Ο τζάμπας ζει

Οι καλοκαιρινοί μήνες χωρίς μεγάλη διοργάνωση μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ως το πιο γραφικό ποδοσφαιρικό διάστημα. Μια διαρκής επανάληψη κλισέ, μια ατελείωτη λίστα από “σκληρή δουλειά στην προπόνηση, σοβαρός και λάτρης της πειθαρχίας ο νέος προπονητής, προσιτό το νέο αστέρι, ελπιδοφόρος ο τάδε πιτσιρικάς, χρήσιμα συμπεράσματα απ’το φιλικό, κτλ”.

Ίδια γραφικότητα και στο μεταγραφικό ρεπορτάζ, όπου λατρεμένες μου ατάκες είναι αυτές που αφορούν τις “υπερβολικές απαιτήσεις της ομάδας/του παίκτη” και το πάντα κλασικό “να λογικευτεί η ομάδα/ο πρόεδρος της”. Έχει πλάκα που αυτά που ζητάνε οι δικές μας ομάδες είναι πάντα τα λογικά κι αυτά που θέλουν οι ξένοι είναι τα παράλογα.

Ένα τέτοιο σενάριο φαίνεται πως είχαμε και στην περίπτωση του Αμαλφιτανό, αφού σύμφωνα με το ρεπορτάζ η Μαρσέιγ δεν “λογικεύτηκε” και ζήτησε περισσότερα, με τον Ολυμπιακό να αποσύρει το ενδιαφέρον του. Ανεξαρτήτως του αν θα υπάρχει κι άλλο επεισόδιο που να αφορά τον Γάλλο και του πως θα κινηθούν οι ερυθρόλευκοι στα υπόλοιπα μέτωπα, νομίζω πως είναι ασφαλές να πούμε πως μέχρι στιγμής το φετινό καλοκαίρι είναι το καλοκαίρι των ελεύθερων.

Αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι, μέχρι στιγμής οι 16 από τις 18 ομάδες της Λίγκας δεν έχουν δώσει λεφτά σε ομάδα για να αποκτήσουν ποδοσφαιριστή. Μόνο Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ έχουν αποκτήσει παίκτες που δεσμεύονταν με συμβόλαιο, πληρώνοντας τις ομάδες που τους είχαν. Οι υπόλοιποι 16 σύλλογοι έχουν αποκτήσει ελεύθερους ή έχουν πάρει δανεικούς.

Όχι πως η διαπίστωση προκαλεί πτώσεις από τα σύννεφα. Στις συνθήκες που επικρατούν, το θέμα δεν είναι να υπάρχουν λεφτά για μεταγραφές, αλλά να μπορεί ο εκάστοτε σύλλογος να πληρώσει τα συμβόλαια του ρόστερ που θα φτιάξει και να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις, κρατώντας παράλληλα χαμηλά το μπάτζετ. Οι ομάδες το ξέρουν, το ίδιο και οι παίκτες με τους μάνατζέρ τους. Γι’αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών που αποκτώνται ως ελεύθεροι απ’αυτές τις 16 ομάδες είναι φυσικά από την ελληνική αγορά.

Πρώτον, γιατί όλοι θέλουν να πάνε κυρίως στα σίγουρα, να πάρουν παίκτες που ξέρουν καλά, για να μειώσουν τις πιθανότητες του λάθος. Δεύτερον, γιατί πλέον δεν είναι εύκολο να πείσεις ξένο να έρθει στην Ελλάδα. Αφενός γιατί οι ομάδες δεν μπορούν να προσφέρουν πολύ καλά συμβόλαια και αφετέρου γιατί, κακά τα ψέμματα, φτιάξαμε εδώ και χρόνια μια άσχημη φήμη για την συνέπεια των ομάδων στις πληρωμές τους.

Μέχρι στιγμής οι μοναδικές ομάδες από τις 16 που έχουν πάρει περισσότερους παίκτες απ’έξω παρά από την εγχώρια αγορά είναι ο Παναθηναϊκός κι ο Πανθρακικός. Οι υπόλοιποι είναι φουλ στην ανακύκλωση: ο ένας αποκτά τους ελεύθερους του άλλου και όλοι μαζί κοιτάνε (για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια) στην αγορά της Football League.

Εκτός, όμως, από τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα των 16 ομάδων, μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι μεταγραφικές κινήσεις Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Γιατί μπορεί οι δυο τους να είναι οι μοναδικοί που έχουν δώσει λεφτά για παίκτη, αλλά κι αυτοί έχουν ξοδέψει πολύ λίγα και οι ελεύθεροι παίκτες είναι περισσότεροι από τις μεταγγραφές με κόστος μετακίνησης.

Ο Ολυμπιακός έχει δώσει λεφτά μόνο για το πακέτο των Μπουχαλάκη-Τζανακάκη, και οι Ντε Βινσέντι, Ολαϊτάν, Σαλίνο, Βάις και Ντομίνχες ήρθαν ως ελεύθεροι, ενώ ο Σάμαρης αποκτήθηκε πέρσι. Ο ΠΑΟΚ αγόρασε τον Σκόνδρα (η μοναδική εγχώρια μετακίνηση με λεφτά σ’όλη τη Λίγκα) και τον Λούκας κι έφερε ως ελεύθερους Λόπεθ, Βιτόρ, Τζιόλη και Σπυρόπουλο.

Έτσι ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι η μοναδική ομάδα που έχει αρνητικό πρόσημο στο πούλα-αγόρασε, αλλά τα λεφτά είναι ελάχιστα, και ο ΠΑΟΚ μέχρι στιγμής έχει και κέρδος, αφού το κόστος των Σκόνδρα-Λούκας είναι μικρότερο απ’όσα θα εισπράξει φέτος από την μετακίνηση του Σταφυλίδη.

Οι υπόλοιποι δεν έχουν σάλιο, το ξέρουμε. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ που έχουν “επενδυτές” γιατί δεν ξοδεύουν (ακόμα) λεφτά για απόκτηση παικτών;

Για να πάρουμε μια απάντηση για τον Ολυμπιακό πρέπει να κοιτάξουμε το συνολικό διάστημα της παρουσίας του Μαρινάκη. Στα πρώτα δύο χρόνια του στο λιμάνι ο Μαρινάκης έδωσε πολλά, τόσο για μεταγγραφές, όσο και για συμβόλαια και μάλιστα σε αρκετούς παίκτες. Σταδιακά ο πήχης έπεσε και στα δύο. Ο Ολυμπιακός απαλλάχθηκε από παίκτες που αμείβονταν με πάρα πολλά και τους αντικατέστησε με παίκτες που παίρνουν σαφώς λιγότερα. Ταυτόχρονα, το περσινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο που οι ερυθρόλευκοι όχι μόνο δεν ξόδεψαν για να αγοράσουν, αλλά έβγαλαν και κέρδος απ’το πούλα-αγόρασε, αφού τα λεφτά του Μιραλάς ήταν πολύ περισσότερα απ’όσα δόθηκαν για Μασάντο, Γκρέκο, Βλαχοδήμο, Σάμαρη, Σιόβα και Κοντρέρας.

Όπως συζητούσαμε και σε παλαιότερο κείμενο, η κρίση μπορεί να μείωσε τα εγχώρια έσοδα του Ολυμπιακού, όμως αυτά από το Champions League παρέμειναν στα ίδια επίπεδα. Κι αν κάποτε “έπρεπε” να ξοδευτεί το Χ ποσό για να φτιαχτεί μια ομάδα που θα πάρει το πρωτάθλημα και τα εκατομμύρια, είναι σαφές πως τα τελευταία χρόνια το ποσό που “απαιτείται” είναι μικρότερο.

Ταυτόχρονα, η κρίση έχει δώσει την ευκαιρία στον Ολυμπιακό σχεδόν να σαρώνει την ελληνική αγορά με πολύ χαμηλό κόστος. Παίκτες σαν τον Τζιμπούρ, τον Αμπντούν και τον Μανώλα ήρθαν ως ελεύθεροι, παίκτες σαν τον Μανιάτη, τον Βλαχοδήμο και τον Σιόβα ήρθαν με πολύ λιγότερο λεφτά απ’αυτά των παλαιότερων χρόνων.

Μοιάζει απολύτως φυσιολογικό να συνεχίζεται η ίδια λογική από πλευράς Ολυμπιακού και στους παίκτες που έρχονται απ’έξω, ειδικά από τη στιγμή που δεν του έχει δοθεί λόγος να ανεβάσει τον πήχη, αφού δεν νοιώθει πως απειλείται.

Γι’ αυτήν την απειλή υπάρχει μόνο ο ΠΑΟΚ, που ακόμα είναι έργο που δεν γνωρίζουμε. Ο Σαββίδης μπορεί να έσπρωξε πολλά εκατομμύρια στα ταμεία για να καλύψουν όλων των ειδών τις ανάγκες, αλλά μέχρι στιγμής η πράξη στις μεταγγραφές λέει πως δεν τα σκορπάει. Κι αυτό σε έναν βαθμό είναι λογικό, γιατί το ρόστερ του δεν ήθελε απλώς κάποιες καλές κινήσεις, αλλά ενίσχυση σε πολλές θέσεις.

Όταν ο Ολυμπιακός βρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση το καλοκαίρι του 2010, όχι μόνο ξοδεύτηκαν πολλά λεφτά για να έρθουν ο Ριέρα, ο Φουστέρ, ο Ουρτάδο, αλλά δόθηκαν και υψηλά συμβόλαια σε παίκτες όπως ο Πάντελιτς, ο Ιμπαγάσα, ο Ρόμενταλ. Οι εποχές δεν ευνοούν ανάλογες κινήσεις από τον ΠΑΟΚ, που μέχρι στιγμής κλείνει τρύπες, αλλά παράλληλα δεν έχει πείσει πως έχει ανέβει στο επίπεδο που απαιτείται. Για να το κάνει θα χρειαστεί να ξοδέψει περισσότερα.

Κι αν για τις υπόλοιπες ομάδες της Λίγκας είναι ασφαλές να εικάσουμε πως και στην συνέχεια θα κινηθούν στους ίδιους ρυθμούς, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ μοιάζουν ζευγάρι που θα κινηθεί κοιτώντας παράλληλα το τι κάνει ο αντίπαλος. Σε κάθε περίπτωση, ο,τι κι αν γίνει στο μέλλον, δεν νομίζω πως θα είναι αρκετό για να αλλάξει το γεγονός πως συνολικά διανύουμε το μεταγγραφικό καλοκαίρι των ελεύθερων παικτών. Το παιχνίδι δεν παίζεται στα λεφτά, αλλά στις σωστές επιλογές.