O καλός στρατιώτης Μίλαν

Ο Τόμιτς είναι μαθημένος να... φεύγει. Μαθημένος και να γυρίζει εκεί που του υπαγορεύει η καρδιά του. Στον Ολυμπιακό και στο ΣΕΦ. Απόψε θα κάνει μια νέα αρχή... Ο άνθρωπος που έχει φορέσει 213 φορές τη φανέλα του Ολυμπιακού σε παιχνίδια της Ευρωλίγκας, ένα ρεκόρ που πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί σύντομα, θα νιώθει και λίγο... πρωτάρης! Έστω κι αν δεν προσγειώθηκε ουρανοκατέβατος στον πάγκο του Ολυμπιακού και δεν είναι καν η πρώτη φορά που μια διοίκηση τον χρίζει υπηρεσιακό προπονητή! Ακόμη κι αν κάτι του πάει στραβά, ένα είναι βέβαιο: Ξέρει να φεύγει για να... επιστρέφει!

Η πρώτη φορά

Κι όμως, η πρώτη φορά που παραλίγο να φύγει από τον Ολυμπιακό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή. Ή μάλλον είναι ξεχασμένη σε παλιές μνήμες, αφού έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε. Το καλοκαίρι του 2001, η τελευταία καλή ομάδα που είχε φτιαχτεί επί ημερών Κόκκαλη (με επικεφαλής τους Ράτζα και Ρίβερς) είχε αποτύχει παταγωδώς σε όλα τα μέτωπα. Πήγε μέχρι τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, έχασε πρωτάθλημα και κύπελλο και ο Ηλίας Ζούρος εμφανίσθηκε στο καλοκαιρινό ραντεβού - απολογισμό στο σπίτι του Κόκκαλη, αποφασισμένος να υποβάλλει την παραίτηση του. Ήταν το μεγάλο στοίχημα του "ερυθρόλευκου" προέδρου, που είχε αντικαταστήσει τον Ιωαννίδη με τον νεαρό προπονητή!

Προς μεγάλη έκπληξη του Ζούρου, ο Κόκκαλης όχι μόνο δεν έκανε αποδεκτή την παραίτηση του, αλλά του είπε ότι είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του. Και εκεί αποφασίστηκε ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα, τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε διοικητικό επίπεδο. Όποιος δεν είχε στηρίξει τον Ζούρο, ήταν καταδικασμένος να δει την πόρτα της εξόδου. Το πρώτο όνομα της λίστας ήταν αυτό του Μίλαν Τόμιτς.

Αρκούσε απλά και μόνο η δημοσιοποίηση της πρόθεσης προέδρου και προπονητή στον Τύπο της επόμενης μέρας, για να δημιουργηθεί ένα κύμα οργισμένης αντίδρασης στους κύκλους των οργανωμένων οπαδών. Ουδείς άλλος γλίτωσε τότε από τη σκούπα του Κόκκαλη, πλην του Τόμιτς.

Έφυγε για να επιστρέψει

Τελικά, του έμελλε να φύγει από την ομάδα τρία χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβρη του 2004, μετά από την πιο ταπεινωτική βραδιά στην ιστορία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός, με τον Καζλάουσκας στον πάγκο, είχε συντριβεί στο ΣΕΦ από την Εφές με 110-59, με τον κόσμο στις εξέδρες έτοιμο να εκραγεί. Λίγες μέρες αργότερα ανακοινώθηκε ότι ο Τόμιτς αποτελεί παρελθόν για την ομάδα, παρότι ο κόσμος δεν είχε στραφεί εναντίον του και στη συγκεκριμένη "μαύρη" -για τον Ολυμπιακό- βραδιά είχε παίξει όλα κι όλα 10 λεπτά και είχε αστοχήσει σε δύο σουτ τριών πόντων.

Άδοξο αγωνιστικό τέλος για έναν παίκτη που είχε δώσει το "παρών" σε μεγάλες στιγμές της ομάδας, αλλά και ήταν σε όλα τα Final 4 που πήγε ο Ολυμπιακός (Τελ Αβίβ, Σαραγόσα, Ρώμη και Μόναχο). Ο Τόμιτς δεν το ήξερε εκείνες τις μέρες, αλλά το μέλλον θα φαινόταν καλό μαζί του. Θα έδινε το "παρών" και σε όλα τα υπόλοιπα Final 4 του Ολυμπιακού, με διαφορετική ιδιότητα! Σαν καλός και πιστός στρατιώτης, δεν έλειψε από κανένα ραντεβού.

Προπονητής στα 31 του

Ως αθλητής του ήταν μάλλον δύσκολο να φορέσει άλλη φανέλα. Έπαιξε άλλα 14 παιχνίδια με την Ιταλική Γιέζι του Σούμποτιτς και δύο ματς με τον Κολοσσό. Στη Ρόδο ακόμη θυμούνται ότι μετά από δύο εβδομάδες στην ομάδα, πήγε στη διοίκηση επέστρεψε την προκαταβολή που είχε πάρει και τους είπε "έχω τελειώσει σαν παίκτης, δεν μπορώ να σας κοροϊδέψω". Ήταν 33 ετών και ήδη είχε προλάβει να καθίσει στον πάγκο του Ολυμπιακού για 5 παιχνίδια σαν υπηρεσιακός προπονητής.

Λίγο πριν από την μάλλον ανεξήγητη αποπομπή του, ο Κόκκαλης του είχε αναθέσει την ομάδα όταν απολύθηκε ο Σάκοτα μετά από το επεισοδιακό Final 4 της Λαμίας και το χαμένο κύπελλο από τον Άρη. Ο Ολυμπιακός έκλεισε με τον Τόμιτς την χρονιά και το καλοκαίρι του έγινε πρόταση να μείνει στη θέση του προπονητή. Ο Τόμιτς ζήτησε πολυετές συμβόλαιο, ίσως γιατί δεν ένιωθε έτοιμος στα 31 του να αναλάβει ένα βαρύ φορτίο.

Την κατάλληλη στιγμή

Στον Ολυμπιακό γύρισε το 2008, χωρίς στο ενδιάμεσο να έχει δουλέψει πουθενά ως προπονητής. Θήτευσε βοηθός προπονητή, ακούγοντας τα ανέκδοτα του Γκέρσον, βίωσε τις αποτυχίες των ακριβοπληρωμένων ομάδων του Γιαννάκη, γεύτηκε τους θριάμβους στην Πόλη και στο Λονδίνο δίπλα στον ‘Ιβκοβιτς και στον Μπαρτζώκα. Η επιστροφή του έγινε την κατάλληλη στιγμή, λες και κάτι του χρώσταγε ακόμη η κοινή μοίρα που τον συνδέει με τον Ολυμπιακό.

Ο Μαρξ είχε πει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως φάρσα και την δεύτερη ως τραγωδία. Ο Τόμιτς έχει βαλθεί να τον βγάλει ψεύτη! Ούτε δράματα ούτε φάρσες. Τώρα πια είναι πιο έτοιμος, στα 41 του, να επωμισθεί το φορτίο του πρώτου προπονητή, αν τελικά πάρει αυτό το χρίσμα. Για την ώρα, θα κοουτσάρει αύριο στη Βαλένθια για πρώτη φορά σε αγώνα Ευρωλίγκας.

Κάπου υπάρχει μια επανάληψη της ιστορίας... Ο κόσμος του Ολυμπιακού που τον κράτησε με τις οργισμένες αντιδράσεις του στην ομάδα πριν από 13 χρόνια ήταν αυτός που ουσιαστικά ώθησε στην παραίτηση τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Και ενδεχόμενα (αν και δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτός ο σκοπός) άνοιξε την πόρτα για ένα νέο κεφάλαιο στην κοινή ιστορία Τόμιτς - Ολυμπιακού.