Θέλει πλάνο, όχι "hummer" και "σκυλιά"

Η αγωνιστική παρουσία του Παναθηναϊκού στη Νέα Σμύρνη δεν έδωσε καινούργια στοιχεία στον θεατή, δεν φόβισε τους αντιπάλους, ούτε ενθάρρυνε τους φίλους του σε ό,τι αφορά στη συνέχεια των κατατακτήριων αγώνων. Ήταν πάνω κάτω μία από τα ίδια, συνεπής στην εικόνα ταλαιπωρίας που κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας και ομολογουμένως αποτυχημένης σεζόν.

Με αδυναμίες στην ανάπτυξη, με κατοχή της μπάλας αλλά προβληματική κυκλοφορία της, πολλά και εύκολα λάθη όταν πιέστηκε στις πρώτες μπαλιές και ολιγάριθμες τελικές προσπάθειες, τέτοιες που να μπορούν να χαρακτηριστούν κλασσικές ευκαιρίες για γκολ.

Αν ήταν γράφημα η συνολική εικόνα, θα μιλούσαμε για ευθεία γραμμή. Σε αντίθεση δηλαδή με την εποχή του Γιάννη Αναστασίου, που καταγράφονταν πολλά και άγαρμπα ανεβοκατεβάσματα, στην παρούσα φάση έχουμε κάτι που αρνείται για μετακινηθεί από τις συντεταγμένες του, να ξεκολλήσει, να "ξεμπλοκάρει".

Όσο αρνητικό είναι για κάποιους το γεγονός ότι δεν απογειώνεται ή δεν παρουσιάζει έστω κάποια βελτίωση, άλλο τόσο θετικό μπορεί να είναι για κάποιους άλλους το γεγονός ότι δεν καταβαραθρώνεται κι αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να βοηθήσει στη διάρκεια των πλέι οφ.

Δεν έχασε κάτι

Ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε, αλλά δεν έχασε κιόλας. Δεν αδικείται από το αποτέλεσμα της Νέας Σμύρνης, αλλά δεν τον κολακεύει κιόλας αυτό το 1-1. Ήταν ένα απόλυτα δίκαιο σκορ με βάση την εικόνα της αναμέτρησης και τις ευκαιρίες που παρήγαγαν οι δύο ομάδες στο χορτάρι.

Ίσως μάλιστα για κάποιον αντικειμενικό παρατηρητή της διαδικασίας να ήταν μία θετική πρεμιέρα αυτή η ισοπαλία εκτός έδρας, για μία ομάδα που μπήκε στον όμιλο με βαθμολογικό πλεονέκτημα. Φυσικά για τους φίλους του δεν ήταν το επιθυμητό, ούτε ως σκορ, ούτε ως εμφάνιση. Και για τους παίκτες του φανταζόμαστε ισχύει το ίδιο.

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ

Και ο προπονητής του δεν μοιάζει ικανοποιημένος από το γεγονός ότι δεν παρατηρείται πρόοδος, με τη διαφορά ότι αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στις κινήσεις του για την προετοιμασία των παιχνιδιών και τη διαχείριση του υλικού του. Όχι σε επίπεδο προσώπων, όπου υπήρξε ένα εκτεταμένο rotation στο φινάλε της κανονικής περιόδου της Superleague, αλλά σε επίπεδο σχηματισμών.

Όταν υποστήριζε ότι έχει στο μυαλό του τους καλύτερους έντεκα για τα πλέι οφ, ο καθένας γνώριζε με αφοπλιστική ακρίβεια ποιους εννοούσε. Ένας Μπουμάλ πάνω, ένας Αμπέντ κάτω δεν κάνει διαφορά. Τους ήξερε, τους ξέραμε και τους ήξεραν και οι αντίπαλοι προπονητές.

Ούτε θα αλλάξει δραματικά η εικόνα εάν το 4-4-2 είναι στην ευθεία ή σε ρόμβο, διότι σε φάση άμυνας, ο ρόμβος ούτως ή άλλως πάει περίπατο. Το ζητούμενο εξακολουθεί να είναι το σχέδιο, το αγωνιστικό πλάνο και η αποτελεσματικότητά του στον αγωνιστικό χώρο.

Πλάνο και ευελιξία

Θα επαναλάβω αυτό που είπε ο Γιάννης Καλιντζάκης στη συνέντευξή του στο Contra.gr: "Γίνονται απίστευτα πράγματα. Θέλει να παίξει από τα άκρα, παίρνουν 5-6 εξτρέμ και ξαφνικά αλλάζει και του αρέσει το 4-4-2. Τώρα θα γίνουν άλλες 7-8 μεταγραφές".

Τι άλλαξε από την απόκτηση των Μπουμάλ, Βιγιαφάνιες, Π. Βλαχοδήμου, Ευανζελίστα, που ήρθαν μάλιστα να προστεθούν στους υπάρχοντες Καλτσά και Κλωναρίδη και ο Παναθηναϊκός αρνήθηκε ξανά τις πτέρυγές του; Υποθέσεις μόνο μπορούμε να κάνουμε και η πιθανότερη εξ αυτών λέει ότι ο Ιταλός θέλησε να βάλει δεύτερο επιθετικό και να αναζητήσει περισσότερες συνεργασίες μέσα στην αντίπαλη περιοχή και να μην ψάχνει γκολ της μιας επαφής από τον φορ κορυφής.

Σε αυτή την περίπτωση, η απουσία κάθετης κίνησης και πάσας από τον άξονα έκανε εξαιρετικά προβλέψιμη την ανάπτυξη από τα άκρα και πιθανότατα θεώρησε ότι δεν έχει εντυπωσιακό πλεονέκτημα από τους εξτρέμ του στο "ένας εναντίον ενός", ώστε να απειλήσει και να κερδίσει και αριθμητικό πλεονέκτημα, επενδύοντας πάνω τους.

ΕΚΤΟΣ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ ΤΟ 4-2-3-1

Το περίεργο όμως είναι ότι μοιάζει να έχει βγάλει εντελώς εκτός ρεπερτορίου και το 4-2-3-1, ενώ φαίνεται να παγιώνει το δίδυμο Ζέκα – Λουντ στα αμυντικά χαφ. Αν ο Λέτο υποχωρούσε ελάχιστα, στην πλάτη του Μπεργκ και να αναζητά με κάθετες πάσες στον χώρο τον Σουηδό ή να εκμεταλλεύεται τους διαδρόμους που δημιουργεί ο Μπεργκ, με μετωπική κίνηση που την "έχει" ο Αργεντινός, δεν θα έβγαιναν από το επίκεντρο της προσοχής οι ακραίοι μεσοεπιθετικοί ώστε να πατήσουν και τις γωνίες της αντίπαλης μεγάλης περιοχής, χώρους από τους οποίους θα μπορούσαν και να τελειώσουν μία φάση;

Ούτως ή άλλως αυτό δεν είναι ασύμβατο με το γενικό πνεύμα που θέλει τους ακραίους αμυντικούς να προωθούνται και να διεμβολίζουν από τις πτέρυγες. Αντίθετα, τώρα υποχρεώνονται αυτοί να κλίνουν προς τον άξονα και ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό χθες, από μία τέτοια φάση ο Μέστο βρήκε τον Λέτο στη φάση της ισοφάρισης.

Είναι πραγματικό αδιάφορο το πόσες μεταγραφές θα γίνουν το καλοκαίρι ή μάλλον πιο σωστά, είναι αδιάφορο το εάν θα γίνουν άλλες 8-9 μεταγραφές και το καλοκαίρι, εφ' όσον δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο πλάνο το τι ακριβώς παλεύουν να δημιουργήσουν. Πάνω σε ποιες επιθυμίες και ποιες απαιτήσεις θα "κουμπώσουν" τα αποκτήματα. Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν και ποιες ανάγκες να εξυπηρετήσουν.

Γενικολογίες τύπου ένα hummer για την άμυνα, ένας "σκύλος" για τα αμυντικά χαφ και ένας ταχυδακτυλουργός μεταξύ των κουτιών (box to box που λένε και οι Άγγλοι), δεν δίνουν απαντήσεις και δεν ξετυλίγουν το κουβάρι. Χειρότερα το μπερδεύουν. Το γεμίζουν κόμπους και με φραγμένες τις αρτηρίες πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι αγωνιστικών εμφραγμάτων...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Πανιώνιος - Παναθηναϊκός 1-1

Ο Γιάννης Καλιτζάκης στο Contra.gr: "Αν ήμουν εγώ στη Ριζούπολη δεν θα τελείωνε"

Η ΓΚΑΦΑ του Στιλ στο γκολ του Πανιωνίου!