4-4-3... για να χωρέσουν όλοι

Τώρα που κόπασε λιγάκι ο – δικαιολογημένος σε έναν μεγάλο βαθμό – ενθουσιασμός των οπαδών του Παναθηναϊκού για την τριπλή μεταγραφική επιτυχία της προηγούμενης εβδομάδας, μετά από την τριπλή χυλόπιττα της προ-προηγούμενης, ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά για να δούμε τι έχουν πετύχει ως τώρα οι Τεν Κάτε και Αντωνίου σε σχέση με τις ανάγκες, το αρχικό μεταγραφικό πλάνο και το σύστημα που θέλει να εφαρμόσει στην ομάδα ο Ολλανδός προπονητής.

Το βέβαιο είναι πως ο Παναθηναϊκός βρήκε έναν σέντερ φορ που έχει το γκολ όσο λίγοι στην Ευρώπη όταν το παιχνίδι της ομάδας του ταιριάζει. Το 4-2-3-1 που έχει στο μυαλό του ως προτεραιότητα ο Τεν Κάτε είναι το σύστημα που έπαιζε η Οσέρ τις χρονιές που ο Σισέ έκανε όργια πετυχαίνοντας για πλάκα τουλάχιστον 20 γκολ τη σεζόν και μάλιστα σε ένα πρωτάθλημα με χαμηλό μέσο όρο παραγωγικότητας.

Το πρόβλημα είναι πως στις κλειστές ελληνικές άμυνες ο Γάλλος θα βρεθεί πολλές φορές περικυκλωμένος από 3-4 αμυντικούς και δύσκολα θα βρει τους χώρους για να αξιοποιήσει τα μεγάλα του αθλητικά προσόντα που είναι η έκρηξη και η ταχύτητα.

Δεν υστερεί στο ψηλό παιχνίδι αλλά σίγουρα εκεί δεν είναι τόσο ικανός όσο για παράδειγμα ο Κρους κι όταν ο Παναθηναϊκός υποχρεωθεί να παίξει από τα άκρα για να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, ο Σισέ θα χρειαστεί αρκετές βοήθειες μέσα στην περιοχή για να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Επιπλέον αυτή τη στιγμή οι πράσινοι δεν διαθέτουν τον παίκτη που θα βγάλει τις τελικές κάθετες πάσες στον κενό χώρο για να βρεθεί ο Γάλλος με πρόσωπο στον αντίπαλο τερματοφύλακα κι αυτός είναι προφανώς ο λόγος που αναζητείται ακόμη ένας μεσοεπιθετικός με έφεση στο σκοράρισμα αλλά και οργανωτικές ικανότητες.

Ενα ακόμη δεδομένο είναι πως ακόμη κι αν ο Σισέ πετύχει 25 γκολ, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί κι από άλλους παίκτες να σκοράρουν για να πάρει το πρωτάθλημα και η αλήθεια είναι πως από τους παίκτες που φαίνεται να λογίζονται ως βασικοί στο σχεδιασμό, δεν είναι πολλοί αυτοί που βρίσκουν εύκολα δίχτυα. Ο Λέτο είναι εκπληκτικός στο ένας εναντίον ενός στην καλή του μέρα και λογικά θα περάσει πολλές ασίστ, όμως σκοράρει από σπάνια ως ποτέ. Ομως και οι παίκτες που διαθέτουν οι πράσινοι από δεξιά έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Γκάμπριελ και Νίνης είναι περισσότερο δημιουργοί παρά εκτελεστές, ενώ ο μοναδικός που μπορεί κατά συνθήκη να παίξει εκεί και να προσφέρει διψήφιο αριθμό γκολ στη σεζόν είναι ο Σαλπιγγίδης.

Μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί και η επιλογή στα χαφ καθώς εκεί ο Παναθηναϊκός διαθέτει τουλάχιστον τρεις παίκτες υψηλότατου προφίλ που πολύ δύσκολα μπορεί να μείνουν εκτός εντεκάδας. Ακόμη κι δεχτούμε πως ο Σιμάο θα παραχωρηθεί και ο Μάτος θα πάει κάπου δανεικός ή θα συμβιβαστεί με μια θέση στον πάγκο, πως χωρούν στην ίδια εντεκάδα ο περσινός MVP και ψυχή της ομάδας Καραγκούνης, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα με το ακριβότερο συμβόλαιο στην Ελλάδα και ο Κατσουράνης, την ώρα που οι πράσινοι αναζητούν έναν ακόμη επιτελικό μεσοεπιθετικό;
Για να χωρέσουν όλοι αυτοί οι πρωτοκλασάτοι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ξεκινά τουλάχιστον με... 12 παίκτες κάθε παιχνίδι.

Κι όλα αυτά την ώρα που στο θέμα αποδεσμέυσεων και πωλήσεων παικτών έχει μείνει πολύ πίσω και το ρόστερ αντί να μειώνεται αυξάνεται χωρίς να μπαίνει ούτε ένα ευρώ στα ταμεία μέχρι στιγμής.

Οσο για την άμυνα, ο Καντέ είναι ο αριστεροπόδαρος στόπερ που έψαχνε τόσον καιρό ο Τεν Κάτε, αλλά ο ίδιος έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη για τον παρτενέρ του, δηλώνοντας πως ψάχνει κάτι πιο ποιοτικό από τον Μέλμπεργκ, με αποτέλεσμα οι πράσινοι να κινδυνεύουν να βρεθούν εκτεθειμένοι τουλάχιστον επικοινωνιακά στο συγκεκριμένο θέμα σε περίπτωση που δεν βρουν τελικά έναν παίκτη με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που περιέγραψε ο Ολλανδός.

Στα άκρα, ο Μουν και ο Σπυρόπουλος είναι αυτή τη στιγμή οι μοναδικές επιλογές – από τη στιγμή που ο Τεν Κάτε δεν εμπιστεύεται ούτε... σε προπόνηση τον Γκάμπριελ για μπακ - κι αν δεν αποκτηθεί άλλος παίκτης για αυτές τις θέσεις, τότε ο κλήρος για να τους αντικαθιστά όταν χρειάζεται, προφανώς πέφτει στον Λουκά Βύντρα. Μετά την καλύτερή του σεζόν από τότε που πήγε στον Παναθηναϊκό, αγωνιζόμενος ως κεντρικός αμυντικός, θα υποχρεωθεί ξανά στον - αδόκιμο για τα προσόντα του - ρόλο να βουλώνει τρύπες στα άκρα της άμυνας.

Βέβαια απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα μπορέσουν να δοθούν μόνο όταν ολοκληρωθεί το ρόστερ κι έχουμε μια πρώτη εικόνα από τα σχέδια του Τεν Κάτε, λίγο πριν αρχίσουν οι επίσημοι αγώνες για τα προκριματικά του Champions League. Ωστόσο είναι σίγουρο πως με τόσους νέους παίκτες ο Ολλανδός θα έχει και πάλι δύσκολο έργο για να παρουσιάσει μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μια ομάδα έτοιμη για να αποκλείσει Αύγουστο μήνα ομάδες σαν την Ατλέτικο Μαδρίτης ή το Αμβούργο. Το σίγουρο επίσης είναι πως αν δεν τα καταφέρει η φθαρμένη από την προηγούμενη σεζόν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του θα δεχτεί νέο πλήγμα και πως χωρίς τα χρήματα από το Champions League ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα κάνει για τρίτο σερί καλοκαίρι τέτοια οικονομική υπέρβαση.

Με λίγα λόγια η σεζόν που ξεκινά μοιάζει με τελευταία μεγάλη ευκαιρία για τους πράσινους για να απογειωθούν και το κλειδί για να το πετύχουν βρίσκεται πια αποκλειστικά στα χέρια του προπονητή τους.

Οσο για την περίφημη αλλαγή νοοτροπίας και τον «τσαμπουκά» που υποστήριξε ο Νικόλας Πατέρας πως αποκτά η ομάδα μετά τις τελευταίες μεταγραφές, οφείλουμε να διαχωρίσουμε τον υγιή ποδοσφαιρικό εγωισμό παικτών όπως οι Καραγκούνης και Κατσουράνης που βασίζεται στο ομαδικό πνεύμα «να αποδείξουμε πως είμαστε ως ομάδα καλύτεροι από τους άλλους» από τον ατομικό εγωισμό του Λέτο και του Σισέ που μοιάζουν πολλές φορές να έχουν την αυταπάτη πως μπορούν να νικήσουν κάθε αντίπαλο μόνοι τους και είναι ικανοί με τη συμπεριφορά τους να τινάξουν στον αέρα κάθε σοβαρή προσπάθεια όταν το τεράστιο εγώ τους δεν μένει ικανοποημένο.