Πλάνο πετυχημένο, δεν (πρέπει να) αλλάζει

Δεν τρέφω καμία συμπάθεια στον Αλαφούζο. Δεν θα χα κανένα πρόβλημα να έκλεινε ο ΣΚΑΪ, ενώ η δραστηριότητα του στο twitter μόνο περήφανο δεν με κάνει που είναι πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Όσες, όμως, κατηγορίες και να του προσάψω δεν μπορώ να μην του αναγνωρίσω το γεγονός πως είναι ο μόνος ιδιοκτήτης ελληνικής ΠΑΕ, όσο καιρό παρακολουθώ ποδόσφαιρο, που έβαλε ένα τριετές/πενταετές/”Χετές” πλάνο και το εφάρμοσε αυστηρά με απειροελάχιστες παρεκκλίσεις τα τελευταία τρία χρόνια.

Όταν ο Αλαφούζος ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, δεν τον ανέλαβε πλειοδοτώντας μεταξύ άλλων υποψήφιων αγοραστών. Τον ανέλαβε, γιατί δεν υπήρχε κανένας άλλος να πάρει την ομάδα, λες και είχε καμιά μεταδοτική αρρώστια.

Μην ξεχνάμε ότι τον Βαρδινογιάννη τον διώξαμε, ενώ οι πολυμετοχικοί την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, αφήνοντας δυσθεώρατα χρέη στην ΠΑΕ. Τότε ήρθε ο Αλαφούζος και ανέλαβε τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι κανένας μεσίας, ούτε το έκανε επειδή μεγάλωσε με την αφίσα του Δομάζου πάνω από το κρεβάτι του. Προφανώς, θα έχει τα δικά του οικονομικά, επιχειρηματικά και προσωπικά οφέλη. Το θέμα, όμως, είναι ότι από τη στιγμή που ανέλαβε την ομάδα, ο Παναθηναϊκός είναι ένα σωματείο που εκπέμπει υγεία.

Άνθρωποι που έχουν "ματώσει" την φανέλα

Έφερε τον Σαραβάκο, τον Φύσσα, τον Βόκολο και άλλους Έλληνες που έχουν πονέσει και τιμήσει την φανέλα του “τριφυλλιού” και τους έδωσε όλα τα καίρια πόστα. Έδωσε μετά από μερικές αστοχίες την τεχνική ηγεσία της ομάδας στον Αναστασίου, μια κίνηση με αρκετή δόση ρίσκου, η οποία του βγήκε και με το παραπάνω και θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί.

Δεν έταξε πρωτάθλημα, ούτε διακρίσεις στην Ευρώπη και είπε ότι η ομάδα επρόκειτο να μπει σε ένα τριετές πλάνο. Ένα τριετές μνημονιακό πλάνο. Τρία χρόνια που η ομάδα θα είχε πολύ χαμηλό μπάτζετ, θα στηριζόταν σε παίκτες από τα σπλάχνα της και θα προσπαθούσε να σταθεί αξιοπρεπώς στο ελληνικό πρωτάθλημα, με στόχο την τρίτη χρονιά, δηλαδή την τρέχουσα, να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Το πλάνο, βγήκε και με το παραπάνω και σε αυτό τα περισσότερα εύσημα τα παίρνει ο Αναστασίου. Αν και την πρώτη χρονιά δεν του είχε ζητήσει κανείς τίποτα, εκείνος πήρε το Κύπελλο και έβγαλε την ομάδα δεύτερη στο πρωτάθλημα. Την δεύτερη χρονιά βγήκε πάλι δεύτερος, διεκδικώντας με αξιώσεις μάλιστα το πρωτάθλημα. Αξιώσεις, οι οποίες στέρεψαν όταν μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, αφαιρέθηκαν τρεις βαθμοί από τον Παναθηναϊκό και χάθηκε για τους παίκτες το κίνητρο. Την τρίτη χρονιά, η οποία μόλις ξεκίνησε, η ομάδα έχει κάνει το 2/2 και βλέπουμε.

Οι ευρωπαϊκοί αποκλεισμοί

Προφανώς, σε αυτά τα τρία χρόνια έγιναν και πράγματα που είτε ήταν εκτός πλάνου είτε δεν φάνηκαν αντάξια της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Όπως η περσινή τραγική παρουσία του “τριφυλλιού” στην Ευρώπη και ο φετινός αποκλεισμός από την Ευρώπη, ο οποίος ήρθε από την τυχάρπαστη Καμπάλα.

Όσον αφορά τον τρόπο που ήρθαν οι αποκλεισμοί από την Ευρώπη τα δύο τελευταία χρόνια, έχει ασκηθεί πολύ έντονη κριτική σε Αλαφούζο, Αναστασίου και σία, την οποία θεωρώ άδικη. Δεν διαφωνώ ότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είμαστε μια ζωή περήφανοι για τις ευρωπαϊκές μας πορείες και βραδιές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έχουμε και τις άσχημες μας χρονιές. Κανένας δεν έχει συμβόλαιο με τις ευρωπαϊκές επιτυχίες. Τι να πουν δηλαδή κάτι Άστον Βίλα, Νότιγχαμ Φόρεστ που έχουν πάρει και Champions League; Τι να πει η Ρόμα για την εφτάρα που έφαγε πέρυσι από την Μπάγερν; Τι να πουν οι Βραζιλιάνοι για την εφτάρα στην έδρα τους από την Γερμανία στο Μουντιάλ; Και μην μου πείτε ότι είμαστε καλύτεροι από Ρόμα ή Βραζιλία.

Τον Μάιο μπορεί να είναι ωραία

Η υπόθεση “Καμπάλα” πόνεσε. Κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Στο χέρι της ομάδας, όμως, είναι να κάνει πράγματα για να την ξεχάσουμε γρήγορα. Το πρωτάθλημα, στο τέλος της χρονιάς θα την έκανε να ξεχαστεί και με το παραπάνω.

Ένα πρωτάθλημα που είναι πιο πιθανό από ποτέ να έρθει στη Λεωφόρο, αφού η ομάδα είναι πολύ πιο ενισχυμένη από πέρυσι (Εσιέν, Λούντ, Θελάντερ δεν έχουν παίξει ακόμα), ενώ ο αποκλεισμός από την Ευρώπη έχει έστω το καλό ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να επικεντρωθεί στις εγχώριες υποχρεώσεις. Τους αντιπάλους του Παναθηναϊκού τους είδατε. Δεν αποτελεί κανείς ούτε για πλάκα φόβητρο.

Για να επιστρέψω στον πρόλογο, θεωρώ ολέθριο λάθος να φύγει ο Αναστασίου αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω αν είναι “μυρωδιάς” όπως λένε κάποιοι ή “προπονητάρα'. Δεν είμαι προπονητής και δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι το πλάνο είναι τριετές και τα τρία χρόνια ολοκληρώνονται τον Μάιο. Ο Αναστασίου έχει βγάλει παραπάνω από επιτυχημένα το πλάνο, πέρα από τον φετινό ευρωπαϊκό αποκλεισμό που στοίχισε οικονομικά στην ομάδα. Αυτό δεν είναι αρκετό για να φύγει. Αφού, ολοκληρωθεί η φετινή Super League η διοίκηση θα μπορέσει να αποφασίσει με την ησυχία της και με βάση το αν πέτυχε τους στόχους της ο Αναστασίου, το αν θέλει να συνεχίσει την συνεργασία της μαζί του ή όχι.

Μην γίνουμε σαν τους άλλους

Μια απόλυση αυτή τη στιγμή θα γυρίσει τον Παναθηναϊκό χρόνια πίσω και θα τον κάνει να μοιάσει με τα σωματεία τα οποία έχει ως παράδειγμα προς αποφυγή. Ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα που έβαλε συγκεκριμένο πλάνο, το τηρεί και οφείλει να συνεχίσει έτσι. Μόνο σε καλό του έχει βγει μέχρι τώρα και με γνώμονα το επιτυχημένο άμεσο παρελθόν, θα του βγει σε καλό και στο άμεσο μέλλον.

Ο Αϊνστάιν έχει πει πως “η μεγαλύτερη ανθρώπινη ηλιθιότητα είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα”. Ας αφήσουμε τις άλλες ΠΑΕ να λειτουργούν έτσι. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανένα λόγο να συγκαταλέγεται στην παραπάνω φράση.