Και τώρα οι δυο τους

Είναι βέβαιο ότι ο Έλληνας προπονητής θέλει πολύ να προχωρήσει σε προσεκτικές ανακατατάξεις προκειμένου να αποκτήσει το ρόστερ που θέλει για το μπάσκετ που επιθυμεί να δει.

Μην περιμένει κανείς έναν Παναθηναϊκό ο οποίος θα τρέχει, θα αρέσκεται να φτάνει στους 100 ή να παίρνει το πρώτο ελεύθερο σουτ. Το μπάσκετ του τριφυλλιού με τον Πεδουλάκη στον πάγκο είναι δεδομένο αλλά σίγουρα όχι αυτό το…θου κύριε, που είδαμε την Παρασκευή. Ήταν περισσότερο απονενοημένο διάβημα παρά αθλητισμός.

Οι πρωταθλητές όμως έδειξαν χαρακτήρα, προσπάθησαν, δεν τα παράτησαν, έδειξαν πάθος, εγωϊσμό. Μόνο μπάσκετ δεν… έδειξαν και αυτό είναι που οφείλει να εξετάσει το προπονητικό τιμ πριν αποφασίσει να προτείνει στην διοίκηση.

Πολλά από τα στοιχεία, τα περισσότερα σίγουρα, βρίσκονται ήδη μέσα σε αυτή την ομάδα η οποία σφυρηλατήθηκε από την ανάγκη να μην εξευτελιστεί πέρυσι και κατέληξε πρωταθλήτρια. Το έπραξε όχι από τύχη ή έλλειψη αντιπάλου αλλά παίζοντας πάνω και από τις δυνατότητές της.

Φέτος όμως έχει το πιο δύσκολο έργο να μείνει στην κορυφή, με συγκεκριμένες προσθήκες χωρίς το ρόστερ να είναι το καλύτερο της Ευρώπης. Βελτιωμένο σε σχέση με πέρυσι σίγουρα, πολύ πίσω σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του 2012 για παράδειγμα.

Πολλές αλλαγές, καμία σταθερότητα

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία όμως για τον Διαμαντίδη που έρχεται από τον πάγκο και πετάει τις μπάλες δεξιά και αριστέρα, τον Μπατίστ που σωριάζεται φαρδύς πλατύς στο παρκέ ή τον Ούκιτς που δεν γνωρίζει προς τα πού βρίσκεται το καλάθι. Ούτε καν ο τραυματισμός του Μασιούλις δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία γιατί για ένα ημίχρονο ο Λιθουανός ήταν παρών και τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα.

Υπάρχει ευθύνη στον προπονητή για τις πολλές αλλαγές, την αστάθεια, το βάλε-βγάλε παικτών όπως ο Κάρι(πλην της Παρασκευής), ο Μαυροκεφαλίδης. Είναι αρκετοί οι αγώνες πια για να μην υπάρχει σταθερή πεντάδα, συγκεκριμένα λεπτά συμμετοχής και ρόλοι. Δεν χρειαζόταν ο Κάρι τον τραυματισμό του Παππά για να δείξει ότι μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό «2».

Οι ευθύνες του Διαμαντίδη

Υπάρχει ευθύνη στον αρχηγό γιατί δεν γίνεται να συνεχίσει να παίζει σαν να περιμένει τον Νίκολας, τον Σάτο στις γωνίες, τον Καλάθη ή τον Σάρας να κουβαλήσουν την μπάλα και τον Μπατίστ των 32 ετών στην ρακέτα. Όσο θα παίζει, θα κρίνεται για το παρόν και η εικόνα του αδικεί κατάφωρα έναν παίκτη ο οποίος ούτε τελειωμένος είναι, ούτε κάποια κούραση θερινή μπορεί να επικαλεστεί.

Ήταν ο μοναδικός, με τον Τσαρτσαρή, που επέλεξε στα δύσκολα να μείνει και όχι να πηδήξει με εμφατικό τρόπο από το καράβι, αλλά ως Ο καπετάνιος στο παρκέ, οφείλει να βοηθήσει τους συμπαίκτες και τον προπονητή. Όχι μόνο με το παράδειγμα πια, αυτό δεν αρκεί σε μία καινούργια ομάδα, αλλά και με λόγια. Το ότι δεν του ταιριάζουν κάποια πράγματα, είναι εμφανές τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, αλλά δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Πεδουλάκη που δείχνει τον πρέποντα σεβασμό στην σημαία και τον καλύτερο παίκτη του συλλόγου.

Πριν η συζήτηση φτάσει στην διοίκηση για ονόματα, υποψηφίους, τα δύο αφεντικά οφείλουν να βρουν λύσεις. Ο προπονητής στην διαχείριση των παικτών που διαθέτει και ο αρχηγός στην διαχείριση του ίδιου του παιχνιδιού. Ο χρόνος συνεχίζει να υπάρχει αλλά δεν είναι πολύς και η δεύτερη φάση της Ευρωλίγκας δεν επιτρέπει την ελάχιστη αδυναμία.