Γιώργο μου, Αργύρη μου

Το 1992 είχε προκαλέσει τεράστια εντύπωση όταν μετά το τρίποντο του Τζόρτζεβιτς προπονητής και παίκτες της Παρτιζάν, αντί να πανηγυρίσουν μεταξύ τους ανέβηκαν στην εξέδρα όπου βρισκόταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και ο Άτσα Νίκολιτς. Ο Ομπράντοβιτς δεν έκρυψε ποτέ ότι τα σχέδια του Ντούντα και του Νίκολιτς έδωσαν εκείνο τον θρίαμβο.

Ένας... αστικός (λέγεται και... ξανθός) μύθος ανέφερε ότι πάλι ο Ίβκοβιτς το 1994 στο Τελ Αβίβ είχε ξενυχτήσει με τον Ζοτς, τηλεφωνικώς, για να ετοιμάσουν τα σχέδια της Μπανταλόνα.

Φτάνουμε λίγη ώρα πριν από τον μεγάλο τελικό του Ολυμπιακού με την Ρέαλ και η ομάδα της Μαδρίτης αποτελεί την πιο... καλή γνώριμη του Παναθηναϊκού. Μετά από τέσσερις αγώνες, δύο νίκες και δύο ήττες, ο Πεδουλάκης και οι συνεργάτες του γνωρίζουν ακόμα και πότε κάνει την ανάγκη του ο Ρούντι.

Έτοιμα... θέματα

Αν ο Μπαρτζώκας με τον Πεδουλάκη ήταν κουμπάροι και γενικότερα, αν υπήρχε μία διαφορετική φιλοσοφία σε όλο το ελληνικό μπάσκετ, τώρα το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού εκτός από τα δικά του πλάνα, θα είχε το προβάδισμα... έτοιμων θεμάτων διότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν παρά μόνο λίγες ώρες για την κατάλληλη προετοιμασία του αγώνα με την Ρεάλ. Ας είναι. Είμαστε πάντως σε πολύ καλύτερο δρόμο συνεργασίας των Ελλήνων από ότι στα 90ς οπότε κάπου στα... 50ς θα έχουμε και ανταλλαγή πλάνων.

Ακόμα κι έτσι ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί όπως τονίζαμε και για τον ημιτελικό. Με μία διαφορά: εδώ το προβάδισμά του είναι πολύ μικρό διότι η τεράστια διαφορά με την περιφέρεια της ΤΣΣΚΑ, δεν υφίσταται σήμερα.

Ουσιαστικά οι ομάδες μοιάζουν να αποτελούν καθρέφτη η μία της άλλης. Σπουδαίοι περιφερειακοί με διαφορετικό στυλ μεταξύ τους, πληρότητα κι εμπειρία.

Τελικός... ένας εναντίον ενός

Καλές οι ομάδες, αλλά ο τελικός θα είναι μία σειρά από προσωπικές μονομαχίες ξεκινώντας από την περιφέρεια και καταλήγοντας στην ρακέτα. Ο Σπανούλης με τον Ροντρίγκεθ, ο Λο με τον Γιουλ, ο Παπ με τον Ρούντι, ο Περπέ με τον Κάρολ, οι Χάινς-Άντιτς με τους Σλότερ-Ρέγιες, ο Μπαρτζώκας με τον Λάσο. Άντε να βρεις τον καλύτερο.

Το προβάδισμα όμως δεν μπορεί να μην πηγαίνει στον πρωταθλητή Ευρώπης για δύο λόγους: πρώτον την εμπειρία του ως σύνολο από έναν τελικό Ευρωλίγκας και την δυνατότητά του να γίνει πιο... Παναθηναϊκός από ότι η Ρέαλ... Μπαρτσελόνα.

Έχοντας ως δεδομένο ότι οι δύο ομάδες διαθέτουν παρεμφερή ταχύτητα και την ίδια ενέργεια, ο νικητής θα κριθεί στο μπασκετικό ξύλο. Είναι σαφές ότι η Ρεάλ, παρά την σκληρότητα των ψηλών της, δεν διαθέτει το ίδιο μέταλλο σε όλες τις θέσεις. Χωρίς να έχει την πλαδαρότητα της ΤΣΣΚΑ, η ομάδα του Λάσο απέδειξε σε τέσσερις αγώνες με τον Παναθηναϊκό ότι δεν αντέχει τις δυνατές άμυνες ιδιαίτερα στην περιφέρεια. Είναι μία αρκετά καλή αμυντική ομάδα όχι όμως μία πολύ δυνατή ομάδα. Αυτή η ισορροπία κρίνει πολλά.

Ό,τι πει ο Σπανούλης

Πού κρίνονται όλα; Στην αντιμετώπιση του Σπανούλη. Η ΤΣΣΚΑ επέλεξε να μην επιτρέψει στον ηγέτη του Ολυμπιακού να την σκοτώσει κάτι που ο Λαρισαίος μετέτρεψε σε ένα παιχνίδι που έδινε ελεύθερα σουτ στους συμπαίκτες του.

Η Ρεάλ λογικά δεν θα απασχολήσει την άμυνά της για να εξοντώσει τον Σπανούλη αλλά θα προσπαθήσει να του επιτεθεί στην δική του άμυνα και να προσέξει το σκοράρισμα των υπολοίπων. Εναπόκειται, όπως και στον ημιτελικό, στον αρχηγό πώς θα το εκμεταλλευτεί. Το ίδιο ισχύει και για τον Πρίντεζη που έχει να κάνει με τον Μίροτιτς. Η εμπειρία του ήρωα του περυσινού τελικού μπορεί να είναι ο καταλύτης του repeat.

Στο τέλος της ημέρας, κυριολεκτικά όμως, θα δούμε έναν εκπληκτικό τελικό απέναντι σε δύο ομάδες οι οποίες θα κοντραριστούν για πρώτη φορά φέτος οπότε έχουν πολλές εκπλήξεις ή μία για την άλλη.

Repeat, repeat.