Μια χαρά πουλάει ο Ολυμπιακός

Επτά μήνες πριν, τέλη Ιουνίου κι ο Ολυμπιακός αποκτά τον Βλάντιμιρ Βάις. Τον υποδεχθήκαμε τότε με ένα κείμενο που αφορούσε την καριέρα του, τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά και τα συμπεράσματα που προκύπτουν απ’την ανάλυση των στατιστικών του.

Σ’εκείνο το κείμενο γράφτηκε το εξης: “Ο παίκτης πήρε χρήμα και το δέλεαρ των ομίλων του Champions League, ο Ολυμπιακός έναν καλό ποδοσφαιριστή, με πολύ πιθανή μεταπωλητική αξία, και ο μάνατζερ μια καλή βιτρίνα για έναν παίκτη που σίγουρα θα θέλει να πουλήσει, γι’αυτό και κράτησε ο ίδιος ένα ποσοστό της αξίας του. Όλοι (εύχονται να) κερδίζουν.”

Δεν είχα καμία inside πληροφόρηση και προφανώς δεν περίμενα το σενάριο να γίνει πραγματικότητα στην πρώτη μεταγραφική περίοδο. Όμως, η τότε πρόβλεψη ήταν απλώς μια αποτύπωση της πραγματικότητας. Ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο Βάις ήρθε στον Ολυμπιακό για να πουληθεί. Σίγουρα όχι αμέσως, αλλά κάποια στιγμή.

Είχε έρθει ως ελεύθερος, με μάνατζερ τον Ραϊόλα, που κράτησε για την πάρτη του ένα σημαντικό ποσοστό της αξίας τους παίκτη. Ήταν δεδομένο πως το Champions League θα αποτελέσει τη βιτρίνα και ένας εκ των πολύ δυνατών μάνατζερ της αγοράς θα φρόντισ να βρει αγοραστή για τον Βάις. Ο Σλοβάκος στην ουσία αγωνιζόταν με ταμπέλα που έγραφε “Πωλείται”.

Κόντρα στην ομάδα του Κατάρ, την Παρί, έκανε τη μεγάλη φάση ο Βάις, λογικό ήταν στο Κατάρ να αυξηθεί το ενδιαφέρον. Εκεί λεφτά υπάρχουν και όλοι κέρδισαν, ακριβώς όπως το περιγράφαμε τότε: ο παίκτης σίγουρα αύξησε τις αποδοχές του, ο Ολυμπιακός πήρε γύρω στα 4.5 εκατομμύρια από έναν παίκτη που απέκτησε ως ελεύθερο και ο Ραϊόλα τσέπωσε το 30% που είχε κρατήσει για τον εαυτό του. Everybody wins και μάλιστα μέσα σε μερικούς μήνες.

Κι όπως συζητούσαμε και στην Κυριακάτικη SUPER BALL με τους Παντελήδες, τον Βλαχόπουλο και τον Διαμαντόπουλο, δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη η απόφαση του Ολυμπιακού να πουλήσει τον Βάις. Όχι μόνο γιατί ήταν πολλά τα +4 εκατομμύρια ευρώ, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός είναι εδώ και καιρό selling club. Και τα selling clubs αυτό κάνουν, πουλάνε.

Τόσο το προηγούμενο καλοκαίρι, όσο και αυτό που μας πέρασε, ο Ολυμπιακός πούλησε. Και το έκανε τόσο καλά, που τα λεφτά που εισέπραξε απ’τις πωλήσεις ήταν περισσότερα απ’αυτά που ξοδεύτηκαν για τις αγορές. Τα λεφτά του Μιραλάς, του Φέισα, του Φετφατζίδη, του Αμπντούν, του Τοροσίδη και τώρα αυτά του Τζιμπούρ και του Βάις χρηματοδότησαν τις αγορές όσων έχουν αποκτηθεί σ’αυτό το διάστημα και άφησαν και κέρδος.

Ξέρω πως αρκετοί αυτό θα το εκλάβουν ως μομφή κατά της διοίκησής του Ολυμπιακό. Μάθαμε για δεκαετίες στην αποθέωση των προέδρων που τα σπρώχνουν και κάνουν τα μπαμ και τινάζουν τις μπάνκες στον αέρα. Έτσι, μια διαπίστωση πως οι πωλήσεις χρηματοδοτούν τις αγορές ακούγεται ως αρνητικό σχόλιο.

Προφανώς και δεν είναι. Είναι απλώς η πραγματικότητα, την οποία δεν κρίνω αρνητικά. Αντιπαθώ όσο τίποτα τις λογικές του “βάλτε λεφτά, ξοδέψτε πολλά”. Προσωπικά θεωρώ πως οι ομάδες πρέπει να κρίνονται για το πως ξοδεύουν τα χρήματά τους κι όχι για το πόσα είναι αυτά.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο Ολυμπιακός καλώς πουλάει και εισπράττει. Κι απ’τη στιγμή που έχει υιοθετήσει αυτή τη λογική, τότε τα ζητούμενα είναι δύο. Πρώτα να πουλάει σωστά και στην καλύτερη δυνατή τιμή και μετά να μπορεί να συνεχίσει να κάνει καλές επιλογές, αναπληρώνοντας τους παίκτες που πωλούνται με άλλους που έχουν κι αυτοί μεταπωλητική αξία.

Στο πρώτο τα πράγματα πηγαίνουν εξαιρετικά εδώ και δύο χρόνια. Δεν έφυγαν μόνο παίκτες που έκανε μπαμ πως δεν θα μείνουν άλλο (όπως ο Μιραλάς), αλλά και ποδοσφαιριστές που δύσκολα θα προέβλεπε κανείς πως θα φέρουν μεγάλα έσοδα στα ταμεία (όπως ο Φετφατζίδης, ο Φέισα, κτλ). Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύεται άψογα δύο παραμέτρους: την παρουσία του στην κορυφαία βιτρίνα του Champions League και το γεγονός πως τα λεφτά στην παγκόσμια ποδοσφαιρική αγορά ανεβαίνουν διαρκώς.

Έτσι, ποσά σαν κι αυτά που πήρε για τον Αμπντούν, τον Φέισα, τον Φετφατζίδη και τον Βάις μπορεί να είναι πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο της κρίσης, αλλά για τους αγοραστές δεν είναι και τίποτα τρομερό. Όσο εύκολα θα δώσει 3-4 κατοστάρικα ο Ολυμπιακός για να πάρει παίκτη εντός συνόρων, σχεδόν τόσο εύκολα θα δώσουν 2-4 εκατομμύρια οι ομάδες του εξωτερικού.

Μια χαρά πουλάει ο Ολυμπιακός. Σε καλές τιμές, σε σωστό timing. Εξαίρεση ίσως η περίπτωση του Τοροσίδη, που αν είχε φύγει νωρίτερα, θα μπορούσε να έχει φέρει περισσότερα στα ταμεία. Αυτό που μένει και υποχρεούται να κάνει εξίσου καλά είναι η αναπλήρωση των παικτών που πωλούνται. Σ’αυτόν τον τομέα έχουν γίνει και καλές επιλογές και κακές.

Κι όπως σχολίασε κι ένας φίλος κατά τη διάρκεια της τελευταίας SUPER BALL, τα deal πωλήσεων του Ολυμπιακού έχουν και μελλοντικά οφέλη. Όσο περισσότερο εδραιώνεις το όνομά σου ως καλό selling club, τόσο πιο ελκυστικός προορισμός φαίνεσαι για παίκτες και μάνατζερ. Είναι ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για να πείσεις έναν παίκτη του να μπορείς να του πεις “έλα στην ομάδα μας και αν τα πας καλά, θα πάρεις μεταγραφή όπως έκαναν πριν από σένα ο τάδε και ο τάδε” και το ίδιο ισχύει όταν θες να πείσεις έναν μάνατζερ να σου φέρει παίκτη.

Καταλαβαίνω πως κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού θα είναι προβληματισμένοι με την πώληση του Βάις, ενόψει των αναμετρήσεων με τη Γιουνάιτεντ. Νομίζω πως απέναντι στη Γιουνάιτεντ ο Ολυμπιακός είναι μεγάλο αουτσάιντερ με ή χωρίς τον Βάις. Για να αλλάξει αυτό θα χρειαζόταν να κάνει μεταγραφές πολλών εκατομμυρίων τον Ιανουάριο που και πάλι δεν θα του εξασφάλιζαν την πρόκριση.

Για έλλειψη φιλοδοξίας ο Ολυμπιακός έχει δικαίως κατηγορηθεί στο παρελθόν, όταν είχε ευκαιρίες να προχωρήσει πολύ στο Europa League, αλλά δεν τις κυνήγησε όσο θα έπρεπε. Για φέτος είναι κομμάτι σόνικο να λέμε πως κακώς πούλησε τον Βάις, γιατί με αυτόν θα είχε περισσότερες πιθανότητες να αποκλείσει μια ομάδα που έδωσε 45 εκατομμύρια για να πάρει τον Μάτα.