Η δημοσιογραφία στην ΑΚΜΗ της

Τα Μέσα εξακολουθούσαν να είναι αυτό που φαίνονταν -παραδοσιακά- έως τη στιγμή που συναντήθηκαν με το διαδίκτυο. Αυτό τα άλλαξε όλα. Ακόμα και την επαγγελματική κατεύθυνση παραδοσιακών -όσο και τα Μέσα της εποχής (μου)- δημοσιογράφων όπως εγώ.

Δέχτηκα την πρό(σ)κληση του Contra.gr με ευχαρίστηση. Και με την εντύπωση ότι θα αλλάξω συνήθειες και δουλειά. Δεν θα με χάλαγε να συμβεί, απλώς έκανα λάθος. Το μόνο που άλλαξα ήταν το χρώμα - το μπλε του Contra ήρθε να αντικαταστήσει το μαύρο της (Κρητικής) καταγωγής μου.

Το Contra μού άρεσε από την πρώτη γνωριμία με τη δημοσιογραφική του ομάδα. Παιδιά που (εκ)παιδεύτηκαν βουτώντας στα βαθιά ενός Μέσου το οποίο γεννήθηκε μαζί τους. Δημοσιογραφικά τέκνα μιας εποχής που άφηνε πίσω της στερεότυπα του παρελθόντος και παραδοσιακές φόρμες επικοινωνίας με τον αναγνώστη. Ακριβέστερα, τον χρήστη - όρος που επιβεβαιώνει τη διαδραστικότητα του Μέσου.

Ο "ιντερνετικός" δημοσιογράφος είναι υπόλογος ανά πάσα στιγμή για ό,τι γράφει και ανεβάζει. Υπόκειται στον έλεγχο και τη διόρθωση της στιγμής. Είτε από τον αναγνώστη - χρήστη είτε από τις εξελίξεις που τρέχουν. Και, πλέον, χάρη στο διαδίκτυο τρέχουν γρηγορότερα. Αν η μπάλα είναι πάντα πιο γρήγορη από τον παίκτη, δεν μπορεί ποτέ να είναι πιο γρήγορη από τον διαδικτυακό συντάκτη.

Δεν ξέρω που θα βρίσκομαι αν και όταν το Μέσο φτάσει στο σημείο να θεωρείται παραδοσιακό όσο και τα υπόλοιπα, πάντως δεν ανησυχώ. Και τότε θα επινοήσει τον τρόπο να βρίσκεται στην ΑΚΜΗ του. Σας περιμένω για μάθημα...