Ο Ηλίας Κώτσιος στο contra.gr (vids)

«Οχι, δεν αλλάζει η ψυχολογία, τουλάχιστον εγώ δεν το βλέπω έτσι. Ηρθα σε μία ομάδα που θέλει να κάνει κάτι καλό στην κατηγορία, θέλει να δημιουργήσει ένα σύνολο που θα κάνει αισθητή την παρουσία του. Σίγουρα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον πρώτο μας χρόνο στην Α’ Εθνική έτσι ώστε να κρατήσουμε την ομάδα στην κατηγορία. Από εκεί και πέρα ότι έρθει θα είναι καλό και για μας και για τον κόσμο των Ιωαννίνων».

Δηλαδή όσο πιο γρήγορα σωθείτε, τόσο το καλύτερο…

«Αυτό είναι σίγουρο. Ο ΟΦΗ και η ΑΕΛ, ομάδες στις οποίες έπαιξα, ήταν σίγουρα πιο έμπειρες, βρέθηκαν κατά καιρούς όταν φορούσα τη φανέλα τους σε δύσκολη θέση. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι ήρθα σε ένα σύλλογο που έχει βλέψεις και όρεξη να κάνει κάτι καλό».

Από οργανωτικής άποψης πως είναι η κατάσταση στον ΠΑΣ;

«Μία ομάδα όπως ο ΠΑΣ κάθε χρόνο θα κάνει βήματα προόδου. Είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε στην πρώτη μας χρονιά και από εκεί και πέρα οι ιθύνοντες της ομάδας θα κάνουν καλύτερα πράγματα τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους παίκτες που θα έρχονται. Μέχρι τώρα βλέπω ότι γίνονται θετικά πράγματα. Σίγουρα υπάρχουν κάποια προβληματάκια αλλά είναι αμελητέα. Εχω ξανασυναντήσει τα ίδια και σε προηγούμενες ομάδες μου αλλά δεν προβληματίζομαι. Yπάρχει διοικητική σταθερότητα, πράγμα πολύ σημαντικό».

Ο ΠΑΣ πήρε αρκετούς έμπειρους παίκτες. Πιστεύεις ότι είναι σε θέση να παίξει και καλό ποδόσφαιρο;

«Πράγματι, ήρθαν αρκετά παιδιά με εμπειρία στην ομάδα. Αυτός είναι ο πρώτος μας στόχος, το καλό ποδόσφαιρο. Αλλωστε στην Α’ Εθνική αν δεν παίξεις ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να πάρεις τα αποτελέσματα που θέλεις. Με την καθημερινή δουλειά και με τις προτροπές του προπονητή μας, προσπαθούμε να δέσουμε και να δημιουργήσουμε ένα σύνολο που θα έχει την μπάλα στα πόδια του.
Αν μπούμε στα ματς με το σκεπτικό να κλειστούμε πίσω για να πάρουμε βαθμούς, σίγουρα το έχουμε χάσει το παιχνίδι. Δεν θα κάνουμε τίποτα έτσι. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι είμαστε μία ομάδα που θα παλεύει όλα τα παιχνίδια κόντρα σε όλους τους αντιπάλους. Δεν στοχεύουμε να πάρουμε βαθμούς μόνο από τα ματς με αντιπάλους που είναι στα μέτρα μας».

Πιστεύεις ότι για μία νεοφώτιστη ομάδα όπως η δική σας μετρούν πολύ τα αποτελέσματα στους πρώτους αγώνες που συνήθως χαρίζουν και καλύτερη ψυχολογία;

«Η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι παιχνίδι που περνάει δεν ξαναγυρίζει. Πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε από κάθε ματς το καλύτερο δυνατό. Αν δεν μπορούμε να κερδίσουμε, δεν πρέπει να χάσουμε. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο. To καλό ξεκίνημα για μένα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι θα γίνει στο τέλος. Όταν τελειώσει η σεζόν, ο ΠΑΣ πρέπει να είναι ακόμα μέλος της Superleague».

Όταν το 2007 πήγες στην ΑΕΛ, όλοι νόμισαν ότι θα κλείσεις την καριέρα σου στην ομάδα του τόπου σου. Εν τέλει αυτό δεν έγινε. Γιατί;

«Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να προδικάσεις τίποτα. Το αύριο είναι πάντα αβέβαιο για έναν ποδοσφαιριστή. Στην ΑΕΛ αγωνίστηκα δύο χρόνια, έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και είχαμε δύο καταπληκτικές σεζόν. Δεν ξέρω ποιοι λόγοι οδήγησαν σ’ αυτό το διαζύγιο. Εγώ δεν είχα πρόβλημα με το διαζύγιο, είχα πρόβλημα με τον τρόπο που αυτό ήρθε. Δεν ήταν ξεκάθαρος. Δεν μου είπαν στα ίσια ότι «Ηλία, έχουμε πρόβλημα μαζί μου γι’ αυτούς τους λόγους». Μίλησα με τον προπονητή και κατάλαβα ότι ο λόγος της φυγής μου δεν ήταν αγωνιστικός.
Αλλωστε στα δύο χρόνια, αγωνίστηκα σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια. Εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ με το τι έγινε με τον πρόεδρο και το περιβάλλον του. Πάντως από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι δεν ήθελαν μία φορά να συνεχιστεί η συνεργασία μας, εγώ δεν ήθελα δέκα. Εψαξα να βρω από εκεί και πέρα μία ομάδα με κόσμο και πίεση και νομίζω ότι ο ΠΑΣ είναι μία καλή επιλογή».

Μας έκανε εντύπωση ότι πριν φύγεις από την ΑΕΛ είχες μία προστριβή με μερίδα κόσμου αν και κατάγεσαι από τη Λάρισα…

«Oυδείς προφήτης στον τόπο του λέει η παροιμία. Θα έλεγα ότι είναι σοφή. Ουδέποτε είχα πρόβλημα με τον κόσμο, ούτε στον ΟΦΗ, ούτε στον Παναθηναϊκό. Το μόνο πρόβλημα που δημιουργήθηκε ήταν αυτό προς το τέλος της περσινής σεζόν με κάποιους οπαδούς της ΑΕΛ. Η πορεία όμως ενός παίκτη δεν κρίνεται από μία αντίδρασή του. Αυτό θέλησαν να περάσουν μερικοί στη Λάρισα. Αυτό με πείραξε πιο πολύ απ’ όλα. Εγώ πάντως τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Σίγουρα εκείνη η ενέργειά μου δεν ήταν η ενδεδειγμένη, ήταν λάθος και ζήτησα συγνώμη γι’ αυτό. Αντί όμως να λήξει το θέμα, κάποιοι το φούσκωσαν ακόμα περισσότερο».

Eχεις παίξει αρκετά χρόνια ποδόσφαιρο σε επαρχιακές ομάδες. Πιστεύεις ότι η επαρχία μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ δυνατό τρίτο πόλο στο πρωτάθλημα, δίπλα σ’ αυτούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης;

«Οι στόχοι κάθε ομάδας προκύπτουν από τη δυναμική που αποκτά στο πρωτάθλημα που αγωνίζεται. Μακάρι να υπάρξει ένας τέτοιος, τρίτος πόλος. Βέβαια τα οικονομικά δεδομένα σε σχέση με τις ομάδες της Αθήνας είναι τελείως διαφορετικά. Τα χρήματα όμως δεν παίζουν πάντα πρωταρχικό ρόλο. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι οι επαρχιακές ομάδες τροφοδοτούν συνέχεια με ταλέντα τους αθηναϊκούς συλλόγους. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια για να γίνει η υπέρβαση. Προσπάθεια και μεράκι, εκτός από χρήμα».

Επαιξες επίσης αρκετά χρόνια στον ΟΦΗ, αγαπήθηκες στην Κρήτη και πρόσφερες πολλά. Η ομάδα αυτήν την ώρα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση…

«Είναι πολύ λυπηρό που ο ΟΦΗ υποβιβάστηκε. Μιλάμε για μία ομάδα με τεράστια εμπειρία στην πρώτη κατηγορία. Τα τελευταία χρόνια όμως η κατάσταση ήταν δύσκολη, κάποια στιγμή φαινόταν ότι αυτό θα συνέβαινε. Υπήρχε διοικητική αστάθεια. Ελλειψε η ομόνοια μεταξύ κόσμου και διοικούντων. Ημουν πρόσφατα στην Κρήτη και μίλησα με τον Νίκο τον Μαχλά. Ο Νίκος προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί για την ομάδα. Χρειάζεται όμως πολύς κόπος. Πρέπει να του δείξουν εμπιστοσύνη οι οικονομικοί παράγοντες της Κρήτης και φυσικά ο κόσμος. Πιστεύω ότι τελικά ο Νίκος θα τα καταφέρει. Πονάει την ομάδα, ανθρώθηκε σ’ αυτή, θα κάνει ότι μπορεί».

Είχες αντιληφθεί όσο έπαιζες στον ΟΦΗ ότι κάποια στιγμή η ομάδα θα έφτανε στο σημείο μηδέν;

«Μετά τη φυγή του Γκέραρντ άρχισαν να μαζεύονται σύννεφα. Σωθήκαμε την πρώτη σεζόν στη μετά Γκέραρντ εποχή στα μπαράζ. Εγινε στη συνέχεια προσπάθεια να σταθεί ξανά η ομάδα στα πόδια της αλλά κάποιοι της έβαζαν τρικλοποδιές. Κάποιοι άνθρωποι βέβαια βοήθησαν πολύ, ένας από αυτούς ήταν ο Γιάννης ο Σαμαράς. Η ομάδα όμως δεν στηρίχθηκε όπως θα έπρεπε. Η εναλλαγή προπονητών σε μία ομάδα που δεν είχε συνηθίσει αυτό το φαινόμενο και η φυγή παικτών όπως η σημαία του συλλόγου, ο Νίκος Νιόπλιας, οδήγησαν τον ΟΦΗ στην αβεβαιότητα και στη μιζέρια».

Στον Παναθηναϊκό πήρες νταμπλ στο πρώτο εξάμηνό σου στην ομάδα. Η πορεία όμως τα επόμενα χρόνια δεν ήταν ανάλογη. Τελικά τι φταίει και αυτή η ομάδα δεν μπορεί τα τελευταία χρόνια τίτλους;

«Ο Παναθηναϊκός είναι μία τεράστια σελίδα στην καριέρα μου. Με βοήθησε να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ και να κάνω πρωταθλητισμό. Αντιμετώπισα ποδοσφαιριστές που έβλεπα μόνο στην τηλεόραση. Για μένα το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχασε την τελευταία αγωνιστική το πρωτάθλημα του 2005 έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Τον επόμενο χρόνο επιχειρήθηκε μία ανανέωση, έφυγαν έμπειροι παίκτες και ήρθαν νέα παιδιά.
Εγινε μία προσπάθεια να φιαχτεί μία ομάδα με ορίζοντα τετραετίας αλλά μέχρι να «δέσει» πέρασε αρκετός χρόνος και χάθηκαν τίτλοι. Αυτός όμως δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι μία τεράστια ομάδα. Τα τελευταία χρόνια διαφαίνεται καλύτερο μέλλον, έρχονται πολύ μεγάλοι ποδοσφαιριστές στην ομάδα. Οι τίτλοι είναι θέμα χρόνου πιστεύω».

Θεωρούσες ότι μπορούσες να προσφέρεις ακόμα καλύτερα πράγματα στον Παναθηναϊκό;

«Θα μπορούσα να μείνω ακόμη ένα χρόνο, έφυγα τη χρονιά που ήμουν τραυματίας. Κάθισα αρκετό καιρό έξω με τα σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών και την τελευταία σεζόν δεν έπαιξα καθόλου. Προσπάθησα πολύ να επανέλθω, έπαιξα κάποια ματς στο τέλος αλλά ο κύριος Βέλιτς ήταν κάθετος, ήθελε να κάνει ανανέωση. Μίλησα με τον κύριο Βαρδινογιάννη και καταλήξαμε στην απόφαση να φύγω. Δεν έχω κανένα παράπονο».

Mετά το τέλος της καριέρα σου τι θα υπάρξει;

«Καλή ερώτηση. Το συζητώ καιρό με την οικογένειά μου αυτό το θέμα. Κάθε καλοκαίρι όμως που κάνω διακοπές μου λείπουν τα αποδυτήρια. Πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι και το μέλλον. Αυτή τη στιγμή όμως δεν έχω κάτι στο μυαλό μου. Κάποιοι μου λένε να γίνω προπονητής αλλά όπως είναι η προπονητική στην Ελλάδα θα είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Θέλω και χρόνο για την οικογένειά μου. Ο προπονητής αλλάζει πόλη κάθε έξι μήνες».

Μία υποθετική ερώτηση. Αν στο τέλος της σεζόν δεχθείς ένα τηλεφώνημα από τον Νίκο τον Μαχλά και σου πει ότι σε χρειάζεται για ένα πόστο τεχνικού διευθυντή ας πούμε θα το σκεφτόσουν;

«Όχι, όχι. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Είμαι μόλις 32 χρονών. Εχω αρκετές δυνάμεις και θα συνεχίσω. Δεν σκέφτομαι να ασχοληθώ με τα κοινά του ποδόσφαιρου. Το διοικητικό κομμάτι είναι μία τελείως διαφορετική υπόθεση. Αν αργότερα σε μερικά χρόνια γίνει μία παρόμοια πρόταση, μπορεί και να το σκεφτώ».

Τι σου έδωσε το ποδόσφαιρο;

«Πολλά πράγματα. Γνωριμίες με σημαντικούς ανθρώπους. Ταξίδια σε όλη την Ευρώπη. Φιλίες ισχυρές. Με βοήθησε να γίνω ένας άνθρωπος που λειτουργεί κάτω από κανόνες τους οποίους προσπαθώ να μεταδώσω και στην οικογένειά μου. Θα ήθελα να ασχοληθούν και οι κόρες μου με τον αθλητισμό. Εγώ θα τις στηρίξω σε όλα πάντως.Στην καριέρα μου ήμουν πολύ τυχερός, αγωνίστηκα σε υγιείς ομάδες, δεν αντιμετώπισα οικονομικό πρόβλημα. Ηταν συνεπείς όλες οι διοικήσεις».

Η καλύτερη στιγμή της καριέρας του είναι προφανώς οι τίτλοι με τον Παναθηναϊκό. Η χειρότερη;

«Η κόκκινη κάρτα στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στην πρεμιέρα του 2005. Είχε προηγηθεί η εκπληκτική ανατροπή με τη Βίσλα κατά την οποία είχα πετύχει το γκολ της πρόκρισης. Μετά, χάσαμε 2-0 από τον Ολυμπιακό και δυστυχώς υπήρχε και κακή συνέχεια σε εκείνο το πρωτάθλημα».

Δείτε στιγμιότυπα από τη συνέντευξη του Ηλία Κώτσιου στο contra.gr: