Είναι η ώρα του... πανικού
Η ήττα από το Μιλάνο βαθμολογικά δεν σημαίνει τίποτε. Με νίκη επί της Μπαρτσελόνα μπορεί να μην σημαίνει τίποτε, ενώ δεν φαίνεται πιθανό οι πρωταθλητές Ευρώπης να διεκδικήσουν με τους Ιταλούς κάποια από τις 4 θέσεις σε ισοβαθμία.
Οι "ερυθρόλευκοι" είναι μία ομάδα η οποία έχει αποδείξει ότι συνέρχεται γρήγορα από άσχημα αποτελέσματα, διαθέτει ψυχολογία νικήτριας, γνωρίζει τον τρόπο να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει τίποτε να ανησυχεί παρά τη βαριά ήττα. Είναι ο 12ος από τους 24 αγώνες και μόλις η πρώτη ήττα. Έχοντας, μάλιστα, απέναντί του την Μπαρτσελόνα, πρέπει να θεωρείται απίθανο να μην βελτιώσει την εικόνα του. Θα παίξει καλύτερη προσωπική άμυνα, θα έχει βελτιωμένες επιλογές, πολύ περισσότερο πάθος.
Το θέμα είναι ο Σπανούλης...
Και δεν θα γνωρίζει αν αυτό του αρκεί. Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα μετά από το στραπάτσο στην Ιταλία, αφορά αυτό το οποίο παρατηρούμε όλη την χρονιά: μόλις βρίσκεται τρόπος να περιοριστεί ο Βασίλης Σπανούλης, εμφανίζονται αρκετές αδυναμίες, ιδιαίτερα αν βρίσκεται απέναντι ένα αθλητικό δίδυμο ψηλών. Το γεγονός ότι πρόκειται για την τέταρτη κακή εμφάνιση στα 5 τελευταία παιχνίδια και την τρίτη σερί εκτός έδρας ήττα μπορεί να μεταφραστεί ως μία κοιλιά.
Το λάθος με τον Μπέγκιτς...
Κοιτώντας, όμως, με περισσότερη προσοχή μία σειρά από δύσκολες νίκες με ομάδες αθλητικές και ουσιαστικά χαμηλοτέρου επιπέδου, καταδεικνύεται ένα ζήτημα το οποίο υφίσταται από την αρχή της χρονιάς και αφορά στη δυναμική των ψηλών. Ο Ολυμπιακός επένδυσε αρκετά στην απόκτηση του Μίρζα Μπέγκιτς και μοιραία μείωσε πολύ τον προϋπολογισμό για τους υπολοίπους ξένους. Ο Σλοβένος πλέον παίζει λιγότερο από τον Δημήτρη Αγραβάνη, ο Σέντρικ Σίμονς μοιάζει να ανεβαίνει αλλά δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα, ο Μπράιαντ Ντάνστον, μετά από τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, δείχνει αρκετές αδυναμίες, ο Γιώργος Πρίντεζης έχει σταθερά προβλήματα με ψηλότερα "τεσσάρια". Ο Μπρεντ Πετγουέι βοηθούσε παίρνοντας ελεύθερα τρίποντα, έτρεχε στον αιφνιδιασμό, όμως, δεν μπορούσε να πάρει ριμπάουντ ή να σταματήσει πιο δυνατούς ψηλούς.
Δεν διορθώθηκε το πρόβλημα
Από πέρυσι η ομάδα του Πειραιά αντιμετώπιζε προβλήματα, όταν έπρεπε να παίξει στο 5-5 και να πάρει εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι. Οι αντίπαλες ομάδες δεν χρειάζεται να κλείσουν τη ρακέτα. Ανοίγουν την άμυνα, στέλνουν δύο παίκτες στον Σπανούλη, ρισκάρουν με τα τρίποντα. Αν δεν μπουν, όπως στο Μιλάνο, άλλος τρόπος δεν υπάρχει για σκοράρισμα. Από την άλλη, επειδή οι επιθέσεις του Ολυμπιακού γίνονται υπό πολύ καλές προϋποθέσεις, τα περισσότερα σουτ είναι ελεύθερα, δύσκολα να υπάρξει βράδυ σαν αυτό της Πέμπτης. Δεν είναι απίθανο να συναντά περισσότερες άμυνες που προσαρμόζονται στον Σπανούλη και προκαλούν τους συμπαίκτες του να πάρουν το παιχνίδι και σε αυτό το σενάριο, μέχρι τώρα, δεν δείχνει ότι έχει βρει τις απαραίτητες λύσεις για να είναι σίγουρος.
Γνωρίζει τι πρέπει να κάνει...
Μετά από μία σειρά κακών εμφανίσεων, ο Ολυμπιακός γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, ποιες είναι οι αδυναμίες του και πώς να τις καλύψει. Σε κάθε παιχνίδι οφείλει να είναι πολύ γρήγορος, πολύ σκληρός και κυρίως να μην χάνει καμία φάση από αυτές που λέμε "διεκδικούμενες". Θέλοντας να ανεβάσει το σκορ, αλλά χωρίς έρεισμα στη ρακέτα, δεν μπορεί να έχει κανένα βράδυ κάτω από το 100% από όλους τους παίκτες. Το πρόβλημα είναι ότι από εδώ και πέρα ο χρόνος αρχίζει να μετρά αντίστροφα και κάθε παιχνίδι να γίνεται πολύτιμο.
Τρομερά σημαντικός παράγοντας ήταν την Πέμπτη και η άμυνα. Από την στιγμή, δε, που η αμυντική λογική είναι διαφορετική και απαιτεί πολύ προσωπική προσπάθεια και ατομική προσήλωση, τότε κάθε βράδυ η πίεση οφείλει να είναι το ίδιο έντονη διότι στο Μιλάνο υπήρξε, στο πρώτο ημίχρονο, σαφές ζήτημα στα μαρκαρίσματα.
Διαβάστε ακόμη
