Ο Σαββίδης αντιμέτωπος με τον παραλογισμό

Να γκρινιάξουμε για τις άστοχες δηλώσεις και για τις διαρκείς αλλαγές διατάξεων μέσα στη χρονιά; Ναι, γιατί είναι πολλές οι φορές που ο Δώνης έχει προκαλέσει αρνητικά σχόλια με δηλώσεις του και γιατί δεν είναι δυνατόν να έχει φτάσει Φεβρουάριος και ο ΠΑΟΚ να αλλάζει διάταξη λες κι είναι τραγουδίστρια που αλλάζει φορέματα σε μεγάλη πίστα.

Να του ζητήσουμε το λόγο για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας; Ναι, γιατί ο ΠΑΟΚ έχει ικανοποιήσει τον κόσμο του σε πολύ λίγα ματς, έχει μείνει χωρίς γκολ σε πέντε από τα 11 παιχνίδια εκτός έδρας, αν και ο Δώνης εδώ έχει το άλλοθι πως το ρόστερ του δεν είχε παίκτες που θα του επέτρεπαν να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα.

Να τα κάνουμε όλα αυτά. Αλλά να μην τον στήσουμε στον τοίχο για τον Γκαρσία, αν θέλουμε να είμαστε έστω και λίγο λογικοί. Αυτό που συμβαίνει στερείται κάθε ποδοσφαιρικής λογικής και πατάει μόνο στην θρησκευτική λατρεία που υπάρχει στο πρόσωπο του Γκαρσία. Είναι, λέει, ο αγαπημένος των οργανωμένων, ο άνθρωπος που λατρεύουν και δεν γίνεται να είναι καλά και να μην παίζει.

H λογική στο θέμα του Γκαρσία και ο ντιτζέι προπονητής...

Κι ο προπονητής τι είναι; Ντιτζέι να βάζει τα τραγούδια που θέλει ο κόσμος, είτε του αρέσουν είτε όχι; Εκεί, εντάξει, θα σου πει το αφεντικό “κι εγώ ξερνάω με τον Παντελίδη, αλλά βάλε λίγο να γίνει κέφι και να κάνουμε κατανάλωση”. Στον αθλητισμό αυτό που θέλει ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να είναι πάνω από το τι έχει να προσφέρει ο εκάστοτε παίκτης.

Έτσι όπως είναι ο Γκαρσία τι έχει να προσφέρει στον ΠΑΟΚ; Δεν είναι μόνο η ηλικία, με τον Ουρουγουανό να βαδίζει προς τα 36. Κι άλλοι παίκτες είναι μεγάλοι, αλλά έχουν διαφορετικό σκαρί, βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση στα 35. Ο Γκαρσία μετράει τέσσερις θλάσεις το τελευταίο διάστημα κι αυτοί που τον θέλουν βασικό φέρονται λες και τα ρεπορτάζ δεν τα διαβάζουν.

Σαν να έχει σταματήσει το ποδόσφαιρο...

Ταυτόχρονα αδιαφορούν και για την εικόνα του, στο λίγο διάστημα που έχει αγωνιστεί φέτος. Τον είδαμε τον Γκαρσία όταν μπήκε αλλαγή κόντρα στην Ξάνθη κι ήταν σαν να έχει σταματήσει το ποδόσφαιρο κι έπαιζε σε φιλικό που γίνεται προς τιμήν του. Πάντα βαρύς κι αργός ήταν ο Πάμπλο, αλλά τώρα δεν κουνιέται ούτε με σεισμό.

Και το τραγικό είναι πως μόνος τρόπος να ανέβει λίγο είναι μέσω των παιχνιδιών, αλλά η αφεντιά του δεν θέλει καν να σκέφτεται πως θα μπαίνει αλλαγή μέχρι να αποκτήσει (αν γίνεται) καλύτερη φυσική κατάσταση. Ή βασικός ή τίποτα, λέει ο Γκαρσία και το ποίμνιό του. Και πίεση στον προπονητή για αποτελέσματα, και πίεση για καλύτερη αγωνιστική εικόνα, και να βάζει βασικό τον Γκαρσία και να παίζει με δέκα, κάνοντας πιο ακόμα πιο αργή μια ομάδα που πασχίζει να γίνει πιο γρήγορη. Ε, δεν γίνεται.

Το πρόσωπο είναι ο Σαββίδης

Αυτό που θα γίνει είναι πως θα πάρουμε ένα πρώτο δείγμα από τον Σαββίδη. Όπως έλεγα στη SUPER BALL, το πρόσωπό πλέον δεν είναι ούτε ο Δώνης, ούτε ο Γκαρσία. Το πρόσωπο είναι ο Σαββίδης, που για πρώτη φορά έρχεται αντιμέτωπος με τον παραλογισμό αλλά και τις παθογένειες του ΠΑΟΚ και του περιβάλλοντός του.

Το θέμα δεν είναι ο Δώνης ή ο Γκαρσία, αλλά αυτά που καθρεφτίζονται στην συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα, αλλά αυτά που αντιπροσωπεύουν. Ο προπονητής, ο παίκτης που πιστεύει πως μπορεί να κάνει ο,τι γουστάρει, τα τσιφλίκια της κερκίδας που έχουν μάθει να κάνουν ο,τι γουστάρουν και τα ΜΜΕ να τους αποκαλούν “κόσμος”, λες κι αντιπροσωπεύουν τους πάντες.

Ο ΠΑΟΚ σίγουρα θα ανέβει επίπεδο με λεφτά, καλύτερους παίκτες, καλύτερο προπονητή, νέο γήπεδο και προπονητικό κέντρο. Αλλά και χωρίς αυτά, θα αλλάξει πρόσωπο προς το καλύτερο όταν καταφέρει, έστω με δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία, να αφήσει πίσω του τις παθογένειες που τον συνοδεύουν. Κάθε ελληνική ομάδα έχει τις δικές της, μικρές ή μεγάλες, ίδιες ή διαφορετικές.

"Ο ΠΑΟΚ ανήκει στον λαό του"

Ο Σαββίδης βρίσκεται για πρώτη φορά μπροστά σε ένα επεισόδιο που του φανερώνει ένα από τα προβλήματα του ΠΑΟΚ. Αυτούς που όταν λένε "Ο ΠΑΟΚ ανήκει στον λαό του" εννοούν "ανήκει σ’εμάς" και τους λοχαγούς μας, οι υπόλοιποι είναι κομπάρσοι, κι αλίμονο σε όποιον πρόεδρο/προπονητή/δημοσιογράφο/απλό οπαδό διαφωνήσει μαζί μας”.

Γιατί τελικά δεν έχει σημασία αν οι εκατό, διακόσιοι, χίλιοι έχουν δίκιο ή άδικο για τον Γκαρσία. Σημασία έχει να σταματήσουν να κάνουν ο,τι γουστάρουν γιατί έχουν μάθει να περνάει πάντα το δικό τους. Καιρός είναι κάποιος να τους πει όχι. Όχι για να επιλέξει πλευρά στο Δώνης ή Γκαρσία, αλλά για να αρχίσει να βάζει τέλος σ’αυτό το νταβατζιλίκι.

Στο φινάλε, ο Δώνης κι ο Γκαρσία θα είναι ούτως ή άλλως παρελθόν σε ένα-δυο χρόνια. Ο χειρισμός της τωρινής κατάστασης, όμως, είναι η πρώτη αφορμή για να δούμε αν ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ θα δικαιώσει τα όσα έχουμε διαβάσει για το εκείνον και θα πράξει με το βλέμμα στο μέλλον και την αλλαγή, έστω και μέσα από την ρήξη.