Αλεφαντος for president

Οι μόνοι άνθρωποι στην Ελλάδα που τα έχουν κάνει εξίσου χάλια με τους πολιτικούς είναι οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες.

Η κάθοδος ορισμένων εξ΄αυτών στις αυτοδιοικητικές εκλογές λοιπόν μοιάζει ως το λογικό επόμενο βήμα. Αφού έφτιαξαν το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Αχιλλέας Μπέος, ο Γιάννης Μώραλης, ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα φτιάξουν τώρα και τις πόλεις τους. Η γενική εικόνα μάλλον δεν είναι υπέρ τους. Αλλά για αυτό ξεκινούν τοπικά. Στη γειτονιά τους. Οι Βολιώτες ή τέλος πάντων πολλοί Βολιώτες δεν ενδιαφέρονται για το πώς ο Ολυμπιακός Βόλου έγινε μέσα σε λίγα χρόνια μια εξαιρετική ομάδα με ευρωπαϊκή παρουσία. Τους αρκεί ότι έγινε. Επί Μπέου. Κι αν η υπόλοιπη Ελλάδα είχε ξενερώσει τη ζωή της με τον κύριο Αχιλλέα και τις μεθόδους του, πρόβλημα της. Της υπόλοιπης Ελλάδας.

Αντιστοίχως, οι Πειραιώτες ακούνε βερεσέ την κριτική εις βάρος του Βαγγέλη Μαρινάκη. Η οποία ως γνωστόν προέρχεται από τον πόνο και τη στέρηση των άτιτλων και είναι παντελώς αστήριχτη και ψευδής. Για εκείνους ο Βαγγέλας έχει κάνει την Ολυμπιακάρα ακόμα μεγαλύτερη από όσο του την έδωσε ο Σωκράτης Κόκκαλης (που κι αυτός μάλλον θα βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο) άρα γιατί να μην κάνει το ίδιο και με την πόλη;

To ποδόσφαιρο έχει την ικανότητα να συσκοτίζει την κοινή λογική με τρόπους που ούτε η πολιτική δεν μπορεί. Δυο άνθρωποι με ακριβώς το ίδιο υπόβαθρο και ακριβώς την ίδια όραση, βλέπουν ακριβώς την ίδια φάση και μετά, αναλόγως με την ομάδα που υποστηρίζουν, τσακώνονται για μια εβδομάδα αν ήταν πέναλτι ή όχι. Και στην πολιτική ασφαλώς υπάρχουν τσακωμοί για το αυτονόητο και το οφθαλμοφανές. Μόνο που εκεί συνήθως έχουν προεκτάσεις μέχρι την τσέπη κάποιου εκ των εμπλεκομένων στον καυγά (ή και όλων) . Για να το θέσω πιο απλά. Το ποδόσφαιρο για τους Έλληνες οπαδούς είναι κυρίως υπόθεση συναισθήματος. Η πολιτική για τους Έλληνες ψηφοφόρους είναι κυρίως υπόθεση συμφέροντος.

Το ψηφοδέλτιο του Μώραλη είναι αμιγώς Ολυμπιακό και η πολιτική του τοποθέτηση (αριστερά, δεξιά, στο κέντρο;) έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αν εκλεγεί ο Μώραλης, θα τον έχουν βγάλει οι Ερυθρόλευκοι και όχι οι θέσεις του. Και αν τον βγάλουν οι Ερυθρόλευκοι τότε ανοίγουν το δρόμο σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες επιλογές στο άμεσο μέλλον.

Ο Ιβάν Σαββίδης π.χ., μπορεί να κατέβει για περιφερειάρχης Μακεδονίας – Θράκης. Ίσως έτσι καταφέρει να πάρει επιτέλους άδεια για το προπονητικό στη Θέρμη.

Και ο Πάμπλο Γκαρσία για δήμαρχος Θεσσαλονίκης με τον συνδυασμό «Γροθιά στα μούτρα»! Του κατεστημένου; Του Ντιόγκο; Του Γιώργου Δώνη; Ας αποφασίσει ο ψηφοφόρος.

Ο Χρήστος Πανόπουλος για δήμαρχος Ξάνθης. Ο μόνος υποψήφιος που θα στείλει μια προσωπική ανακοίνωση σε κάθε έναν από τους ψηφοφόρους. Και τους ετεροδημότες.

Ο Γιάννης Κομπότης για δήμαρχος Λιβαδειάς με σύνθημα «Ψηφίστε Κομπότη για να μη μπορεί να σας σας υποβιβάσει κανείς. Τη ζωή».

Ο Κώστας Καραπαπάς για δήμαρχος Χανίων. Δανεικός από τον Ολυμπιακό.

Και φυσικά ο Νίκος Αλέφαντος για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γιατί; Και γιατί όχι; Σε μια χώρα που η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής συνιστά μάλλον αναβάθμιση της, ο κυρ Νίκος αξίζει επιτέλους μια θέση όπου όλοι θα παίρνουν υποχρεωτικά στα σοβαρά όσα λέει. Τα δικά του τα τσιτάτα τουλάχιστον έχουν πλάκα...