Κλαούντιο Ρανιέρι: Εκλέκτορας ή κόουτς;

Ο Κώστας Κεφαλογιάννης γράφει για τον Κλαούντιο Ρανιέρι και τις πρώτες κλήσεις του και τον συμβουλεύει να... αλλάξει ρότα αλλιώς θα αποτύχει.

29 ΑΥΓ 2014

Υπάρχουν δυο σχολές ομοσπονδιακών προπονητών. Στην πρώτη ανήκουν οι παραδοσιακοί εκλέκτορες. Εκείνοι δηλαδή που καλούν κάθε φορά τους πιο φορμαρισμένους ποδοσφαιριστές και προσπαθούν να αποδίδουν δικαιοσύνη με τις κλήσεις τους. Και υπάρχουν κι εκείνοι που λειτουργούν με τη λογική του συλλόγου: Βρίσκουν έναν αγωνιστικό κορμό που ταιριάζει στα πλάνα τους και δεν τον αλλάζουν με τίποτα.

Ο Ότο Ρεχάγκελ άνηκε φυσικά στη δεύτερη κατηγορία. Στηρίχθηκε σε συγκεκριμένους παίκτες, και τους στήριξε αντίστοιχα μέχρι τελικής πτώσεως: Ακόμα και όταν δεν είχαν ομάδα, ακόμα και όταν υπήρχαν άλλοι ποδοσφαιριστές σαφώς καλύτεροι στη θέση τους, ο καλός Γερμάνος Οτο τους αγαπούσε, έκλεινε τα αυτιά του και συνέχιζε μαζί τους. Στον αιώνα των αιώνων αμήν.

Ο Φερνάντο Σάντος βρισκόταν κάπου στη μέση. Λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό σαν εκλέκτορας προχωρώντας σε δεκάδες κλήσεις κατά τη διάρκεια της θητείας του (δεν υπήρξε ούτε ένας Έλληνας παίκτης τα περασμένα τέσσερα χρόνια που να άξιζε μια ευκαιρία στην Εθνική και να μην την πήρε, αντιθέτως υπήρξαν μερικοί που δεν την άξιζαν και επίσης την πήραν). Αλλά είχε επίσης και κάμποσες εμμονές. Στο φινάλε επικρίθηκε για αυτές.

Οδεύει προς αποτυχία

Οι πρώτες κλήσεις του Κλαούντιο Ρανιέρι, αναμενόμενα δεν απαντούν που ανήκει ο Ιταλός. Δίνουν εντούτοις ορισμένες ενδείξεις. Η μη κλήση έμπειρων ποδοσφαιριστών δίχως ομάδα τη δεδομένη στιγμή (Κατσουράνης, Νίνης) και η κλήση του Διαμαντάκου που έχει μόλις μία πειστική επίσημη εμφάνιση στο ενεργητικό του και ένα καλοκαίρι με καλά φιλικά, δείχνουν εκλέκτορα.

Προσωπική εκτίμηση, αν όντως κινηθεί έτσι, θα αποτύχει. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για την πιο δύσκολη διαδοχή στην ιστορία της Εθνικής ομάδας. Το πέρασμα από τον Ρεχάγκελ στον Σάντος ήταν ομαλό για μια σειρά από λόγους που έχουν αναλυθεί πολλές φορές. Το πέρασμα από τον Σάντος στον Ρανιέρι είναι βόλτα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ο σινιόρε Κλαούντιο είναι να αφήσει την παλιά φρουρά να τον οδηγήσει.

Ειδικά στο πρώτα του βήματα. Έχει άλλωστε την τύχη να διαθέτει ήδη κορμό και μάλιστα από τους πιο ταλαντούχους όλων των εποχών για το ελληνικό ποδόσφαιρο: Καρνέζης, Τοροσίδης, Παπασταθόπουλος, Μανωλάς , Μανιάτης, Σάμαρης, Μήτρογλου, Σαμαράς, Κυριάκος Παπαδόπουλος ίσως και οι Κονέ, Λάζαρος, με τον Φετφατζίδη κάπου εκεί κοντά, θα μας πάνε στο Euro της Γαλλίας. Και ο Ρανιέρι, υποθέτω, το γνωρίζει. Τα υπόλοιπα, η κλήση του Διαμαντάκου ή του Γκέκα, του Τζαβέλλα ή του Καράμπελα, είναι δευτερευούσης σημασίας...