Αν ο Μελισσανίδης ήθελε να φτιάξει γήπεδο... τένις

Το ενδεχόμενο της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ είναι μία πονεμένη ιστορία. Ίσως και κάτι παραπάνω. Από το 2003, όταν κατεδαφίστηκε το "Νίκος Γκούμας", μέχρι το 2014, όταν ο Σύλλογος κατάφερε να συγκεντρώσει για πρώτη φορά ρεαλιστικές ελπίδες για την επιστροφή του στη Νέα Φιλαδέλφεια, η λογική του "σπασμένου τηλεφώνου", των σκοτεινών συμφερόντων και των εντάσεων για το... τίποτα βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Και αν όχι σε ημερήσια διάταξη, πάντοτε όταν το συγκεκριμένο ζήτημα βγαίνει από τη ναφθαλίνη.

Άρθρα, Νομοσχέδια, Βουλή...

Μεγάλη κουβέντα γίνεται τον τελευταίο καιρό για τον διαχωρισμό των άρθρων που αφορούν το γήπεδο της ΑΕΚ. Το άρθρο 81 είναι αυτό που δίνει 3,5 και 2,5 στρέμματα από το άλσος στην ΑΕΚ, τόσο για το οικόπεδό της όσο και για τη διαμόρφωση των εξωτερικών χώρων του γηπέδου της. Η Ένωση θα πάρει αυτά τα 6 στρέμματα και θα τα μεταφυτεύσει εντός του άλσους προκειμένου να συμβάλει με ανταποδοτικό τρόπο στα "φαλακρά" σημεία του. Ως εδώ όλα καλά, συμφωνεί... κατά διαστήματα και η δημοτική αρχή (η έκφραση "κατά διαστήματα" αφορά στην αλλαγή στάσης του σημερινού Δημάρχου στην προεκλογική και μετεκλογική περίοδο. Πριν από τις εκλογές επικρατούσε η τάση "να μην κοπεί ούτε ένα δέντρο", ενώ στην πρώτη -ραδιοφωνική- συνέντευξή του μετά από τις εκλογές εμφανίστηκε διαλλακτικός στο συγκεκριμένο σημείο).

Άρθρο 82, ένας κακός χαμός...

Το άρθρο 82 αποτελεί την πηγή του... κακού και της παραφιλολογίας των τελευταίων ημερών. Το 82 -που αφορά όλη την Ελλάδα και όχι μόνο τη Νέα Φιλαδέλφεια- επιτρέπει την παραχώρηση τμήματος δασών για δημιουργία χώρους άθλησης.

Για κάποιο ακατανόητο λόγο, η δυνατότητα δημιουργίας χώρων άθλησης (που ούτως ή άλλως δεν ενδιαφέρει την ΑΕΚ, η οποία... παλεύει να χτίσει το γήπεδό της) παρερμηνεύτηκε στο βωμό της σεναριολογίας για... ξεπούλημα του άλσους σε μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο ίδιο πλαίσιο, ο Δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας, Άρης Βασιλόπουλος, σε πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξη έκανε λόγο για "εποχή ξεπουλήματος των πάντων στην Ελλάδα", τονίζοντας ότι θα γίνει προσπάθεια για να αποτραπεί κατι τέτοιο στην πόλη και για να παραμείνει το άλσος στην κυριότητα του Δήμου.

Βεβαίως, ο Δήμαρχος με τις δηλώσεις του δεν κατέστησε σαφές το γεγονός ότι σε περίπτωση που περάσει το νομοσχέδιο και το άλσος αποχαρακτηριστεί και γίνει μητροπολιτικό πάρκο, τότε δεν θα περάσει στην ιδιοκτησία κάποιου ιδιώτη, αλλά θα ανήκει σε φορέα του ελληνικού Δημοσίου.

Γιατί η ΑΕΚ κόπτεται για το άρθρο 82

Το άρθρο 81 αφορά μόνο στην ΑΕΚ. Είναι φωτογραφικό. Συνεπώς, είναι αρκετά τρωτό σε περίπτωση που οποιοσδήποτε, προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το άρθρο 82, πέραν του γεγονότος ότι δίνει στην ΑΕΚ τα στρέμματα που προβλέπει το άρθρο 81, οχυρώνει το 81 στο ΣτΕ καθώς το πρώτο, δεν αφορά το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά ολόκληρη την επικράτεια. Το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, τόσο λόγω του άλσους, όσο και λόγω του προσφυγικού χαρακτήρα του οικισμού επί της οδού Καππαδοκίας, έχει ιδιαιτερότητες και δεν αποτελεί την πιο εύκολη περίπτωση ανέγερσης έργου στη χώρα. Η έγερση ενστάσεων για τον οποιονδήποτε λόγο είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Αυτό που ενδιαφέρει την ΑΕΚ είναι να βρεθεί όσο πιο οχυρωμένη γίνεται στο άρθρο που την αφορά άμεσα, σε περίπτωση που προσφύγει κάποιος στο ΣτΕ. Το 81 δηλαδή. Τόσο απλά...

Διαφωνίες

Ο καθένας έχει τη δική του άποψη πάνω σε οποιοδήποτε έργο. Και εννοείται πως όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Ωστόσο, είναι σημαντικό να μη δημιουργούνται τεχνηέντως σκοτεινά σημεία. Κανένας Μελισσανίδης δεν θέλει να πάρει το άλσος, κανένα εμπορικό κέντρο δεν πρόκειται να σηκωθεί εντός της έκτασης, γιατί απλούστατα κάτι τέτοιο δεν συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο που θα τεθεί προς ψήφιση. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι ο Μελισσανίδης δημιούργησε όλη αυτή την ιστορία για να καταφέρει επιτέλους να φτιάξει ένα γήπεδο τένις και αναψυκτήριο μέσα στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας...

Πολιτικό ζήτημα

Φυσικά, ακόμα και ανάμεσα στις τάξεις του κόσμου της ΑΕΚ δημιουργήθηκε ένα πολιτικό ζήτημα. Η κοινωνία της ΑΕΚ είναι αρκετά ιδιαίτερη σε ορισμένα σημεία και η τριβή με ορισμένους πόλους της αριστεράς έχει τη δική της σημειολογική σημασία, καθώς μόνο συνηθισμένη δεν μπορεί να θεωρηθεί. Ο κόσμος σε αυτές τις περιπτώσεις δρα αυτοβούλως, χωρίς καμία... διοικητική παρότρυνση, γιατί έτσι θεωρεί ότι βοηθάει την κατάσταση. Κάποιες φορές με ήπιο τρόπο, κάποιες με πιο έντονο και καταδικαστέο. Κάποιες φορές βοηθώντας τον αντικειμενικό σκοπό, κάποιες άλλες δυσκολεύοντάς τον εν αγνοία του.

To ίδιο έγινε και το 2003 επί Γρανίτσα. Το ίδιο και το 2014 επί Μελισσανίδη. Με τους Γρανίτσα και Μελισσανίδη να είναι οι τελευταίοι που έχουν γνώση για τις κινήσεις του κόσμου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τότε στο Δημαρχείο, τώρα στην επεισοδιακή συγκέντρωση των αντιφρονούντων που δεν έγινε ποτέ. Και στη συζήτηση των κατοίκων που επίσης δεν έγινε ποτέ υπό τον φόβο επεισοδίων.

Οξύμωρη είναι και η εντύπωση που δημιουργήθηκε στις τάξεις του κόσμου, η οποία τον θέλει να θεωρεί εαυτό ασπίδα προσωπικών συμφερόντων. Αν δούμε πλήρως αντικειμενικά το θέμα, θα διαπιστώσουμε ότι πιο κοντά στη λογική είναι η δυσφορία –σε κόσμια πλαίσια πάντα- για όσους εναντιώνονται σε ένα γήπεδο χωρίς εμπορικές χρήσεις (επί Μελισσανίδη), παρά αυτή για όσους εναντιώθηκαν σε ένα γήπεδο-σούπερ μάρκετ (επί Γρανίτσα).

Η διαφορά των δύο περιπτώσεων είναι ότι στην τελευταία, η ΑΕΚ είχε απέναντι έναν Δήμαρχο που υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και που δεν αντιπροσωπεύει μεγάλους πόλους στον κόσμο της ομάδας, τουλάχιστον στο... φασαριόζικο κομμάτι του, ενώ στην πρώτη υπάρχει απέναντι ένας Δήμαρχος που στηρίζεται από την αριστερά που έχει μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο της Ένωσης. Οξύμωρο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Οπότε άξιο αναφοράς.

Υ.Γ. Ο τίτλος είναι φυσικά χιουμοριστικός. Στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας υπάρχει βέβαια γήπεδο τένις το οποίο δημιουργήθηκε χωρίς ενστάσεις, εντάσεις, μεγάλες αντιδράσεις και σχετικά αθόρυβα.

Υ.Γ.1 Το θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ δεν αφορά μόνο την... ΑΕΚ. Είναι θέμα μίας απαρχαιωμένης αντίληψης βασισμένης στην κουλτούρα της διαφωνίας που πηγαίνει πίσω συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η συγκεκριμένη αντίληψη έδειξε το κακό της πρόσωπο αρκετές φορές, με πιο τρανό παράδειγμα το γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό. Όχι βέβαια ότι το γήπεδο δεν προχώρησε για τις ενστάσεις για τους... κορμοράνους. Κάθε άλλο. Δεν προχώρησε για 1.000 άλλους λόγους.

Ωστόσο η τάση προστασίας των κορμοράνων (που δεν υφίστανται) υπήρξε, και για μία μερίδα της πολιτικής σκηνής είχε μεγαλύτερη σημασία από τη δημιουργία ενός γηπέδου που θα άλλαζε ολόκληρη την περιοχή. Προτιμήθηκε δηλαδή -βάσει πρόθεσης- να μείνει μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της χώρας χωρίς ένα γήπεδο αντάξιο της ιστορίας της και να παραμείνει ο Βοτανικός ένα σημείο όχι και τόσο εύκολα προσβάσιμο για τον οποιονδήποτε. Κάτι παρόμοιο επιχειρείται και στη Νέα Φιλαδέλφεια με τη μετονομασία των αθλητικών εγκαταστάσεων -που δίνει τη δυνατότητα να δημιουργηθούν στο άλσος- σε... Mall και με την παραμονή της κυριότητας του άλσους σε κρατικό φορέα να βαφτίζεται σκοπίμως "Ξεπούλημα σε ιδιώτες". Τόσο απλά...