Δεν αποφασίζουν οι οπαδοί για τη διακοπή

Η ανακοίνωση των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ για τη διακοπή του μπασκετικού ντέρμπι με τον Άρη είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα, αντρίκεια και ξεκάθαρη. Δε θέλουμε νίκες στα χαρτιά, το ματς πρέπει να ξαναγίνει, τέλος. Απλά πράγματα. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για το fair play του πράγματος.

Αρκεί βεβαίως να μην υπάρξει κάποια παρανόηση: Δεν αποφασίζουν οι οπαδοί αν ένα ματς πρέπει να διακοπεί ή όχι. Το αποφασίζουν οι διαιτητές. Κι άλλωστε, προφανώς οι οργανωμένοι (και δεν μιλάω συγκεκριμένα για τους ΠΑΟΚτσήδες) δεν θέλουν να διακόπτεται κανένα παιχνίδι. Διότι έτσι θα μπορούν να κάνουν κι αυτοί τα ίδια και χειρότερα στο δικό τους γήπεδο.

Η νοοτροπία που υπάρχει στην Ελλάδα είναι ότι η ρίψη αντικειμένων αποτελεί πταίσμα. Ακόμα κι αν πετύχει στο δόξα πατρί το στόχο, όπως π.χ. πέρυσι ο καφές τον Γιάννη Αναστασίου στο Καραϊσκάκη (και σε αμέτρητες άλλες περιπτώσεις σε όλες ή σχεδόν όλες τις καυτές έδρες της χώρας), αντιδρούμε σε στιλ: "έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα". Ή εγκαλούμε και το θύμα ότι έκανε θέατρο.

Η στρεβλή αντίληψη των οπαδών

Έβλεπα πρόσφατα σε ένα κρητικό κανάλι δηλώσεις των οπαδών του Ηροδότου, μετά το τραγικό περιστατικό με τον Κώστα Κατσούλη. Η ερώτηση αφορούσε την επικείμενη τιμωρία της ομάδας. Κάποιος από τους ερωτηθέντες είπε: "Σε εμάς θα εξαντλήσουν την αυστηρότητα τους; Σε άλλα γήπεδα έχουν γίνει πολύ χειρότερα". Πολύ χειρότερα από το θάνατο ενός ανθρώπου; Την -πιθανή- δολοφονία του; Τι χειρότερο να γίνει δηλαδή; Μαζική σφαγή αμάχων?

Θέλω να πω απλώς ότι η αντίληψη των οπαδών σχετικά με τη σοβαρότητα εντός παραπτώματος είναι στρεβλή. Και ευθέως ανάλογη της αντίληψης που έχει η ελληνική κοινωνία, για την οποία η ατιμωρησία είχε γίνει (και σε κάποιο βαθμό παραμένει) δεύτερη φύση.

Μπορούμε και πρέπει να χειροκροτήσουμε την ανακοίνωση των συνδέσμων του ΠΑΟΚ. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να τη λάβουν υπ’ όψην τους οι αρμόδιοι. Ήδη οι διοικήσεις έχουν παραχωρήσει στον κόσμο τους απείρως περισσότερα δικαιώματα απ΄όσα είναι λογικό να έχουν. Ας μην τους παραχωρήσουμε ακόμα ένα...

Υ.Γ: Δε γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη με τον Σούλη Μαρκόπουλο. Γνωρίζω όμως ότι ο μπασκετικός ΠΑΟΚ του Μπάνε Πρέλεβιτς, του Νίκου Σταυρόπουλου και του Σούλη ασφαλώς, είναι ίσως η πιο υγιής και σοβαρή από πλευράς νοοτροπίας, ομάδα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως αθλήματος. Διαβάστε την ανακοίνωση της διοίκησης μετά την περυσινή διακοπή και εκκένωση της Πυλαίας στο αντίστοιχο ΠΑΟΚ - Άρης και συγκρίνετε με οτιδήποτε σχετικό έχει εκδοθεί ποτέ στη χώρα. Θα εκπλαγείτε ευχάριστα. Με αυτό το δεδομένο λοιπόν, θέλω να πιστεύω ότι η απόφαση της παραμονής του Μαρκόπουλου δεν πάρθηκε υπό την πίεση της λαϊκής οχλοκρατίας. Δεν ταιριάζει ούτε στον Μπάνε κάτι τέτοιο, ούτε στον Μαρκόπουλο.