Κοίτα τι έκανες

Όταν από το 1987 δαπανά υπέρογκα ποσά για αυτό που αγαπά, κακοφάνηκε σε όλους η φετινή προσπάθεια. Περισσότερο...κακοφάνηκε στους ίδιους γι αυτό κι έμοιαζε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να θέλει να απολογείται για όποιον παίκτη έφυγε και για το γεγονός ότι δεν ήρθε ο Λεμπρόν ή μάλλον ο Νοβίτσκι διότι...υπήρχε μία γενική αντιπάθεια στους Αμερικανούς.

Η εικόνα του ψυχωμένου και τόσο διαφορετικού αγωνιστικά Παναθηναϊκού της Παρασκευής ειναι η απόδειξη ότι το πρότζεκτ προχωρά. Η ομάδα η οποία πήρε 10 παίκτες σε ένα καλοκαίρι ξοδεύοντας το ένα τρίτο του περυσινού προϋπολογισμού, κατάφερε να πετύχει από νωρίς μέσα στην σεζόν. Για πρώτη φορά από το 2003 οι πράσινοι κτίζουν με γνώμονα την μπασκετική λογική και όχι με τον παρά τους.

Ο κόσμος αν και δυσκολεύτηκε στην αρχή, δείχνει να αγκαλιάζει αυτό το πολύ ανανεωμένο σύνολο.

Ειναι σαφές πως αυτή την στιγμή υποβόσκει μία ενδοοικογενειακή κρίση που αφορά στο εγγύς διοικητικό μέλλον του Παναθηναϊκού. Οι προπονητές και οι παίκτες δεν ασχολήθηκαν υποχρεώνοντας την οικογένεια Γιαννακοπούλου να βρει λύση γνωρίζοντας ότι το φετινό εγχείρημά της είναι ήδη πετυχημένο κι ας μην έχει την λάμψη προηγούμενων ομάδων ή την προοπτική να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Θα έπρεπε να ειναι όλοι υπερήφανοι που ο Παναθηναϊκός παραμένει...σκληρό χαρτί για το ευρωπαϊκό μπάσκετ ενώ οι άλλοι ξοδεύουν χρήματα.

Ψάχνει λαμπάδα ο ...Διαμαντίδης

Όσο για το αγωνιστικό σκέλος; Ο Διαμαντίδης, ηγέτης πολύ διαφορετικός από όλους τους άλλους, θα ανάψει μία λαμπάδα στο μπόι(θα του έρθει και φτηνά) του Μπανκς διότι πλέον επιστρέφει σε αυτά που του αρέσουν. Κυρίως δεν χρειάζεται να σκοράρει με το ζόρι ή να γίνει εγωϊστής όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος. Ο Αμερικανός τρέχει την ομάδα, παίρνει και τις παραπάνω επιθέσεις, επιτρέποντας στον 3D να πασάρει, να παίξει άμυνες, να σουτάρει κανένα τρίποντο χωρίς άγχος.

Ο Μπανκς αλλάζει τον Παναθηναϊκό και ουσιαστικά αποτελεί και το μοναδικό παραστράτημα του Πεδουλάκη. Λάτρης του οργανωμένου, δηλαδή αργού μπάσκετ, δεν θέλει αποκοτιές μεν, αλλά παίζοντας με τους βροντόσαυρους της Φενέρ μόνο με γρήγορες επιθέσεις θα ερχόταν η νίκη, πέραν της καλής άμυνας. Όπερ κι εγένετο στο δεύτερο ημίχρονο. Ουσιαστικά κοιτώντας την Φενέρ βλέπουμε την παρωχυμένη μπασκετική πρόταση που ακολούθησε πέρυσι και ο Παναθηναϊκός, κάτι που ευτυχώς αλλάζει φέτος προσθέτοντας μεγαλύτερη ποικιλία και περισσότερο ταχύτητα. Θα γκρινιάξει ο Άρτζι, κατανοεί όμως πως ειναι αναγκαίος ο Μπανκς.

Ο Μπράμος με τον Πάνκο αισθάνονται πολύ πιο άνετα πια διότι ο Διαμαντίδης τους έμαθε καλύτερα, οι δε ψηλοί δουλεύουν υπερωρίες στην άμυνα ιδιαίτερα ο...Τιραμόλα από την Γκαμπόν. Στο ΝΒΑ, μιλούσαν με πολύ καλά λόγια για την αμυντική συνέπεια του Μπανκς και δικαιώνονται. Ένας παίκτης που έχει παίξει άμυνα στις ΗΠΑ, μόλις προσαρμοστεί, αποδεικνύει πόσο πιο εύκολο είναι να αμυνθείς στην Ευρώπη με τους μικρότερους χώρους και την δυνατότητα να μένεις στατικός για ώρες. Ο Μακάλεμπ ακόμα προσπαθεί να τον περάσει.

Πολύ σημαντικό για το εγγύς μέλλον της ομάδας του Πεδουλάκη θα είναι η πραγματοποίηση της μετεγγραφής του Καπόνο, διότι με το εκπληκτικό του σουτ θα μειώσει τα κενά διαστήματα στην επίθεση.

Η κορυφαία εικόνα της βραδιάς ήταν η συγκλονιστική στιγμή της βράβευσης του Μπατίστ. Ομάδα και κόσμος που δεν ξεχνούν το παρελθόν, έχουν σίγουρα μέλλον.

Αν το δούμε ωστόσο καθαρά αγωνιστικά, αποδείχτηκε αυτό που έλεγαν αρκετοί, πως μία ακόμα συνεισφορά του βετεράνου Αμερικανού είναι η αποχώρησή του. Με τα χρήματα που ζητούσε, αποκτήθηκαν ο Λάσμε, ο Σχορτσιανίτης κι έμεινε ο Τσαρτσαρής. Ετοιμάστε και δεύτερη...βράβευση.