Επιβεβαιώθηκε το φαβορί

Ο Παναθηναϊκός, πρώτα απ' όλα πληρώνει τα λάθη του και κόντρα σ' αυτά παλεύει να σώσει το ελάχιστο που μπορεί σε μια καθ' όλα χαμένη χρονιά. Δεν ορίζει όμως την τύχη του. Δεν την κρατάει στα χέρια του. Κι αυτό γιατί με τις αλλεπάλληλες εντός έδρας γκέλες, δεν εκμεταλλεύτηκε τις βαθμολογικές απώλειες των υπολοίπων, κυρίως του ΠΑΣ Γιάννινα. Και τώρα θα πρέπει με τη σειρά του ο ΠΑΣ Γιάννινα να αυτοκτονήσει, ώστε οι πράσινοι να αναπνεύσουν του χρόνου ευρωπαϊκό αέρα.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει πλέον την πληρότητα υλικού που έχει ο ΠΑΟΚ. Μπορεί να μην απέχουν έτη φωτός οι δύο ομάδες, αλλά ο Δικέφαλος του Βορρά έχει σαφές προβάδισμα και κυρίως πλουσιότερο βάθος πάγκου και εναλλακτικών λύσεων. Οι παίκτες που αποχώρησαν από το Τριφύλλι αντικαταστάθηκαν αριθμητικά, αλλά δεν αναπληρώθηκαν ποιοτικά κι αυτό έχει αντίτιμο.

Έτσι, στο πρώτο παιχνίδι που οι απουσίες άγγιξαν και τις τρεις γραμμές του, ο Παναθηναϊκός υπέκυψε στα τραύματά του. Το εύκολο θα ήταν να χρεωθεί αποκλειστικά ο προπονητής την ανυπαρξία στην Τούμπα και ένας καλός λόγος θα ήταν οι αλχημείες με τις οποίες προσπάθησε να καλύψει τα κενά.

Έλειψε ο Σεϊταρίδης και θα λείψει για άλλα δύο παιχνίδια τουλάχιστον. Οι επιλογές ήταν να παίξει δεξιά ο Μαρίνος ή ο νεοαποκτηθείς Σπυρόπουλος. Κανείς από τους δύο δεν πήρε τη θέση του. Δεν την πήρε ο Σπυρόπουλος, γιατί ο προπονητής έκρινε ότι δεν έλυνε έτσι το πρόβλημα. Και δεν την πήρε και ο Μαρίνος, γιατί έπρεπε να παίξει αριστερά, όπου επίσης υπήρχαν οι Κάιπερ και Χουχούμης, αλλά κανείς από τους δύο δεν επελέγη να παίξει στη θέση του.

Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε δεξί μπακ τον Τριανταφυλλόπουλο κι ενώ ο Παναθηναϊκός υποδέχτηκε την Κέρκυρα με δύο αμυντικούς μέσους, εκ των οποίων ο ένας ήταν υπηρεσιακός (ο Τριανταφυλλόπουλος), στην Τούμπα παρατάχθηκε με έναν (Σο) και παρτενέρ τον Καζιγιάμα, του οποίου το ανασταλτικό παιχνίδι συγκρίνεται ευθέως με τις γνώσεις του στην πυρηνική ιατρική.

Για ένα ακόμη παιχνίδι η απουσία του Βιτόλο σε αυτόν τον Παναθηναϊκό αποδεικνύεται καταλυτική. Βάλτε και την απουσία του Τοτσέ, που υποχρέωσε έναν ποδοσφαιριστή σαφώς ανέτοιμο (Φιγκερόα), να παίξει για μία και πλέον ώρα και μάλιστα βολοδέρνοντας μόνος και έρημος, προσπαθώντας να πιέσει, να βοηθήσει ανασταλτικά πολύ μακριά από τον χώρο δράσης του.

Η διαχείριση όλων των παραπάνω θα αποτελούσε αληθινό καταπέλτη σε μία ολομέτωπη επίθεση στον προπονητή, που ούτως ή άλλως είναι εύκολος στόχος. Όταν όμως ο Χουχούμης δηλώνει ανέτοιμος ψυχολογικά και αγωνιστικά να ανταποκριθεί στις ανάγκες της θέσης του σ' ένα τέτοιο παιχνίδι (έτσι λέει το ρεπορτάζ) και οι Κάιπερ, Σπυρόπουλος έχουν δώσει πολύ φτωχά δείγματα γραφής στο αμέσως προηγούμενο -και μάλιστα πολύ μικρότερης επικινδυνότητας- εντός έδρας παιχνίδι με την Κέρκυρα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Γιατί για να κατηγορήσεις τον Φάμπρι για όλο αυτό το ανακάτεμα, θα πρέπει προηγουμένως να βάζεις το χέρι σου στη φωτιά, ότι υπήρχαν πολύ πιο αποδοτικές λύσεις, τις οποίες υποτίμησε ή και απαξίωσε. Και προσωπικά δεν το βάζω, πλην της άστοχης έμπνευσης της συμμετοχής του Καζιγιάμα στο πλευρό του Σο.

Διότι ανεξαρτήτως της μεροληπτικής συμπεριφοράς του διαιτητή στο πρόσωπο του Σο, το γεγονός ότι ο Ισπανός τεχνικός τον άφησε μόνο του στον άξονα, τον εξέθεσε στον κίνδυνο τιμωρίας.

Κι όταν λέω για μεροληπτική συμπεριφορά, εννοώ την εύκολη και χωρίς την παραμικρή αναστολή χρήση της κίτρινης κάρτας. Δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο στο 36ο δευτερόλεπτο αγώνα (και μάλιστα τέτοιου αγώνα), σε μαρκάρισμα που δεν υπακούει τυφλά στο γράμμα κάποιου κανονισμού, αλλά είναι στην κρίση του διαιτητή.

Όπως επίσης δεν θυμάμαι δεύτερη κίτρινη κάρτα, όταν μεταξύ των δύο παρατηρήσεων δεν έχει μεσολαβήσει η παραμικρή φάση στην οποία ο διαιτητής να “χαρίστηκε” στον υπότροπο ποδοσφαιριστή.

Και μάλιστα σε μία φάση που δεν υπάρχει κατοχή, οι δύο ποδοσφαιριστές διεκδικούν τη μπάλα, πηγαίνουν σε αυτή με την ίδια ακριβώς επικινδυνότητα και ο ένας αποβάλλεται ενώ ο άλλος ούτε καν παρατηρείται.

Εν πάση περιπτώσει, αυτό ήταν μία παρένθεση, όταν -επαναλαμβάνω- ο Σενεγαλέζος ήταν εκτεθειμένος στον κίνδυνο, όντας αβοήθητος ανασταλτικά στον άξονα. Πλέον ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να πάρει και τα τρία παιχνίδια στην έδρα του και να διεκδικήσει βαθμό ή βαθμούς στο γήπεδο “Γ. Καραϊσκάκης”, για να χτυπήσει στο φίνις τον ΠΑΣ Γιάννινα, που προπορεύεται με τρεις βαθμούς και έχει το ίδιο πάνω-κάτω πρόγραμμα.

Υ.Γ.: Η κίνηση του Ιβάν Σαββίδη να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει στη σουίτα του τον Γιάννη Αλαφούζο είναι μία κίνηση που γεννά προσδοκίες για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά θα παραμείνει ένα φαντασμαγορικό πυροτέχνημα, αν δεν έχει άμεσα συνέχεια, ανεξαρτήτως των αγωνιστικών καρπών των δύο ομάδων.