"Griechen checken Brasilien - Ticket"

Πιο εύκολα απ’ότι ανέμεναν πριν την έναρξη των μπαράζ αρκετοί, η Εθνική κατάφερε να σφραγίσει το εισιτήριο για την πέμπτη (από τις έξι) διοργανώσεις της τελευταίας δεκαετίας. Κι αν πολλοί μεγαλώσαμε με τις θολές εικόνες των 1980 και 1994, τώρα οι εντυπώσεις από τις συνεχείς παρουσίες, δεν προλαβαίνουν καν να ξεθωριάσουν. Και αντικαθίστανται από εκείνες του επομένου τουρνουά. Μερικές σημερινές λοιπόν, καθότι πολύ νωπές ακόμη:

-η –σπάνια- τόσο έντονη εκδήλωση χαράς του Φερνάντο Σάντος, που με κάθε δεύτερη πρόταση του τιμά τη χώρα όπου εργάζεται. Οι εργοδότες του (ΕΠΟ) μπορούν να ισχυριστούν άραγε το ίδιο για τον προπονητή που κάνει το «2 στα 2» σε τρία χρόνια;

-το κομβικό σημείο στο οποίο η Εθνική θα συνεχίσει να έχει μεγάλη συγκομιδή και υψηλή θέση στην κατάταξη της ΦΙΦΑ, ενόψει και των επομένων κληρώσεων. Μην ξεχνάμε ότι το Φεβρουάριο ήδη διεξάγεται η κλήρωση για το Γιούρο του 2016. Με δεδομένη τη συμμετοχή 24 ομάδων για τα επόμενα τελικά τουρνουά Γιούρο μάλλον δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Για τα Μουντιάλ πλέον έχουμε και τα μπαράζ.

-η εύστοχη δήλωση του Σωκράτη ότι η Εθνική είναι χρόνια σε σύγκριση με το υπόλοιπο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τον Οτο οι διεθνείς απέκτησαν παραστάσεις μεγάλων τουρνουά, ψυχραιμία και καλή αντίδραση δύσκολα και στόφα μεγάλης ομάδας. Με το Σάντος βελτίωσαν την τακτική και ομαδική δουλειά. Οι παλιοί περνούν τη νοοτροπία αυτή σε όποιον προστίθεται στην οικογένεια της Εθνικής. Εν τέλει, αν κάποιος βρει ελληνικό σύλλογο με πέντε στις έξι τεράστιες προκρίσεις, ας μας το πει.

-Πέραν της νοοτροπίας, η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ Ρουμάνων και Ελλήνων παικτών στα μπαράζ αυτά ήταν απλή: η διαφορά παραστάσεων τους. Η εκτός συνόρων εμπειρία των δικών μας είναι πολλαπλάσια. Ακόμη και οι παλιννοστούντες, όπως π.χ. ο Τζιόλης πέρασαν από Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, ενώ Καραγκούνης, Κατσουράνης, Σαμαράς, Σωκράτης, Τοροσίδης, Γκέκας, Χολέμπας πέρασαν ή περνούν χρόνια στην «πολιτισμένη» ποδοσφαιρικά Ευρώπη. Ακόμη και οι νεώτεροι Φορτούνης, Ταχτσίδης, Καρνέζης, Τζαβέλλας, Νίνης και Μήτρογλου είδαν τον έξω κόσμο. Ενώ οι Ρουμάνοι σχεδόν πανηγύρισαν για τη συμμετοχή του μόλις επί τρίμηνου παίκτη της Τότεναμ, Τσιρίχες στη ρεβάνς.

-η επιβεβαίωση της κάθετης πτώσης του Τοροσίδη, που είχε συμμετοχή με προσωπικά λάθη και στα δύο ρουμάνικα γκολ των μπαράζ. Πολλές λανθασμένες επιλογές, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά με αποτέλεσμα ο παρτενέρ του Σαλπιγγίδης προς το τέλος να μην έχει καν δυνάμεις για να τρέξει σε αντεπίθεση. Ενόψει Μουντιάλ, καλά είναι να αναζητηθεί εναλλακτική λύση, έστω κι ως μέσο έμμεσης πίεσης στον δεξιό μπακ της Εθνικής.

-Αν μέχρι το Μουντιάλ επανέλθει ο Κυριάκος της Σάλκε, το τρίδυμο με Σιόβα και Σωκράτη θα έκανε την ήδη δυνατή άμυνα μας, απροσπέλαστη.

-η αναφερόμενη και μετά το πρώτο ματς γκρίνια για τα πάντα. Τώρα μας πρόσβαλαν πολλάκις τις τελευταίες μέρες οι και καλά προκλητικοί Ρουμάνοι. Που σε τελική ανάλυση δεν έκαναν τίποτε άλλο, απ’ότι τύπος, κοινό και παράγοντες της Ελλάδας ως το 2001. Όταν φτάναμε κοντά σε πρόκριση και αποκλειόμαστε την ύστατη ώρα, μας έφταιγε κι εμάς το σύμπαν, η πληρωμένη σχεδόν διαιτησία και οι διεθνείς συνωμότες που δε μας ήθελαν στα μεγάλα τουρνουά. Ευτυχώς τότε δεν υπήρχε τόσο πολύ ίντερνετ και βιντεάκια για να δημοσιεύεται σε μερικά λεπτά κάθε κοτσάνα που γραφόταν ή λεγόταν.

-Τουλάχιστον φτηνιάρικη, άπειρη και άκαιρη η δήλωση του προέδρου της ΕΠΟ, περί επιδότησης κλπ. Δηλαδή όταν η ΕΠΟ τα τσέπωνε χοντρά στη μετά-Γιούρο εποχή, μοίρασε έστω κάποια έσοδα της με κάποιον; Σήμερα όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις και οι παρελάσεις διεξάγονται με έξοδα και πετρέλαια ιδιωτών, ζητά χρήματα από το κράτος με εγγυημένα έσοδα Μουντιάλ τουλάχιστον 13-15 εκατομμύρια; Έλεος, δεν έμαθαν τίποτε ούτε από την κρίση οι διάδοχοι πατερούληδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ας δώσουν εχέγγυα για την παραμονή στο Σάντος και αν έχουν υπομονή, θα έρθουν κι άλλα χρήματα χορηγιών και από μεγάλες διοργανώσεις.

-Αν θέλουμε να δούμε ένα σημείο όπου επιβάλλεται ενόψει τελικής φάσης στη Βραζιλία (ωραία ακούγεται πάντως) βελτίωση είναι οι τελικές προσπάθειες ή καλύτερα οι αποτυχημένες προσπάθειες αντεπίθεσης. Μετά το 70 κι ενώ οι Ρουμάνοι ήδη «ξεφούσκωναν» μετά το προσωρινό οξυγόνο που τους δώσαμε, ούτε μία αντεπίθεση δεν ολοκληρώσαμε. Κι αν στο Βουκουρέστι δεν κόστισε, στη Βραζιλία θα το πληρώναμε σίγουρα.

Τέλος μία ακόμη επισήμανση: ζώντας τα 37 από τα 42 μου χρονάκια εκτός Ελλάδας, μπορώ να διαβεβαιώσω τους πάντες ότι την Τετάρτη εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές ψυχές σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, ειδικά μετά απ’όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα, θα πάνε περήφανοι στη δουλειά τους. Συν έναν φυσικά.

*Ο Γιώργος Βαβρίτσας εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης στο γνωστό κι έγκυρο γερμανικό περιοδικό kicker, ενώ είναι συνεργάτης του contra.gr στη Γερμανία από το 2001.