Τυχερός, ναι. Φαβορί, ούτε γι' αστείο!

Στη χώρα των κακών του δαιμόνων θα διεκδικήσει ο Παναθηναϊκός την είσοδο στα πλέι οφ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης, αλλά έχει κάθε λόγο να χαμογελά, έστω και συγκρατημένα.

Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, βάσει των δεδομένων της κλήρωσης, το χαμόγελο θα έπρεπε να φτάσει ως τ' αυτιά, αλλά η προϊστορία δεν του το επιτρέπει. Τρεις φορές βρέθηκαν απέναντι στην Μπριζ οι “πράσινοι” και ισάριθμες αποκλείστηκαν. Το 1977 για το κύπελλο Πρωταθλητριών (ήττα 2-0 στις Βρυξέλλες και νίκη 1-0 στην Αθήνα), το 1988 για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ (ισοπαλία 2-2 στην Αθήνα και ήττα 1-0 στις Βρυξέλλες) και το 1994 για το κύπελλο Κυπελλούχων (ήττα 1-0 στις Βρυξέλλες και ισοπαλία 0-0 στην Αθήνα).

Μην τριτώσει το κακό

Με αυτά τα στατιστικά, το τελευταίο που μπορεί να αισθάνεται η ομάδα του “τριφυλλιού” είναι φαβορί της αναμέτρησης. Τυχερή, ναι. Φαβορί, όχι. Άλλωστε αυτό ήταν που πλήρωσε πολύ ακριβά τις 2 από τις 3 φορές που βρέθηκε και πάλι αντιμέτωπη της προσεχούς της αντιπάλου: η αίσθηση ότι η κληρωτίδα στάθηκε γενναιόδωρη.

Εξαιρείται η περίοδος 1977-1978, όταν η Μπριζ ήταν πραγματικά μία πολύ ισχυρή ομάδα, υπό τις οδηγίες του Έρνστ Χάπελ. Άλλωστε έφτασε στον τελικό εκείνη την χρονιά, όπου και ηττήθηκε στον τελικό του Ουέμπλεϊ, από τη Λίβερπουλ του Πέισλι, με σκορ 1-0 με σκόρερ τον Κένι Νταλγκλίς.

Και το 1988 ήταν θεωρητικά πιο δυνατή ως ομάδα, αλλά το παιχνίδι της Αθήνας που ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε δύο φορές και ισοφαρίστηκε από τραγικά λάθη της άμυνας, επέτεινε το κλίμα “τους έχουμε”, κάτι που διαψεύστηκε στο Βέλγιο.

Το 1994 είχε βέβαια κι έναν άλλο σημαντικό παράγοντα που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Βέλγων και άκουγε στο όνομα Χάινεμαν. Ο Γερμανός ρέφερι, ελπιδοφόρος διαιτητής της εποχής, έκανε πραγματικά όργια στον επαναληπτικό της Αθήνας. Ο Παναθηναϊκός που είχε γνωρίσει την ήττα με 1-0 στις Βρυξέλλες, είχε στο κατάμεστο ΟΑΚΑ πληθώρα κλασσικών ευκαιριών, δοκάρια, αλλά είδε και τουλάχιστον δύο φορές τον διαιτητή να του αρνείται καταφανέστατες παραβάσεις πέναλτι. Το τελικό 0-0 τον έστειλε εκτός διοργάνωσης.

Η καριέρα του Χάινεμαν πήρε έκτοτε σιωπηρά την κατιούσα, αλλά και ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε με αποκλεισμό μιας αγωνιστικής της έδρας του λόγω των αντιδράσεων των φίλων του, παίζοντας τον προκριματικό αγώνα της επόμενης περιόδου με τη Χάιντουκ, κεκλεισμένων των θυρών.

Το απόλυτο 50-50

Πάμε στο σήμερα όμως, που ο Παναθηναϊκός καλείται, να πάρει το εισιτήριο για τη φάση των πλέι οφ του Champions League και να εξασφαλίσει το μίνιμουμ έσοδο των 3,7 εκατ. ευρώ (400 χιλιάδες ευρώ για τον Γ' προκριματικό και τα 3 εκατ. ευρώ για τη συμμετοχή στα πλέι οφ + τις εισπράξεις των εντός έδρας αγώνων του), απέναντι σε μία ομάδα που ήταν θεωρητικά η ευκολότερη στην κληρωτίδα και σαφώς στα μέτρα του.

Ίσως μιλάμε για το απόλυτο 50-50. Αν έπρεπε να δώσουμε ένα μικρό προβάδισμα σε κάποιον, θα πηγαίναμε στο 55-45 υπέρ της Μπριζ, αλλά τίποτε παραπάνω. Και σ' αυτό ασφαλώς συμβάλλει το δεδομένο της ετοιμότητας, αφού οι Βέλγοι εκτός των ευρωπαϊκών τους υποχρεώσεων, είναι καθ' όλα έτοιμοι και για το εγχώριο πρωτάθλημά τους, το οποίο ξεκινά στις 24 Ιουλίου με το παιχνίδι Σεντ Τρούιντεν-Μπριζ, ενώ θα δώσουν ενδιάμεσα στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και το παιχνίδι της 1ης Αυγούστου, με τη Μαλίν, εντός έδρας.

Η διαφορά φάνηκε και στο πρόσφατο φιλικό παιχνίδι των δύο ομάδων, επί ολλανδικού εδάφους, όπου οι παίκτες του Μισέλ Πρεντόμ, ήταν σαφώς πιο λυμένοι, πιο εκρηκτικοί και σχεδόν πάντα πρώτοι στις διεκδικούμενες μπάλες. Ομάδα που στηρίζεται πολύ στην ταχύτητα της σκέψης και τους αυτοματισμούς που εξασφαλίζουν η διαρκής κίνηση ,με και χωρίς τη μπάλα, αλλά δεν έχει τις προσωπικότητες εκείνες που θα ξεκολλήσουν το κάρο από τη λάσπη στα δύσκολα.

Ίσως μάλιστα το αγωνιστικό της προφίλ αποδυναμώνει το μειονέκτημα των “πρασίνων” να μην έχουν στη διάθεσή τους τον Μάικλ Εσιέν, αφού με ελάχιστες προπονήσεις μεγάλης έντασης, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ακολουθήσει τον υψηλό ρυθμό που αναμένεται να ζητήσουν οι Βέλγοι και στα δύο παιχνίδια.

Δική τους υπόθεση

Επαναλαμβάνουμε όμως, ότι ο μεγαλύτερος εχθρός των “πρασίνων” θα είναι ο κακός τους εαυτός και κυρίως το θλιβερό ενδεχόμενο να σκεφτούν έστω και για μια στιγμή, ευλογημένοι από το αποτέλεσμα της κλήρωσης.

Όπως περίπου αντιμετώπισαν τις δύο αναμετρήσεις με την συμπατριώτισσα της Μπριζ, Σταντάρ Λιέγης, τόσο στους ”16” του Europa League της περιόδου 2009-2010, όσο και στον περσινό τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League. Αν μάλιστα έχουν συνειδητοποιήσει το πόσο κόστισε ο περσινός αποκλεισμός, δεν θα πρέπει να το επιτρέψουν ξανά.

Είναι μια δική τους μάχη, αποκλειστικά δική τους μάχη, προκειμένου να υπερασπιστούν την στρατηγική του συλλόγου να επενδύσει εν μέσω διαρκώς επιδεινούμενων οικονομικών συνθηκών στο ποδοσφαιρικό τμήμα, με επέκταση-αναπροσαρμογή των περισσότερων συμβολαίων, αλλά και -κυρίως- με την απόκτηση ποδοσφαιριστών πρώτης γραμμής για την ποιοτική του αναβάθμιση.

Είναι στο χέρι τους, στα πόδια τους, στο μυαλό τους, οπουδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς πάνω τους. Δική τους πρόκληση, δική τους πρόκριση.

Διαβάστε ακόμη:

Το προφίλ της Μπριζ

Πότε παίζει ο Παναθηναϊκός