Μία πιθανή εκδοχή για τα μπλακ άουτ

Πιστεύω επίσης ότι δεν είναι μια μονοδιάστατη εξέλιξη, που περιορίζεται κάπου συγκεκριμένα, αλλά ένας συνδυασμός παθητικών συμπεριφορών που οδηγούν σε αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα και αρνούμαι να καταφύγω στη μεταφυσική για να προσπαθήσω να το ερμηνεύσω.

Έβαλα λοιπόν κάτω όλα τα φετινά παιχνίδια και παρακολούθησα τα δύο πιο τρανταχτά και πρόσφατα παραδείγματα εξαφάνισης του Παναθηναϊκού στο πρώτο τέταρτο-εικοσάλεπτο της επανάληψης, δηλαδή τα ματς με Απόλλωνα στη Ριζούπολη και Ατρόμητο στη Λεωφόρο.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν διαφοροποιεί την αγωνιστική του τακτική στην ανάπαυλα των ημιχρόνων, είτε είχε ένα καλό πρώτο μέρος, είτε όχι. Προφανώς οι οδηγίες εστιάζονται σε όσα έγιναν ή δεν έγιναν σωστά, αλλά αναδιαμόρφωση πλάνων δεν παρατηρείται.

Το δεύτερο συμπέρασμα, που ενισχύει και το πρώτο, είναι ότι ο πάγκος δεν επεμβαίνει σε επίπεδο προσώπων στο χορτάρι πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού. Μία μόνο φορά συνέβη νωρίτερα για τακτικούς λόγους και ήταν στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Πανθρακικό, με τον Φιγκερόα να μπαίνει στο 51' αντί του Ατζαγκούν. Αναγκαστικές αλλαγές: έγιναν στην Τούμπα (ο Ντίνας πήρε τη θέση του Κλωναρίδη στο 24'), στο τελευταίο ματς με τον Ατρόμητο ο Κλωναρίδης μπήκε αντί του Μπεργκ πριν εκπνεύσει το πρώτο μέρος. Επίσης στη Νέα Σμύρνη, ο Λαγός πήρε στο 46' τη θέση του Μπεργκ, την εποχή που ο Σουηδός δεν ήταν έτοιμος για να αντεπεξέλθει για χρόνο μεγαλύτερο του ενός 45λέπτου.

Ιδού τα 15 φετινά παιχνίδια, με τον χρόνο της πρώτης αλλαγής και των επόμενων:

Παναθηναϊκός - Παναιτωλικός 2-0 (60' Μπεργκ αντί Καρέλη, 69' και 84')

Πανιώνιος - Παναθηναϊκός 3-0 (46' Λαγός αντί Μπεργκ, 66' και 85΄)

Παναθηναϊκός - Βέροια 1-1 (75' Καρέλης αντί Μπαϊράμι, 79' και 90')

Πλατανιάς - Παναθηναϊκός 1-1 (60' Μπαϊράμι αντί Ντίνας, 71' και 80')

Παναθηναϊκός - ΟΦΗ 1-0 (60' Ντίνας αντί Ζέκα, 73' και 79')

Παναθηναϊκός - Τρίπολη 2-1 (74' Φιγκερόα αντί Κλωναρίδη, 80' και 90')

ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός 2-1 (24' Ντίνας αντί Κλωναρίδη, 58' και 78')

Παναθηναϊκός - Πανθρακικός 1-2 (51' Φιγκερόα αντί Ατζαγκούν, 61' και 82')

Εργοτέλης - Παναθηναϊκός 0-2 (81' Αμπεΐντ αντί Ατζαγκούν, 88' και 93')

Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 0-1 (72' Αμπεΐντ αντί Λαγού και 85')

Άρης - Παναθηναϊκός 0-2 (64' Κουτρουμπής αντί Μαρινάκη, 72' και 80')

Παναθηναϊκός - ΠΑΣ Γιάννινα 3-1 (61' Κουτρουμπής αντί Σίντεφελντ, 62' και 70')

Απόλλων - Παναθηναϊκός 1-1 (64' Ατζαγκούν αντί Αμπεΐντ και 71')

Καλλονή - Παναθηναϊκός 0-4 (71' Μαρινάκης αντί Τριανταφυλλόπουλου, 74' και 80')

Παναθηναϊκός - Ατρόμητος 1-2 (45' Κλωναρίδης αντί Μπεργκ, 66' και 69').

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι ο αντίπαλος πάγκος έχει προχωρήσει σε τουλάχιστον μία αλλαγή με την έναρξη του δευτέρου μέρους και αρκετές φορές έχει διαφοροποιήσει τον σχηματισμό του στον αγωνιστικό χώρο.

Αυτό σημαίνει ότι είτε έχει εστιάσει στους τομείς που δέχθηκε πίεση και απειλήθηκε από τον Παναθηναϊκό και κινείται για να τον μπλοκάρει, είτε έχει εντοπίσει αδυναμίες των πρασίνων τις οποίες επιχειρεί να εκμεταλλευτεί.

Κι εκεί πιστεύω ότι εστιάζεται το πρόβλημα. Αφ' ενός μεν η απουσία ισχυρών προσωπικοτήτων και κυρίως του παίκτη προπονητή στο χορτάρι που θα ανιχνεύσει τα νέα στοιχεία και θα κατευθύνει διαφορετικά το παιχνίδι, αφ' ετέρου δε οι καθυστερημένες αντιδράσεις από τον πάγκο, επιτρέπουν στην αναδιαμόρφωση των δεδομένων στον αγωνιστικό χώρο να προσφέρουν πλεονέκτημα στον αντίπαλο.

Σε κάποια παιχνίδια, που ο Παναθηναϊκός πάει με υπέρ του αποτέλεσμα στα αποδυτήρια, επιστρέφει με την κακή νοοτροπία (γιατί δεν μπορεί να είναι οδηγία) “δεν τρέχει και τίποτε να δώσουμε στο ξεκίνημα λίγο χώρο στον αντίπαλο και να καθαρίσουμε το παιχνίδι με μια καλή κόντρα επίθεση”, αλλά δεν είναι πολλά. Σίγουρα όμως είναι τα τέσσερα τελευταία, στα οποία το φαινόμενο εντείνεται και σε δύο από αυτά (Απόλλωνα και Ατρόμητο) κοστίζει κιόλας.

Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη και ακόμη κι αν ακούγεται αρκετά απλοϊκή ώστε να αποβαίνει τόσο καθοριστική, ας αποτελέσει τουλάχιστον τροφή για σκέψη.