Κρίση, με πιάνει κρίση
Το κακό με τους Ελληνες φιλάθλους-οπαδούς-πείτε τους όπως θέλετε, είναι ότι δεν έχουν κρίση. Δεν έχουν το θάρρος να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, να διαβάσουν τις καταστάσεις και να κρίνουν τις ομάδες τους.
Τόσο καιρό που όλα πήγαιναν ρολόι στον Ολυμπιακό, δεν άκουσα κανέναν να διαφωνεί με τα όσα έγραφαν και παρουσίαζαν με παχυλούς τίτλους οι εφημερίδες, ή τα όσα έλεγαν οι διάφοροι που έβγαιναν στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Το +14 στο πρωτάθλημα και οι άνετες νίκες κόντρα σε Μπενφίκα και Χέρτα έδειχναν μόνο το δέντρο, αλλά ουδείς έβλεπε το δάσος. Οι κατακόκκινοι τίτλοι περί κατάκτησης του UEFA και περί παντοδυναμίας του Ολυμπιακού στο απόρθητο κάστρο του Φαλήρου φούσκωναν το οπαδικό αίσθημα του κόσμου, αλλά δεν υπήρχε κάποιος που να έβλεπε τα πράγματα όπως έπρεπε να τα δει. Κι αν υπήρχε, τον απομόνωνε η μάζα.
Η όποια κρίση των οπαδών κυλούσε στο ίδιο ποτάμι με τα εξώφυλλα των εφημερίδων. Την επόμενη μέρα του 5-1 με την Μπενφίκα, άπαντες έβγαιναν και βροντοφώναζαν ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει την υπέρβαση στο κύπελλο UEFA. Γιατί; Γιατί το έγραφαν οι εφημερίδες. Την επόμενη μέρα του 4-0 επί της Χέρτα το ίδιο. Την επόμενη μέρα κάθε νίκης στο ελληνικό πρωτάθλημα, μία από τα ίδια. Το +14 και οι εντός έδρας ευρωθρίαμβοι έκρυβαν κάθε μειονέκτημα, κι αν υπήρχε έστω ένας που έβλεπε την πραγματικότητα, αμέσως την ξεχνούσε όταν αντίκριζε τα τεράστια πρωτοσέλιδα να γεμίζουν την Ολυμπιακή του υπερηφάνεια.
Οι οπαδοί έβλεπαν μειονεκτήματα μόνο όταν τα παρουσίαζαν οι εφημερίδες. Για παράδειγμα μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο, σχεδόν όλοι βγήκαν και κατέκριναν τον Βαλβέρδε γιατί έκανε rotation στην ενδεκάδα. Λίγο καιρό μετά, κατακρίνουν τον Βαλβέρδε γιατί δεν κάνει rotation. Αφορμή η εντός έδρας ήττα από τη Σεντ Ετιέν.
Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, όμως, η όποια κριτική στον Βαλβέρδε που ακολούθησε, έγινε γιατί οι περισσότεροι βασίστηκαν στις εφημερίδες. Αφού είδαμε και διαβάσαμε τι έγραφαν την επόμενη μέρα του 1-3, ήμασταν πλέον έτοιμοι να επιχειρηματολογήσουμε στις οπαδικές συζητήσεις στα καφένεια, στα γραφεία ή οπουδήποτε αλλού.
Το έγραψα και παραπάνω. Οι οπαδοί δεν έχουν κρίση, και όταν αποκτούν, αυτή προέρχεται από τα ΜΜΕ. Τυφλή εμπιστοσύνη στην κρίση των δημοσιογράφων. Και μιλάμε για τους δημοσιογράφους που μετά το 3-0 από την Ανόρθωση ανακάλυψαν 15 μειονεκτήματα του Ολυμπιακού. Μόλις, όμως, η ομάδα άρχισε να κυλάει στο ελληνικό πρωτάθλημα, τα μειονεκτήματα ξεχάστηκαν, ο Βαλβέρδε έγινε προπονηταράς, οι παίκτες έγιναν παικταράδες και το Καραϊσκάκη απόρθητο κάστρο. Απαντες ξέχασαν αυτά που υποστήριζαν το καλοκαίρι, άπαντες ξέχασαν ότι γκρίνιαζαν και γιατί γκρίνιαζαν.
Αίφνης, όλα αυτά επανήλθαν στο προσκήνιο μετά το 1-3 με τη Σεντ Ετιέν. Αίφνης θα ξεχαστούν αν, για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός κερδίσει την επόμενη Κυριακή τον Παναθηναϊκό. Ετσι πάει. Ο δημοσιογράφος ακολουθεί την οπαδική γραμμή, γράφει αυτό που θέλει να διαβάσει ο κόσμος και ο κόσμος διαβάζει αυτά που ξέρει ότι θα διαβάσει, αλλά δεν ξέρει να τα κρίνει. Γιατί αν ήξερε να τα κρίνει, όλο και λιγότερες πωλήσεις θα βλέπαμε στις εφημερίδες, όλο και λιγότερο κόσμο θα βλέπαμε στις εξέδρες.
Γιατί δεν βγήκε κανείς να πει ότι στο 5-1 επί της Μπενφίκα ο Ολυμπιακός κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να σκοράρει στις ισάριθμές ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν; Γιατί δεν βγήκε κανείς να πει ότι στα πρώτα λεπτά η Μπενφίκα έχασε δύο κλασικές ευκαιρίες, οι οποίες θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα; Γιατί μετά τον αγώνα με τη Χέρτα δεν βγήκε κανείς να πει ή να γράψει ότι στο πρώτο μέρος το σκορ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 0-3 υπέρ των Γερμανών; Γιατί δεν βγήκε κανείς νωρίτερα να μιλήσει, να αναλύσει και να κάνει θέμα τα μειονεκτήματα του φετινού Ολυμπιακού και περίμενε το στραβοπάτημα για να το κάνει; Γιατί δεν το έκανε όταν όλοι ήταν με το χαμόγελο στα χείλη και την χαρά ξεχειλισμένη;
Γιατί πολύ απλά αυτά δεν θέλει να τα διαβάζει ο κόσμος. Αυτός ο κόσμος που δεν έχει κρίση, αυτός ο κόσμος που δεν λέει να βγάλει από πάνω του τα οπαδικά γυαλιά. Αυτός ο κόσμος που διαβάζει ότι ο Ολυμπιακός πάει τρένο για το πρωτάθλημα με το +14, αλλά δεν βλέπει τις χτυπητές αδυναμίες του. Τώρα, αυτό που πουλάει στον Ολυμπιακό είναι η γκρίνια. Αυτό θέλουν οι εφημερίδες, άρα αυτό θέλει και ο κόσμος. Σε καμιά 10αριά μέρες θα επιστρέψουμε στα θριαμβευτικά εξώφυλλα και όλα τ'άλλα θα ξεχαστούν.
Δυστυχώς στην Ελλάδα κάνουν κουμάντο οι δημοσιογράφοι. Κανένας Κόκκαλης ή Βαρδινογιάννης, κανένας Γκαγκάτσης ή Ψυχομάνης. Οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που δείχνουν με τον πλέον έμμεσο... αλλά ξεκάθαρο τρόπο στους προέδρους τι να κάνουν και πώς να το κάνουν. Αυτοί που διστάζουν να τους κράξουν μήπως και χάσουν την πελατεία τους, αυτοί που αντί να γράψουν ότι στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι ούτε ένας δεν φρόντισε να καλύψει κάποια από τις αδυναμίες του -με πρόσχημα την οικονομική κρίση- στάθηκαν στις φοβερές και τρομερές μεταγραφές τύπου Βαβζίνιακ και Ενσιαμπαμφούμου! Αυτοί που μας έχουν μάθει να μην έχουμε κρίση, ή μάλλον να φοβόμαστε να έχουμε μήπως και θεωρηθούμε εξωγήινοι. Αυτοί που μας έκαναν να ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε.
A, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Εγώ δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω. Δημοσιογράφος δηλώνω...
.jpg)
