Ο δρόμος που έγινε μονόδρομος...

Ο Παναθηναϊκός στα εύκολα έχει πιθανόν αλλεργία και γι' αυτό επέλεξε το δρόμο που τον αναγκάζει να ψάξει τέσσερις νίκες στα εναπομείναντα πέντε ματς (τα τρία εκτός), ελπίζοντας ότι στο φινάλε θα ρυθμίζει μόνος του τη μοίρα του.

Δεν εξηγείται διαφορετικά (ούτε από μια -δυο διαιτητικές αποφάσεις) τρόπος που αγωνίστηκε κόντρα στη χειρότερη ομάδα του ομίλου, το συνονθύλευμα του "κομπογιανίτη" Σκαριόλο, ο οποίος έχει μαζέψει στη Βιτόρια έναν μελαμψό Ούγγρο, έναν Ιταλό... ποιητή, έναν Σενεγαλέζο που μονάχα στέκεται στο παρκέ, το χειρότερο Αργεντινό που έπαιξε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και έναν Τσέχο που απλώς σουτάρει.

Απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο οι πρωταθλητές Ελλάδας με το ζόρι σκόραραν 61 πόντους και έχασαν ξανά εφέτος σε εντός έδρας παιχνίδι που έμειναν κάτω από το φράγμα των 70 (με Λοκομοτίβ 69, με Μακάμπι 55, με Μπαρτσελόνα 56 - με 69 πόντους νίκησαν μόνο τον Ερ.Αστέρα).

Οι αιτίες για το στραπάτσο αποτυπώνονται ξεκάθαρα στους αριθμούς: με 21% στα τρίποντα (5/24), από τα οποία οι κατ' εξοχήν σουτέρ Μπράμος και Ματσιούλις είχαν 3/16, 9 λιγότερα ριμπάουντ (37 έναντι 28) και 16 λάθη (18 έφτασαν οι Βάσκοι στην τελευταία περίοδο) οι "πράσινοι" θα επικρατούσαν μόνο αν ο αντίπαλος ήταν επιπέδου... Α1. Στο Top16 η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και σκληρή ακόμη και με αντίπαλο μια Μπασκόνια με ελάχιστη ποιότητα και τον Όντομ στη Βιτόρια.

Μετά το παιχνίδι ο Πεδουλάκης ανέλαβε την ευθύνη για ό,τι συνέβη, αλλά στη διάρκεια αυτού άφησε τους παίκτες του να... οργώνουν το παρκέ χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. Δύσκολα θα βρεθεί παιχνίδι επί εποχής του που ο Παναθηναϊκός δεν ήξερε τι ακριβώς ήθελε να παίξει. Με τον Ούκιτς πήγαινε πιο αργά και από τον οδοντωτό στο Καλάβρυτα και με τον Ράιτ γινόταν πυραυλοκίνητος. Ο Αμερικανός γι' αυτό το λόγο αποκτήθηκε (και σωστά), αλλά είτε αυτός θα πρέπει να κατεβάσει ταχύτητα, μήπως και τον προλαβαίνουν οι υπόλοιποι που δεν έχουν μάθει σε κάτι τέτοιο, είτε ο κόουτς οφείλει να μεταβάλει ολοκληρωτικά τον τρόπο παιχνιδιού των "πρασίνων" και να δοκιμάσει νέα πράγματα.

Ίσως αυτή είναι η ευκαιρία που το "τριφύλλι" δεν πρέπει να χάσει από τη στιγμή που ξοδεύτηκαν χρήματα και αποφασίστηκε να προστεθεί στο ρόστερ ένας γκαρντ με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ο Διαμαντίδης, παρά τους 15 πόντους, σπατάλησε πολλές επιθέσεις και δεν προσέδωσε ηρεμία όταν ήταν αναγκαία, εν αντιθέσει με τον Ράιτ, ο οποίος παρά τις όποιες αδυναμίες του, προκαλούσε αναταραχή στην Μπασκόνια κάθε φορά που είχε την μπάλα στην κατοχή του.

Εκεί πολύ πιθανό είναι να κρύβεται το μυστικό για την υπεραπαραίτητη, όπως έχει η κατάσταση, νίκη στην Κωνσταντινούπολη. Αν ο Παναθηναϊκός δεν επιδιώξει ένα πιο υψηλό τέμπο, θα κινδυνεύσει να χάσει για τρίτη σερί εβδομάδα και να καταποντιστεί, βάζοντας ταυτόχρονα στο παιχνίδι την Εφές. Οι Τούρκοι μόνο μία πιθανότητα έχουν να νικήσουν: να στείλουν το παιχνίδι κάτω από τους 70 πόντους. Αυτό ξέρει να κάνει ο Αγγέλου, αυτό θα κάνει.

Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να μην αφήσει σε άλλων τα χέρια τη δική του τύχη. Διάλεξε να πάει από το δρόμο με τ' αγκάθια και τώρα καλείται να περάσει με κάποιες λίγες αμυχές. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στον όμιλο, μόνο αν αποδείξει ότι αξίζει να προκριθεί (πανηγυρίζοντας μεγάλα διπλά), θα έχει μέλλον στη διοργάνωση, κρατώντας ζωντανό το όνειρο του Final Four. Δεν θα του χαριστεί απολύτως τίποτα, πρέπει να διεκδικήσει, να πολεμήσει μέχρις εσχάτων και να το πάρει. Διαφορετικά θα αρκεστεί να προετοιμαστεί πρόωρα για τους τελικούς στην Ελλάδα.