;"

- Το μέλλον μακριά από τα γήπεδα πως το βλέπεις; Τι θα κάνεις όταν έρθει η ώρα να σταματήσεις το ποδόσφαιρο;
"Δεν το έχω σκεφτεί. Θα ήθελα πάντως να κάνω κάτι σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Δεν πρόκειται πάντως να γίνω προπονητής. Βλέπω τι τραβάνε οι άνθρωποι, είναι πολύ ψυχοφθόρο. Όταν κάποιος δεν παίζει, σίγουρα με τον τρόπο του θα δείξει μία δυσαρέσκεια. Και παίζουν μόνο 11".