Αυτή είναι η Ελλάδα

Αυτή είναι η Ελλάδα. Η χώρα που πρέπει να φτάσει στον πάτο, ή λίγο πριν από αυτόν, για να βγάλει την ψυχή και την καρδιά της. Αυτό που συμβαίνει πάντα. Στην καθημερινότητά μας, στην πολιτική, στην κοινωνία και φυσικά στον αθλητισμό.

Η Ελλάδα του μνημονίου, της φτώχειας και της ανεργίας, δείχνει να ξυπνά από τον λήθαργο και να αντιδρά ή τουλάχιστον να απαντά στην προσβολή της προσωπικότητάς μας. Η Ελλάδα των λαθών κόντρα σε Πολωνία και Τσεχία, ο Σάντος των λανθασμένων επιλογών, έκανε αυτό που έπρεπε. Οχι αυτό που ζητήσαμε, αλλά αυτό που μας είχαν δείξει τόσες και τόσες φορές και αγνοούσαμε στα προηγούμενα δύο παιχνίδια.

Δεν ζητήσαμε από την ομάδα να γίνει Μπαρτσελόνα. Δεν ζητήσαμε να μοιράζει "τεσσάρες" και "πεντάρες" από εδώ και από εκεί. Δεν ζητήσαμε εμφαντική πρόκριση. Ζητήσαμε το απλό. Να δούμε την Εθνική των προκριματικών και στο Euro. Χρειάστηκε να φτάσουμε στην τελευταία αγωνιστική, χρειάστηκε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού για να δούμε την ποιότητα, την πίστη και την αυτοπεποίθηση αυτής της ομάδας. Χρειάστηκε να μας βγει η ψυχή, αλλά χαλάλι.

Αυτή η ομάδα δεν έχει τύχη, έχει στόχο, έχει δυνατότητες. Οποιος χαρακτηρίζει την Ελλάδα τυχερή, είναι αυτός που το 2004 έγραφε για το θαύμα της Πορτογαλίας και από το βράδυ του Σαββάτου για την Ελλάδα... στη ζώνη του Euro.

Ας αφήσουμε τις μεμψιμοιρίες. Ειδικά οι διεθνείς. Κανένας και ποτέ δεν είπε τον Κατσουράνη κακό παίκτη ή τον Σαμαρά άμπαλο. Κρίναμε αυτά που είδαμε στα πρώτα δύο παιχνίδια. Κρίναμε βάσει αυτών που περιμέναμε και αυτών που παρακολουθήσαμε. Ας καταλάβουν οι ποδοσφαιριστές ότι με την εμφάνισή τους κόντρα στη Ρωσία και την πρόκριση στα προημιτελικά, απάντησαν πρώτα από όλα στους εαυτούς τους. Και μετά σε εμάς τους δημοσιογράφους που μετά από τόσα χρόνια δεν λέμε να καταλάβουμε ότι ο Γιώργος Καραγκούνης είναι η μεγαλύτερη προσωπικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου τα τελευταία 15 χρόνια. Ενας παίκτης που αγαπάει την Εθνική και παίζει για αυτή. Και όπως σωστά είπε, "δεν μου κάνει ουδείς χάρη που παίζω στην Εθνική ομάδα".

ΥΓ: Συγκλονιστικός ο Φερνάντο Σάντος. Μακάρι να ψήφιζε...

ΥΓ: Ας με συγχωρέσουν οι ευγενείς της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ας με συγχωρέσει και η ακριβοθώρητη ΕΣΗΕΑ. Αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ: "Μέρκελ, έλα τώρα να πάρεις τη δόση σου..."